Le Horla et autres nouvelles fantastiques by Guy de Maupassant

Le Horla et autres nouvelles fantastiques Reviews

• 
  Ahmad Sharabiani

  Le Horla = The Horla = The Horla and Others: Guy de Maupassant's Best Weird Fiction and Ghost Stories: Tales of Mystery, Murder, Fantasy & Horror, Guy de Maupassant
  
  The Horla is an 1887 short horror story written in the style of a journal by the French writer Guy de Maupassant. All around him, he senses the presence of a being that he calls the "Horla".
  
  The torment that the Horla causes is first manifested physically: The narrator complains that he suffers from "an atrocious fever", and that he has trouble sleeping. He wakes up from nightmares with the chilling feeling that someone is watching him and "kneeling on [his] chest."
  
  تاریخ نخستین خوانش: روز سیزدهم ماه ژوئن سال1999میلادی
  
  عنوان: هورلا - مجموعه داستانهای کوتاه؛ نویسنده: گی دو موپاسان؛ مترجم: شیریندخت دقیقیان؛ تهران؛ نشر چشمه، سال1373؛ در192ص؛ موضوع داستانهای کوتاه از نویسندگان فرانسه - سده 19م
  
  فهرست داستانها: «هورلا: مردی که احساس میکند یک موجود نامرئی او را تحت تاثیر خویش دارد»؛ «کلوشت: زن با آموزگار قرار میگذارد و برای حفظ آبروی وی خود را به پایین پرت میکند»؛ «مارکی دوفومرول: دایی پسرک که مردی عیاش بوده در حال مرگ است»؛ «ابلیس: زن قرار است از پیر محتضری مراقبت کند»؛ «پادشاهان: چند سرباز میخواهند شامشان را با حضور بانوان رونق بخشند»؛ «در بیشه: زن و شوهر پس از سالها به میعادگاه بگذشته ها بازگشته اند»؛ «یک خانواده: پسرک باهوش ازدواج کرده و یک زندگی معمولی دارد»؛ «مادام هرمه: پسرک مریض شده اما مادرش به علت ترس از واگیردار بودن مریضی به او نزدیک نمیشود».؛
  
  هورلا، دفتر یادمانهای مردی اشرافزاده، مجرد و منسوب به طبقات بالای اجتماع است، که از جنونی رنج میبرد که با پیش رفتن داستان، بیشتر خود را نمایان میکند؛ وی اضطرابها و ناآرامی های درونی خویش را برای شخصیتی خیالی به نام «هورلا» مینگارد؛ «هورلا» واژه ی فرانسوی نیست و تنها آفریده ی ذهن «موپاسان» است؛ «شارلوت ماندل»، مترجم این کتاب به زبان انگلیسی، این اسم را تحلیل کرد، و به این نتیجه رسید که «هورلا» میتواند ترکیب دو کلمه فرانسوی به معنای «خارج» و «آنجا» باشد و این کلمه را «بیرون از آنجا» ترجمه کرد؛ در نخستین ورقهای کتاب، شیوه بیان یادمانها شفاف و روان است، اما هرچه پیشتر میرود، داستان در هاله ای از ابهام فرو میرود؛ آنچنان که خوانشگر را در این شک فرو میبرد که روایتهای کتاب، ناشی از جنون راوی، یا تنها بیان حقیقت است؛ این دیوانگی آنچنان در وجود راوی به پیش میرود، که وی خدمتکاران خانه یخودش را به آتش میکشد؛ «موپاسان» با رنجهای شخصیت اصلی داستانش آشنا بوده، ایشان از افسردگی حاد رنج میبردند که از نشانه های آن، دیدار یک فرد خیالی هنگام نگاه کردن در آیینه بود؛ این داستان تنها با هدف رساندن یک پیام اساسی به خوانشگر نوشته شده بود: برای رهایی از «هورلا» تنها راه چاره، خودکشی است؛ «هورلا» شخصیتی برگرفته از تمام افسانه هایی است؛ که ذاتی شیطانی و فرازمینی دارند؛ رمان پایانی «موپاسان» شاید بهترین منبع برای نفوذ به ذهن نویسنده اش باشد؛ رمانی آنچنان قوی که تا کنون نه اقتباس سینمایی و یک اقتباس نمایشی از آن به پرده آمده اند؛
  
