Las tinieblas by Leonid Andreyev


Las tinieblas
Title : Las tinieblas
Author :
Rating :
ISBN : 8492649186
ISBN-10 : 9788492649181
Language : Spanish; Castilian
Format Type : Paperback
Number of Pages : 104
Publication : First published January 1, 1902

Un revolucionario, perseguido por la policía, se esconde en una casa de prostitución. Ha cumplido ya 26 años, pero no sabe qué es tener a una mujer entre los brazos. Escoge a la muchacha que cree más pura, y, entre las paredes de su habitación, inician un sorprendente diálogo. La muchacha, en un formidable anhelo de purificación, se siente atraída por el idealista ingenuo—en el que intuye la bondad de la que ella carece—, y, mientras el progresivo amor que siente por él le abre caminos de insospechada elevación, el revolucionario, por el contrario, ve alejarse los ideales que le habían guiado hasta entonces, hundiéndose en lo opaco. Andréyev, en este relato palpitante, dibuja con mano maestra la ceguera del ser humano y su formidable egoísmo.


Las tinieblas Reviews


  • °°°·.°·..·°¯°·._.· ʜᴇʟᴇɴ Ροζουλί Εωσφόρος ·._.·°¯°·.·° .·°°° ★·.·´¯`·.·★ Ⓥⓔⓡⓝⓤⓢ Ⓟⓞⓡⓣⓘⓣⓞⓡ Ⓐⓡⓒⓐⓝⓤⓢ Ταμετούρο Αμ

    Στο «Έρεβος» του καλού και του κακού, εκεί που αναμειγνύονται οι ανθρωπολογικοί νόμοι του αίματος,
    η ύψιστη κατάσταση του ανθρώπινου πνεύματος, η αμφιβολία, οι εμμονές και η επαναστατική διάθεση σε σώμα και νου,
    ανοίγει πάντα κάποια πύλη για να σώσει ότι σώζεται
    ή να πνίξει την πλάση με το χαμόγελο του απόλυτου σκοταδιού.

    Κάπου εκεί ανάμεσα βρέθηκε εγκλωβισμένος ένας νεαρός αναρχικός, τρομοκράτης, στα χρόνια της τσαρικής Ρωσίας που έβριθε απο καταδότες και χαφιέδες αμφιβόλου ταυτότητας και καταξιωμένης απάθειας για κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα.

    Ο αμφιταλαντευόμενος τρομοκράτης βρίσκεται συστρατευμένος με αντιτσαρικά κινήματα και με το αίσθημα της αποστολής που έχει αναλάβει
    αγωνίζεται να κρατήσει την πύλη της επανάστασης ανοιχτή.
    Κατάκοπος, και λίγο πριν πέσει θύμα αδελφοσύνης στους ηρωικούς διώκτες του, καταλήγει να κρυφτεί σε ένα πορνείο.
    Μέσα σε ένα ρυπαρό και σαρκοβόρο δωμάτιο που περιέχει μυρωδιές, αύρες, κατάλοιπα, ακαταστασία και θλιβερή ηδονή απο αισχρά απολαυστικές πράξεις, παρέα με την παράδοξα εκλεπτυσμένη πόρνη Λιούμπα, ο καλός τρομοκράτης περνάει μια νύχτα καθολικής μεταμόρφωσης.
    Ίσως και να μην ήταν ποτέ έτοιμος να πάρει το χρίσμα του επενδυτή σώματος και πνεύματος, σε αγώνες που διέπονται απο ενθουσιώδη αισθήματα πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών.

    Ο δικός μας αναρχικός ήταν περισσότερο φιλόσοφος και εμμονικός με υπαρξιακά ζητήματα παρά με έργα και πράξεις ή νοοτροπίες, που προήγαν τις αποστολές και τα ζητήματα του «αγώνα».