  گفتاورد نخست: (جشن پیروزی؛ در خیابان‌ها گردش کرده ‌ام؛ مراسم آتش‌بازی و پرچم‌ها مرا مانند کودکی به وجد می‌آورد؛ در عین حال بسیار احمقانه است که در تاریخی معین به دستور دولت شاد باشیم؛ مردم گله ‌ای نادانند؛ گاه به گونه‌ ای صبور و گاه به شدت انقلابی؛ به آنها می‌گویند: شادی کنید! شادی می‌کنند؛ می‌گویند: بروید با همسایه ‌تان دعوا کنید، می‌روند دعوا می‌کنند، می‌گویند به سلطنت رای بدهید، رای می‌دهند، سپس به آنها می‌گویند به جمهوری رای دهید و به جمهوری رای می‌دهند.؛ رهبران مردم نیز ابلهند، آنان به جای اطاعت از انسان‌ها از اصولی پیروی می‌کنند که ساده ‌لوحانه، سترون و اشتباهند؛ آنان در این دنیا که به هیچ امرش اطمینانی نیست و حتی نور یک وهم است و صدا نیز توهمی بیش نیست، با همین اصول، یعنی افکار برگزیده، حتمی و تغییرناپذیر بر دیگران حکومت می‌کنند.) هورلا، صفحه های نوزده و بیست؛
  
  گفتاورد دوم: (از هنگامی که انسان می‌اندیشد، از زمانی که می‌تواند اندیشه ‌اش را بگوید و بنویسد، احساس می‌کند که در کنار رازی ناگشوده زندگی می‌کند، که اندامهای حسی زمخت و ناقص او، از کشف آن ناتوانند، و می‌کوشد به برکت هوش خود، بر ناتوانی‌های اندام‌هایش غلبه کند؛ هنگامیکه این هوش هنوز در مرحلهٔ ابتدایی بود، حضور پدیده‌ های نامشهود، اشکال ترسناک، و عوامانه ‌ای به خود گرفت، صوَری چون اوهام ما بعد الطبیعی و شایع در میان مردم، افسانه‌ های ارواح سرگردان، پریان، اجنه، مردگان بازگشته به دنیای زندگان، اختراع افراد متوسط و احمق‌ترین مردم و حاصل فعالیت بی‌وقفهٔ مغزهای وحشت‌زده از آفرینش است؛ هیچ چیزی درست‌تر از این سخن ولتر نیست: خدا انسان را به شکل خود آفریده ولی انسان این تصویر را به خدا نسبت داده است.)؛ هورلا، صفحه بیست و بیست و یک؛
  
  گفتاورد سوم: (قطعاً همه چیز به محیط و محافل پیرامون آدمی بستگی دارد.)؛ هورلا، صفحه بیست و شش
  
  گفتاورد چهارم: (مرگ زودرس؟ همهٔ وحشت انسان از این پدیده برمی‌خیزد.؛؛ هورلا، صفحه چهل
  
  تاریخ بهنگام رسانی 07/08/1399هجری خورشیدی؛ 28/07/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
• 
  عماد العتيلي

  هذا كِتابي المُترجم الأوّل.
  وأشعُرُ بسعادة بالغة إذ تشرّفتُ بتقديم هذه الترجمة التي أتمنّى أن تكونَ لائقة بكاتبٍ أكنُّ له كلّ محبّة وإجلال، ألا وهو الكاتب الفرنسيّ العظيم: غي دو موباسان ... رائد القصّة القصيرة وأحد مؤسسيها.
  
  تقييمي هُنا هو بالتأكيد ليس لترجمتي .. فشهادتي مجروحة! إنما التقييم للقصة ذاتِها.
  موباسان متميّز بأسر انتباه القارئ والاستحواذ عليه من أوّل كلمة .. وحتّى آخر كلمة
  
  كلّ أمنياتي لجميع القراء العرب أن يستمتعوا بقراءة الترجمة وأن يعذروا أي تقصير أو خطأ قد يمرّون به في الكِتاب.
• 
  بثينة العيسى

  كانت رفقة ممتعة، وبمعية أستاذ. أقصد؛ الأستاذ. ومرة أخرى يثبت محمد آيت حنا أنه مترجم عظيم.
• 
  Peiman E iran

  ‎دوستانِ گرانقدر، این کتاب از 12 داستان تشکیل شده است که به دلیلِ طولانی نشدنِ این ریویو، من تنها چکیده ای از پنج داستانِ آن را برایتان در زیر مینویسم
  ---------------------------------------------
  ‎داستانِ اصلی، در موردِ مردی است که احساس میکند که موجودی نیرومند و نامرئی به نامِ <هورلا> او و وجودش را تسخیر کرده است... تمام تلاشش را میکند تا او را کنترل کند و یا در اختیارِ خویش درآورد، ولی نمیتواند... بنابراین در و پنجره هایِ خانه را بسته و خانه را آتش میزند و خودش به سرعت به بیرون می آید، به خیالِ آنکه <هورلا> در آتش مانده است... ولی متوجه میشود که یادش رفته است که مستخدمین و کارکنانش هنوز در خانه میباشند و آتش به جانشان افتاده است... وقتی متوجه میشود که این موجود قدرتمندتر از اوست و نمیتوان او را کشت، تصمیم به کشتنِ خودش، یعنی <خودکشی> میگیرد
  *********************************
  ‎داستانِ دوم در موردِ قتلی است که بر اثرِ دعوا و مشاجره بر سرِ یک گودالِ پُر از ماهی انجام شده است و حال متهم در دادگاه برایِ رفعِ اتهامش در حالِ شرح دادنِ آن رویدادِ تلخ میباشد
  *********************************
  ‎داستانِ سوم در موردِ پیرزنی خیاط به نامِ <کلوشت> است که پایش میلنگد و صورتِ پشمالویی دارد و بعد از مرگش، پزشکِ دهکده در موردِ او پرده از رازی عجیب که نشان از شجاعت و عشقِ آن پیرزن دارد بر میدارد
  *********************************
  ‎داستانِ چهارم، در موردِ مردی روشنفکر و خوشگذران است که به دین و موهوماتِ مذهبی باور ندارد و در لحظهٔ مرگش خواهرش بدونِ آنکه به او اطلاع دهد کشیش را نزد او برده و این مردِ خردگرا از خشم آنقدر از دیدنِ آن کشیشِ کلاش و دینکارانِ دروغگو، عصبانی میشود که همان لحظه جان از بدنش بیرون میرود تا خزعبلاتِ مذهبی را در لحظاتِ پایانی به گوش نشنود
  *********************************
  ‎داستانِ پنجم، در موردِ پرستارِ پیر و خبیثی است که برایِ آنکه پولی بدست آورد و ساعتی کمتر مراقبِ بیمارِ پیرِ خودش باشد، نقشِ ابلیس را بازی میکند و بیمارِ پیر را از ترس میکشد
  ---------------------------------------------
  ‎برخی از جملاتِ این کتاب را به انتخاب در زیر برایتان مینویسم
  
  ‎میگویند که انسان از هنگامی که به تفکر پرداخته، موجودی دیگر و بسیار نیرومندتر از خود و یا جانشینِ خود را در این جهان احساس کرده است و در حالی که او را در نزدیکیِ خود حس کرده، نتوانسته طبیعتِ این ارباب را حدس بزند و از این رو انسان در کشاکشِ هراسِ خود، همهٔ موجوداتِ خیالی و اشباحِ مبهم، زادهٔ ترس را آفریده است
  ************************************
  ‎ما رویِ این دانهٔ خاکی، که درونِ قطرهٔ آبی خیس خورده است، بسیار ناتوان و بی دفاع، بَس نادان و کوچک هستیم
  ************************************
  ‎دینکاران و دینفروشان، دزدِ بیشعورِ روانِ انسان ها هستند... آنها درهایِ مرگ را به رویِ انسان میگشایند
  ---------------------------------------------
  ‎امیدوارم این ریویو در جهتِ آشنایی با این کتاب، کافی و مفید بوده باشه
  ‎<پیروز باشید و ایرانی>
• 
  Paula Mota

  #lerosclássicos
  #lêseteatreves
  
  «O que apresentava de singular era sobretudo a extraordinária finura da sua pessoa: o seu amigo deão pretendia, talvez não sem razão, que devia ter ficado esquecido, durante vários séculos, entre as folhas de um in-fólio, ao lado de uma rosa e de uma violeta, porque se apresentava sempre muito garrido e perfumado. (...) 'Se ele não fosse o sábio doutor Heraclius, dizia às vezes o Sr. Reitor da Faculdade de Balançon, teria certamente dado um excelente corta-papéis'.»
  - O Doutor Heraclius Gloss
  
  Como já tinha lido “O Horla” há pouco tempo, sabia que o terror não é o meu registo preferido nos contos de Guy de Maupassant, mas sou incapaz de resistir a estas edições da Editorial Estampa, com as suas belas e finas folhas azuis. Nesta colectânea, fiquei a saber que existe uma primeira versão do famoso “Horla”, mas continua a ser uma história que não me impressiona, já que tendo muito mais para contos como “O Doutor Heraclius Gloss”, “O Albergue”, “A Mãe dos Monstros” e sobretudo o delicado “Minuete” e o surpreendente “A Morta”.
  