    Το Έρεβος βρίσκεται μεσα μας και αν αποφασίσει να μας ανατρέψει κάθε κεκτημένη θεωρία περί ζωής, ηθικών συμβάσεων, κοινωνικών επιταγών και προαιώνιων αντιθέσεων, σε σύμπραξη με τον απρόσωπο μηχανισμό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, θα το καταφέρει με πλήρη επιτυχία.
    ☠️✔️💋

    Καλή ανάγνωση.
    Πολλούς ασπασμούς.

  • Elina

    Ένα μικρό αλλά τεραστίων διαστάσεων διαμάντι!!! Συστήνεται ανεπιφύλακτα!!!

  • Omaira

    Las tinieblas, novela corta de principios del siglo XX escrita por Leonidas Leonid Andreyev, supone un atípico acercamiento a la literatura rusa prerevolucionaria, ya que el aspecto con mayor relevancia del relato radica sobre ciertas reflexiones morales de Alekséi, el protagonista. Los revolucionarios, la policía, el lenocinio son una mera escusa para terminar por hablarnos de aquello que convierte a los hombres buenos en canallas, y qué diferencia hay entre los hombres puros y los hombres corruptos.

    Me gustó el tratamiento que se da de la virtud femenina y masculina. Para Andreyev parece que ambas están compuestas de la misma esencia; me explico. La virginidad de Alekséi es tan importante para él como lo podría ser para cualquier mujer de su época. Dar su virtud, sacrificarla en pos de un motivo inferior, es para él algo terrible. Eso me gustó muchísimo, y sin duda es lo que más destacaría de la historia.

    Sin embargo, todo este conflicto que plantea Andreyev habría resultado interesante de no ser por su tratamiento, el cual no terminó de convencerme. Al final todas estas grandes diatribas contra la corrupción de los seres humanos y el ensalzamiento de la virtud del individuo de espíritu "bueno" se pierden en un marco algo absurdo, en una relación entre un joven y una joven prostituta a la que Andreyev censura y al mismo tiempo compadece por haber sido arrojada a un mundo de sexo y excesos sin posibilidad de elegir otro camino. Pero Liuba no quiere la compasión, el odio por este sentimiento la ciega. Y así es hasta que se da cuenta de que ante ella tiene un joven que resulta ser un divino tesoro, y entonces acepta su compasión y la transforma en amor. Pueden hallar en Las tinieblas algunas analogías bíblicas, claro. Aunque no es el punto de la historia.

    Interesante, pero no memorable.

  • César Carranza

    Андреев всегда такой, настоящий мастер психологии, рассказ о молодой революционер, чистый, хороший, спрятался у проститутки, и вот начинается проблем, почему он там? Ооочень хорошая история! Стил прям идеальный)

  • d

    Un terrorista puro de cuerpo y alma y una prostituta diabólica vestida de negro se encierran una noche en una habitación de un cabarulo turbio frecuentado por oficiales zaristas. El hace dos días que no duerme, dentro de dos días tiene que llevar a cabo un atentado, probablemente entregando la vida. Pero ambos ya están como muertos. En esa habitación se suceden alternativamente milagros y humillaciones terribles propias de dos que se quieren furiosamente.

    Todo escrito como los dioses, Andreiev cada tanto mete descripciones como ésta, que por lo menos a mí me dejaron las patitas temblando:

    No quería dar razones. ¡Tanto peor! Él se encogió de hombros, y sin dejar de examinar a Luba se puso a reflexionar de nuevo. Habitualmente su pensamiento era pesado y lento; pero una vez preocupado empezaba a trabajar febrilmente, con una fuerza y una inflexibilidad casi mecánicas; se convertía en algo así como una prensa hidráulica que cayendo lentamente rompe las piedras, dobla las barras de hierro, aplastan a los hombres si están allí, y todo ello con impasibilidad, lenta e inexorablemente. Sin mirar ni a derecha ni a izquierda, indiferente a los sofismas, a las alusiones y a las respuestas a medias, manejaba su pensamiento pesadamente, aun cruelmente, hasta seguir el límite extremo de la lógica, detrás del cual no hay ya más que el vacío y el misterio. No separaba jamás su pensamiento de su persona, todo su cuerpo estaba penetrado de él, y cuando llegaba a una conclusión lógica cualquiera la adoptaba inmediatamente, como todas las gentes de su temperamento para las cuales el pensar no es un juego, una diversión, sino el fondo mismo de su vida.