  «Certos encontros, certas coisas que se entrevêm, que se adivinham, certos desgostos secretos, certas perfídias do destino, que revolvem em nós todo um mundo doloroso de pensamentos, que nos entreabrem bruscamente a misteriosa porta os sofrimentos moais, complexos, incuráveis, tanto mais pungentes quanto parecem quase indefiníveis, tanto mais tenazes quanto parecem fictícios, deixam-nos na alma como que um rasto de tristeza, um sabor a angústia, uma sensação de desencanto de que levamos longo tempo a desembaraçar-nos.
  - O Minuete
• 
  John

  When Guy de Maupassant wrote this book in 1887, the world was changing. Hypnotism had been discovered and techniques were under development, Maxwell was describing the relationship between magnetism and electricity, Hertz had discovered radio waves and Marconi was about to put them to use, X-rays had been discovered but not studied, and within 10 years Marie and Pierre Curie would start working together. It was apparent that the world was a much stranger place than was visible to the limited senses of man.
  
  These stories capture the sense of wonder and fear that must have arrived with those amazing discoveries. de Maupassant makes the point that there's more in this world than we know, and extrapolates from there what some of those things might be, and what effect they might have on the lives of normal humans, who suddenly seemed much less significant than Christianity previously led them to believe.
  
  I find de Maupassant's writing to be easy to read - he seems to be a gifted story teller - and his invocation of the atmosphere of wonder and dread survives even my limited French comprehension. This is a great book in anyone's language.
• 
  Steven Godin

  More excellent short fiction from the French master, and like Russia's Anton Chekhov, when it comes to the short story de Maupassant has rarely let me down. This is easily read in one sitting, and it's a bit of gothic horror affair, that is thought of as influencing the classic Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde. Things start off innocently enough before we witness one man's descent into madness. Through a series of journal entries a man tells he is not feeling so good, of which leads to various vacations, but his illness always returns when he gets back home. He starts to believe he is indeed going mad, with hallucinations, and eventually he muses upon whether he is a rational man having hallucinations or simply he is a madman. The story really got under my skin, and even though it's short, it always had me fully engaged. Having read quite a few de maupassant stories, I would say this sits somewhere near the top. It wasn't his best (that would be A Parisian Affair) but it wasn't him having an off day either. Although the other stories were good, this one stuck with me more.
• 
  P.E.

  Le héros consigne ses observations, ses sensations et ses pensées dans un journal qui fait état de phénomènes de plus en plus déréglés...
  
  Un classique de la littérature fantastique, qui en a inspiré d'autres.
  
  
  Hallucination auditive :
  Grande messe des morts - Op.5 "Requiem" Dies Irae - Hector Berlioz
• 
  Hizam

  3.5
• 
  Abdulraheem

  تنويه مهم قبل البدء لمن سيقرأ هذه النصوص، اقرأ النص الأول، الهورلا، ثم اقفز مباشرة إلى النص الرابع لأن الثاني والثالث هي الصيغة الأولية، أي إعادة لبعض الأحداث غير المكتملة فقط بأسلوب مختلف للهورلا؛ تجلب السآمة وتُخرج النص من عيونك وتُفقده جماله وتستهلك الفكرة وتحلل تفاصيلها وتكرهك فيها، وهي سبب انخفاض التقييم، وإلا فالنصوص رائعة تستحق علامة كاملة.
  الهورلا Le Horla اشتقه موباسان من الكلمتين Hors الخارجي و là/ هنا. إشارة إلى أصل الكائن وطبيعته، وقد صارت الكلمة بمثابة اسم العلم.
  
  اللامرئي الذي لاتستطيع الحواس إدراكه قياساً لقصر إمكاناتها، فكل تقدير فيما يخص الأبعاد والأشكال يظل بلاقيمة مطلقة، مادام مشروطاً فقط بمدى إدراك عضو من أعضاء الجسم، وبالمقارنة الدائمة مع ذواتنا، مما يجعلها لاتعكس سوى نظرتنا "الذاتية" للحقيقة. هذا ماتقوم عليه فلسفة الاسم.
  إنه الذي سيخلف الإنسان على الأرض، يأتي ليزيحه عن عرشه ويستعبده، منذ قرون ونحن نستشعره، نحس اقترابه، نتهيبه، ونعلن عنه، فلطالما سكن أسلافنا خوف اللامرئي.
  كل أساطير الجنيات والأقزام والأرواح المتعذرة الإدراك والمؤذية كانت تتحدث عنه كما استشعره الإنسان القلق الذي كان قد بدأ أصلاً يرتعد متوجساً من وصوله. وهذا النص 5.
  