    Ahora, agitado, desconcertado, semejante a una gran locomotora que en medio de la noche negra ha descarrilado, pero continúa moviéndose pesadamente, buscaba el camino, se empeñaba absolutamente en encontrarlo. Pero Luba se callaba y de ningún modo estaba dispuesta a hablar...

    Es lo primero que leo de Andreiev, me ha sorprendido mucho la maestría estilística: ni un párrafo de sobra, monólogos existenciales cuando corresponde y no todo el tiempo, etc. La psicología de personajes… esa impresión de humanidad que siempre tengo cuando leo a un gran ruso, acá también está. Además hay un retrato de la psique femenina tal que cuando me acuerdo de la psicología de cartón de las protagonistas de novelas contemporáneas me dan ganas de prender fuego todo.

  • Ioannis

    A great writer whom i met very recently! Is this book a love novel or it is political, talking about the vanity of political beliefs?

  • Katerina Koltsida

    Καταπληκτική ηθογραφία, αντάξια του βάθους της ρωσικής ψυχής

  • K. Sánchez

    Se trata de una novela corta bastante acalorada por la misma frustración que destila cada uno de sus párrafos. Transcurre, sencillamente, en una conversación entre un revolucionario y una prostituta.

    En esta narración lo más trascendente, según mi concepto, es lo relacionado con la percepción que tienen de sí mismos los protagonistas y sus dilemas morales, su modo de expresarlos y la manera en la que se ven representados en la sociedad (o la impresión que se han llevado de sus roles).

    Si bien el papel del hombre revolucionario se pone en total contraposición con el de la prostituta, esto es algo que no se desentraña del todo en el texto. Simplemente se pone de presente la imagen que cada uno tiene de sí, de la bondad o maldad que han interiorizado según su papel (o entre el ser “honrado” y ser “canalla”) y, seguramente, según sus propios ideales. Es una viva imagen de aquellos momentos de caos en los que hasta la propia percepción sufre un colapso y termina autodestruyéndose:

    “(…) Su vida, incomprensible; su obra, inútil, privada de sentido. Era como si alguien con manos de hierro hubiera quebrado su alma como se quiebra un palo contra la rodilla. No hacía mucho tiempo que estaba en aquella habitación, unas horas apenas que había llegado de fuera, de su mundo; pero le parecía que llevaba en aquel lugar toda su vida, al lado de una mujer medio desnuda, oyendo música y ruido de espuelas. Tenía la sensación de no haber salido jamás de aquella casa. No sabía si se encontraba en la cúspide de la vida o en un abismo; lo único que sabía era que estaba contra todo aquello que aún seguía siendo su vida, su alma”.

    La fuerza de los sentimientos de los protagonistas se expresa vívidamente desde sus mínimos comportamientos y actitudes, habiendo en un corto lapso episodios de llanto, gritos, golpes, risas nerviosas, silencios, humillaciones, desvaríos y hasta muestras de afecto. Pero algo de lo que uno queda seguro es que cada una de estas muestras está saturada de una profundidad indecible:

    “Esta actitud le desconcertó completamente. No sabía ya qué hacer. Aquello era estúpido, imprevisto, caótico. Encogiéndose de hombros, volvió a guardar en el bolsillo el revólver inútil y empezó a recorrer el cuarto a grandes pasos. Dio varias vueltas. Liuba seguía llorando. De pronto, se detuvo ante ella con las manos en los bolsillos y la miró. Lloraba frenéticamente, desesperadamente, con sollozos que parecían la exteriorización de unos sufrimientos inhumanos, como se llora por una vida perdida o por algo aún más importante que la vida. Todo su cuerpo se sacudía con pequeños estremecimientos, como si la quemaran lentamente”.