  "طيف" النص الرابع. هوس حياة شيخ كبير ذاق الخوف المريع، غرس في نفسه ضرباً من الرعب المقيم، وخلّف علامة يرتجف لها قلبه.
  "الليل" الخامس، أعجب هلوسة قرأتها، عن روح هائمة في ليلة دامسة الظلمة خارج حدود الزمان. هابطاً شطر الشوارع يتأمل نهر النجوم من فوقه، وتضيء المقاهي في الشارع مبهرة كحرائق صغيرة وسط أوراق الشجر، أشجار الكستناء التي يداعبها الضوء الأصفر الواهن تبدو كأنها مرسومة، لم يخطر له "أن ما نحتد في حبه، لابد أن ينتهي إلى قتلنا"
  "ضوء القمر" السادس. إفساح الطريق للحب غارقاً في نور عذب حيث ترسم الأشجار المثمرة المصفوفة بظلالها أطرافها الخشبية الناحلة، تضوع بأنفاس طيبة، ناشرة في المساء الدافئ الوضاح روحاً عطِراً. تتوقف معه تتأمل كامل السهل المغمور بهذا الشعاع الرؤوم، الغارق في هذه الفتنة الخدرة، فتنة الليالي الهادئة، بينما تصدح العنادل في البعيد بموسيقاها الطويلة التي تغرق المرء في حلم بلا فكر، موسيقى خفيفة وموقّعة، موسيقى خلقت لتعزف على شرف القبل، على شرف الغواية في "ضوء القمر"
  يجمع هذه النصوص الغرابة والفكرة المشؤومة، توترالتحوّل أو اضطراب التنقل من حال إلى حال، واللغة الرهيفة الشاعرية المسترسلة التي زادها جمالاً محمد آيت حنا بترجمته المبدعة.
  يرى فيها البعض سرداً من طبيعة موباسان وما قاساه في طريقه إلى الجنون، وهي منهل لتعلم فن القصة القصيرة، قوطية عجائبية إنها الفانتاستيك.
• 
  Jacqueline

  J'ai encore trouvé personne d'autre que Maupassant pour rendre la folie si appétissante.
• 
  Simo Ibourki

  C'est fort bête d'être joyeux, à date fixe, par décret du gouvernement. Le peuple est un troupeau imbécile, tantôt stupidement patient et tantôt férocement révolté.

  
  
  
  

  Je dis au moine : "Y croyez-vous ?" Il murmura : "Je ne sais pas."
  Je repris : "S'il existait sur la terre d'autres êtres que nous, comment ne les connaîtrions-nous point depuis longtemps ; comment ne les auriez-vous pas vus, vous ? comment ne les aurais-je pas vus, moi ?"
  Il répondit : "Est-ce que nous voyons la cent millième partie de ce qui existe ? Tenez, voici le vent, qui est la plus grande force de la nature, qui renverse les hommes, abat les édifices, déracine les arbres, soulève la mer en montagnes d'eau, détruit les falaises, et jette aux brisants les grands navires, le vent qui tue, qui siffle, qui gémit, qui mugit, - l'avez-vous vu, et pouvez-vous le voir ? Il existe, pourtant."

  
  
  

  Comme notre tête est faible et s'effare, et s'égare vite, dès qu'un petit fait incompréhensible nous frappe.
• 
  Rezvan

  سی‌اُم آذر
  هورلا داستانی است برای بازنمایی مرگ که در واقع پایان داستان زندگی همه انسانهاست وهمان چیزی است که صادق هدایت در بوف کور به آن اشاره می کند : " ما بچه های مرگ هستیم و مرگ است که ما را از فریب های زندگی نجات می دهد. در ته زندگی اوست که ما را صدا می زند و به سوی خودش می خواند. " در داستان کوتاه هورلا راوی از مرگ زودرس هراس دارد و تلاش میکند تا آن را از خود براند و در جایی سعی میکند این همزاد شوم را بکشد، درها را بر روی آن میبندد و خانه را آتش میزند اما در آخر میفهمد که این همزاد یعنی مرگ از زندگی جداناپذیر است و میگوید : " مرگ زودرس؟ همه وحشت انسان از این پدیده برمیخیزد. پس از انسان، هورلا. پس از موجودی که میتواند در همه ساعات دقایق و با هر گونه حادثه ای بمیرد، موجودی آمده است که نمیباید بمیرد تا زمانی که روز ساعت و دقیقه آن فرا رسد. زیرا او به مرز وجود خود رسیده است! نه ... نه ... بی هیچ شکی بدون تردید او نمرده است ... پس ... پس در این صورت جبر ��ست که من خودم را بکشم! " بدین ترتیب در پایان راوی به این نتیجه میرسد که چاره ای ندارد جز آنکه خود را بکشد، موپسان درهورلا در این مورد مینویسد : «چیستند این تاثیرات اسرارآمیز که خوشبختی و اعتماد به نفس ما را به اندوه تبدیل می کنند؟» «راز نادیدنی ها چه ژرف اند، ما نمی توانیم آنها را با حس های ناتوان خود احساس کنیم.» «یک موجود بیگانه ناشناخته نادیدنی و جاندار وجود دارد که وقتی روح ما به خواب می رود، جسم ما از آن دیگری دربست مانند خود، حتی بیشتر از خود ما، اطاعت می کند.» راوی بوف کور نیز با تلفیق این جمله ها از هورلای موپسان و حدیث نفس افیونی خود این چنین میگوید : " در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می خورد و می تراشد. این دردها را نمی شود به کسی اظهار کرد، چون عموماً عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزء اتفاقات و پیشامدهای نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی آنها را بگوید یا بنویسد، مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان آن را با لبخند شکاک و تمسخرآمیز تلقی بکنند- زیرا بشر هنوز چاره و دوایی برایش پیدا نکرده و تنها داروی آن فراموشی به توسط شراب و خواب مصنوعی به وسیله افیون و مواد مخدره است- ولی افسوس که تاثیر این گونه داروها موقت است و به جای تسکین پس از مدتی به شدت درد می افزاید. آیا روزی به اسرار این اتفاقات ماوراءالطبیعی، این انعکاس سایه روح که در حالت اغما و برزخ بین خواب و بیداری جلوه می کند، کسی پی خواهد برد؟». اما در آخر هر چند راوی بوف کور این حالات را ماوراء طبیعی و خارق العاده میداند، راوی هورلا ده ها سال قبل از نقل وی این چنین تحلیل میکند : " ما به جای آنکه با این کلمات ساده استدلال کنیم که «نمی فهمم چرا عقلم را از دست داده ام» فوراً به رازهای وحشتناک و نیروهای مابعدالطبیعی می اندیشیم. " . در واقع موپسان دلیل این حالات را ساده تر از هر چیز خارق العاده ای میداند : " عقلم را از دست داده ام".
• 
  Mümin

  İçerisinde birçok hikaye olmasına karşın birçoğu aynı şablondaydı. Konular genelde ruh, manyetizma vs. gibi şeylere dayalı gizem, yalnızlık, intihar, delirme üzerine yürüyor. Hikayelerde bir anlatıcı "bakın size bir şey anlatıcam ama bana deli demeyin sonra" nevinden bir usulle etrafındakilere yaşadığı ya da duyduğu bir olayı aktarıyor. Bütün hepsi bu formda değil elbette, sağlam denebilecek kurgular da vardı.
  
  Kitapta Horla adlı hikayenin iki ayrı versiyonunun olması anlatım tarzının öyküye etkilerini inceleyebilme fırsatı verdiği için güzeldi.
  
  Sonuç olarak bu türden hikayeleri seviyorsanız, dönemin yazım tarzı da sizi rahatsız etmiyorsa göz atmanızı tavsiye ederim. Ancak büyük beklentiler içerisine girmeden okunmalı.
• 
  Oigres Elessar

  4,5/5
  
  Versión narrada de Suicidas:
  https://www.youtube.com/watch?v=YDWFy...
  
  Guy de Maupassant (1850 - 1893) es, en mi opinión, uno de los mayores escritores decimonónicos de terror. Al igual que su predecesor Edgar Allan Poe, el francés mostraba su máxima calidad en distancias cortas; en un puñado de páginas, era capaz de transmitir una sensación de completo delirio, reflejo de su alma enferma. No comparto gran parte de sus posturas frente a la vida, como puede ser aquella de la promiscuidad, pero eso no quita que no le admire y empatice con él en muchas otras cosas. A pesar de su origen burgués, su vida se ensombreció sobremanera acabando sus días de manera desdichada, conditio sine qua non de estos escritores de una época caracterizada por los grandes pesares del alma.
  
  Ya había leído gran parte de los relatos que recoge esta antología, pero creedme cuando os digo que son merecedores de una y más relecturas. Estas historias son completamente delirantes, pero cargadas de verdad. No obstante, no es esta una locura sin razón, sino que el motivo de ella no es más que la más triste miseria humana. ¿Es culpable aquel que actúa según sus inquietudes, por enfermas que sean, y que tiene el alma herida?
  
  Me quedo con el siguiente fragmentado extraído del cuento La noche:
  
  Amo la noche apasionadamente. la amo como se ama a la tierra natal o a la amante, con un amor instintivo, profundo e invencible. La amo con todos mis sentidos, con los ojos que la ven, con mi olfato que la respira, con mis oídos que escuchan su silencio, con toda mi carne que las tinieblas acarician.
  
  El día me fatiga y aburre. Es brutal y ruidoso. Me levanto con esfuerzo, me visto sin ganas, salgo a la calle con pesar, y cada paso, cada movimiento, cada gesto, cada palabra y cada pensamiento me cansan como si levantase un fardo abrumador.
  