    El texto está plagado de miedo y de una histeria contenida, que apenas se desborda suavemente. Es una narración que recuerda al lector la fragilidad de la propia estima y de sus ideales, siempre dependiendo de la percepción individual que sirve de antesala a cada una de las existencias humanas. Al fin y al cabo, la naturaleza está tan rellena de luz como de tinieblas:

    “—Bebo a la salud de los ciegos de nacimiento. Saquémonos los ojos porque da vergüenza mirar a aquellos que no ven. Si nuestros ojos no pueden servirnos de linternas para iluminar las tinieblas de la vida, arranquémoslos y ¡viva la noche! Si todo el mundo no puede entrar en el paraíso, no lo quiero para mí. ¡Abajo la luz, vivan las tinieblas!”.

    Comentarios para el lector potencial:
    • Buena idea si se busca un libro para leer en un par de horas.
    • Es interesante por el trasfondo psicológico de la conversación que se da entre los personajes. Si lo que el lector busca es paisajes e historias de fondo, aquí no las hay.
    • Nada idealista y más bien pesimista. Aunque lo que más resalto es la desfiguración de la autopercepción que se da constantemente a lo largo de la historia.

  • Illiterate

    In which our hero sheds fine ideals/poses to accept brutish/ignoble truths.

  • Mel

    Un revolucionario, perseguido por la policía, se esconde en una casa de prostitución.
    Dos opuestos que se encuentran casualmente y cuyas ideas y opiniones se entremezclan, a veces coincidiendo, a veces no. Con dos personajes protagónicos complejos, la narración se hila con un ritmo inusitado y notable. Estilo depurado el de Andreyev, que no necesita darse a las grandes descripciones para provocar en el lector la imagen viva de esa habitación en la casa de lenocinio.

  • Yuliya Logunova

    Страшный рассказ. Страшный в своей реалистичности и жестокости. Говорящая фамилия Немовецкого насторожила с самого начала. На самом деле много таких людей с ‘тонкими и белыми [руками], как у женщины’, которые являются порядочными и интеллигентно безопасными снаружи, а внутри у них - звериные желания и вакханалия страстей. Возможно, у каждого в душе есть похожая бездна, черту которой нельзя переступить, оставшись Человеком.
    Андреев с особым мастерством сумел создать атмосферу контрастов: разговоры о чистой любви в начала рассказа и похоть, одно лишь плотское желание в конце; грубые, развратные женщины и хрупкая Зиночка. Интересно, что Немовецкий, несмотря на свою интеллигентность и ученость, оказался ничем не лучше ‘разбойников’ с той злосчастной тропинки.
    Как же страшно, жутко и не по себе мне стало под конец рассказа.

  • Jss C Farías

    Me interesó que podría redactar de una trama así. Y aunque en espacios suena fluido y que tiene un sentido trascendental la virtud sobre la no virtud y la forma en que dos personas piensan. En si es tipo sicológico sobre cómo cada persona tiene que juzgar a la otra. Desde su perspectiva y principalmente porque una tiene lo que la otra siempre quiso tener y al final se reduce a eso. Sobre qué dirán del no virtuoso. Podría decirse que si se centra como lector en eso como lo principal del libro podría sonar interesante. Pero la revoltura con la locura con un final tajante o cortado, te quedas como que ya termino? Últimamente vario de autores y títulos para tener repertorio pero creo que seguiré siendo una idealista hasta la muerte jaja.

  • Andy

    This novella isn't the best work I've encountered by Leonid Andreyev, but it has some good points. I found the first half too slow and it's very claustrophobic, essentially happening in one room with two characters.

    It shines when it contains some of Andreyev's evocative prose like, "A long silence—this time as though a bird had thrown itself down and was falling, whirling through the air on its pliant wings, but unable to reach the earth, unable to strike the ground and lie at rest."