  
  - El Horla (primera versión) (5/5). Fantasmagórica historia. Me ha gustado más esta versión que la definitiva.
  
  - El Horla (4/5).
  
  - La mano disecada (4/5). Espeluznante relato.
  
  - Sueños (3/5). El protagonista es el éter.
  
  - ¿Loco? (3/5). Sí, completamente loco.
  
  - Un parricida (3/5). Venganza de un expósito.
  
  - Suicidas (5/5). Escalofriantemente cierto. De los relatos más crudos y verdaderos que he leído nunca.
  
  - Carta encontrada en un ahogado (3/5). La más pura desolación del amor...
  
  - El miedo (4/5).
  
  - La tumba (4/5). Necrofilia amorosa.
  
  - Carta de un loco (3/5).
  
  - Un loco (4/5). ¿Está loco aquel que se deleita con el asesinato?
  
  - La muerta (4/5).
  
  - La noche (pesadilla) (5/5). Hermosa.
  
  - Mademoiselle cocotte (4/5). Una perrita es en este caso la protagonista.
  
  - Un caso de divorcio (3/5).
• 
  Myriam

  Le Horla, cette très courte nouvelle reste encore d'actualité par les thèmes universels qu'elle développe (paie ton intro banale).
  
  Composition :
  
  Narration : il s'agit d'un faux journal intime. On ne sait que peu de choses à propos du narrateur : il semble vivre seul dans une demeure assez grande à la campagne. Le but du journal est de rendre lisible sur le temps de la dégradation de son état mental. Celui-ci bascule lentement dans la folie.
  
  Style : Au fur et à mesure du basculement, le style d'écriture est plus percutant et moins ampoulé. Comparer le premier paragraphe avec le tout dernier est très évocateur ; la personne est littéralement absorbée par son obsession (disparition du pronom "je", abus de ponctuation, phrases minimales). La douce musique d'ambiance du début fait donc place à une sirène d'alarme entêtante.
  
  Mise en garde et effets secondaires :
  
  Peut amener l'individu à réfléchir sur :
  
  le rôle de nos sens sur la perception de la réalité ;
  
  la faculté de jugement et l'épreuve du doute ;
  
  la folie et les œillères qu'elle pose ;
  
  le mécanisme de l'angoisse.
  
  Conduite à tenir en cas de surdosage :
  
  Pour plus de détails, vous pouvez aller consulter les milliers de critiques qui fourmillent sur le Net ou version papier. Attention cependant à bien veiller à ce que l'analyse porte uniquement sur le texte et non sur des interprétations ou sur-extrapolations bidons (par exemple, écartez les suppositions sur la vie de l'auteur, les ponts trop faciles vers la psychanalyse, etc). Dans tous les cas, gardez l'esprit clair, le texte sous la main et les yeux ouverts.
• 
  Oscar

  Los relatos decimonónicos de terror tienen algo que siempre me ha atraído. Son imperecederos y poseen una magia que no se encuentra en la literatura contemporánea. Las historias de Maupassant son terroríficas, pero también nos hablan de las miserias humanas, de aquellas debilidades que hacen miserable al ser humano: la venganza, los celos, la locura. Tampoco falta el terror sobrenatural: los fantasmas, las visiones oníricas, los seres fantásticos.
  
  El talento narrador de Maupassant es indiscutible. Se movía como pez en el agua con la literatura breve, construyendo cuentos con un clímax perfecto.
  
  Estos son los relatos que contiene esta antología, junto a mi valoración:
  
  - SOBRE EL AGUA (****): sobre visiones.
  - MAGNETISMO (***): premoniciones.
  - ¿LOCO? (**): celos y locura:
  - EL MIEDO (*****): venganza y terror.
  - CUENTO DE NAVIDAD (**): posesión y milagros.
  - EL TÍO JUDAS (***): una leyenda.
  - APARICIÓN (***): fantasmas.
  - ¿ÉL? (****): visiones y soledad.
  - LA MANO (*****): venganza.
  - MISTI (**): gatos y celos.
  - LA CABELLERA (****): locura y fantastamas.
  - EL TIC (****): un caso de catalepsia.
  - UN LOCO (*****): historia de un aprendiz de asesino.
  - EL ALBERGUE (*****): soledad y locura en la montaña helada.
  - EL HORLA (*****): terror y fantasía. Imprescindible.
  - LA MUERTA (*****): terror y muertos. Imprescindible.
  - LA DORMILONA (***): suicidios y humor negro.
  - ¿QUIÉN SABE? (***): fantasía y paranoia.
• 
  Gypsy