    As with many Russian stories of the 19th century, there's many scenes of overwrought, dramatic dialogue. (OH! The soaring pride and bitter humiliation!) One drunken speech: "To those who are blind from birth! Ye who can see, pluck out your eyes! For it is shameful" and he banged on the table "it is shameful for those who have sight to look upon those who are blind from birth! If with our light we cannot illumine all the darkness, then let us put out the signal fires, let us all crawl in the dark! If there be not paradise for all, then I will have none for myself! And this, girls, this is no part of paradise, but simply and plainly a piggery! A toast, girls! That all the signal fires be extinguished. Drink! To the Dark!"

    The story on it's face is about a young anarchist hiding from the police in a brothel, but his interaction with a prostitute brings many things to the surface which he has suppressed. It's a decent story, but I found it rather slow going.

  • Moushmi Radhanpara

    Leonid Andreyev was a Russian playwright, novelist and short-story writer, who was considered as the father of Expressionism in Russian literature. He was also considered one of the most talented and prolific representatives of the Silver Age period. Andreyev's style combines elements of realist, naturalist, and symbolist schools in literature.

    The Dark was a very short but just as much a realistic and meaningful book. Despite being an unpopular author and just as much an unpopular book in the modern period, I picked it up and I cannot emphasize how good it turned out to be. The book in the brief story that it is, with just as little action as possible and just as few characters, throws light on the Russian life and the civilisation then. It is a love story; it is political; it is full of vanity; it is revolutionary.

    At the outset it is about an anarchist who is hiding from the police and in his escape he lands in a brothel. Through his conversations with the prostitute we find a deeper meaning to the story. Definitely a book that would make you find and read other works by the author.

    "A long silence—this time as though a bird had thrown itself down and was falling, whirling through the air on its pliant wings, but unable to reach the earth, unable to strike the ground and lie at rest."

  • Yesenia

    i did not actually read this, but instead heard it, as an audiobook. i am sure that that made it even better, for it reads--or sounds, to be more accurate--like a play.

    it was interesting: i was hooked. i wanted to know what the anarchist and the prostitute would say or do next. it is very lyrical, very poetic, very dramatic, very magnificent, very grand, the issues dealt with are Capital. but the characters were so strange to me, so strange... i understand, they very well should be: from a different century and a different mindset, they could be aliens from another planet... and that is why i give it only three stars. because i liked it, but it felt as if i could not breach the distance, and some other stories, some other texts, have made it possible for me to breach the distance.

    however, i will look for other Andreyev texts. because this was beautiful. no. it was Beautiful and Important.

  • Marcus

    Strange little story in which a terrorist is corrupted and diverted away from his pure life of murders while hiding out in a brothel. The dialogue between Alexis and the prostitute would make for a good play. However it has one of the most puzzlingly abrupt endings I’ve encountered so can’t be ranked alongside Andreyev’s masterful
    Lazarus.

  • Myriam

    It was okey. At first I thought it would be about this terrorist and his final day but it turn out to be about his fight with himself. He debate about his purity, but I was confused as he change his mind so many times for Liuba and she, she isn't clear, like she had an explosive character that made me lose between pages.
    Although, I really enjoyed read it.

  • Suzi

    Really thought he'd turn out to be a vampire.

  • MJ RU1Z

    Es un relato corto que se lee en poco más de dos horas. Me ha dejado un poco bluf. No le he encontrado mucho sentido. Los personajes me han parecido extraños, con demasiada contradicción a sus espaldas y en una forma tan extrema que no me ha resultado creíble. Imagino que el autor pretendía mostrarnos su sentido filosófico pero a mi modo de ver, lo ha exagerado tanto que lo ha estropeado. Una puta demasiado autoritaria con un terrorista virgen y una traición inesperada. No me ha gustado. Aunque exprese de manera fantástica las contradicciones del ser humano y su lado más feo.

  • Xandra Noel

    Excellent book, twisted finale...

  • Ida Aasebøstøl

    Would make a nice one-act play.

  • Ángel

    El formidable encuentro entre los dos protagonistas de esta novela deja importantes perspectivas sobre la vida, que incitan a la reflexión desde dos puntos de vista opuestos.