  
  موپاسان داستان‌هاش به نسبت زمانه‌ش مدرنن، به لحاظ ساختاری. چندتا داستانش رو خیلی دوست داشتم. می‌تونم بگم بیشتر داستان‌هاش رو، و فقط چندتا دوست نداشتم. نه که بدم بیاد، به قوت اونای دیگه نبود. خوب موقعی هم خوندم.
• 
  Zahraa Alzaabi

  لا يقول الانسان الحكيم سوى ربما
• 
  Lana Lakirbaia

  ჩვენ, ადამიანები, უსუსურები ვართ, სიკვდილის გვეშინია. თავად კი ვკლავთ ცხოველევს, მაგრამ რას ვიზამთ თუ გამოჩნდება არსება, რომელიც ჩვენზე იბატონებს, მის დანახვას კი ვერ შევძლებთ.
  
  ეს შემზარავი ამბავიც სწორედ ამაზეა, რომელიც ძალიან კარგად არის აღწერილი. პერსონაჟის ფიქრები, ქცევები, ყველაფერი გულში ჩამწვდომია, მკითხველსაც აგაფორიაქებს და შეგძრავს.
  
  “ადრეული სიკვდილი... დიახ, სწორედ ეს არის თავი და თავი ადამიანური ტრაგიზმისა.”
  
  ასევე, უნდა აღინიშნოს, ბატონი გიორგი ეკიზაშვილის ძალიან კარგი თარგმანიც.
• 
  Julien L.

  Nouvelle saisissante et frissonnante!
  Le lecteur est directement impliqué grâce à une narration à la 1ere personne.
  On suit avec angoisse la déchéance du narrateur face à sa démence ou l’agression d’un être invisible « Le Horla » qui observe, qui épie, qui étrangle et se délecte de ses peurs.
  Le fantastique tient en cette question « suis-je sous emprise? Ou suis-je malade (mentalement) ? ».
  La réponse viendra en fin de récit avec une conclusion qui retentit à la dernière phrase comme un boulet de canon.
  La solution ultime.
  
• 
  Kiriaki

  Ο φόβος δεν έχει πραγματική υπόσταση
  . Και άρα δεν είναι κάτι υπαρκτό.’Η μήπως ειναι; Τι είναι τελικά πραγματικό και τι όχι; Πως είναι να αμφιταλαντεύεται ένα υπέροχο μυαλό προσπαθώντας να εκλογικεύσει το «υποτιθέμενα» παράλογο; Μέσα από το ημερολόγιο του Μοπασάν πολιτεύεται την εκούσια αίσθηση του παραλόγου που τον καταβάλει σταδιακά, σε τέτοιο βαθμό, που δεν έχεις άλλη επιλογή από το να τον δικαιολογήσεις
• 
  AtoqMiam

  “Es evidente que la soledad resulta peligrosa para las mentes que piensan demasiado.”
  
  Se compone de 3 historias la principal El Horla, La Cabellera y La Aparición. Están contados a manera de diario y memorias lo que podría ser algo estresante para algunos ya que incluso hay párrafos donde literalmente dice que no pasa nada, pero eso le da un toque de suspenso ya que no te esperas en que momento ocurrirá algo que impactara mucho sobre el narrador, si bien otros párrafos no tenían sentido se debe entender que el autor deliraba por su enfermedad incluso el lo menciona en el texto, por lo que no se debe pensar demasiado en las partes que no tiene sentido. Algo que me gusto mucho en el horla fue que relacione al espectro con la ansiedad y significo mucho para mi desde ese momento como alguien que la padece en gran medida pude empatizar mucho mejor con el autor gracias a esto y terminó cambiando la historia completamente ya que al inicio no me estaba gustando así que les recomiendo eso al leer esta historia relacionarlo con algún demonio tuyo y así si sentirás el terror del autor. Los otros dos relatos si bien no fueron muy terroríficos si fueron muy interesantes y la verdad no me esperaba que la cosas se tornaran de esa manera lo cual me pareció muy grato y termino gustándome mucho. Para finalizar las ilustraciones de esta edición son magnificas y si recomiendo esta edición pues con esas ilustraciones te adentras mucho mas en la historia.
• 
  Olive

  Maupassant écrit des nouvelles réalistes d'abord, c'est d'ailleurs la plus importante partie de son oeuvre. Or, dès 1875 il s'adonne à écrire des nouvelles fantastiques, usant ainsi d'un genre qui était plus populaire à l'époque romantique. Dans le Horla, Maupassant réitère une certaine idée, et ce, sous différentes formes, dans différentes nouvelles. Il met en scène un personnage qui croit être fou, ou craint d'être fou et qui relate de manière empirique, voir scientifique, des scènes qui lui semble être arrivé et qui reste inexplicables. À ce titre, il est important de ce rappeler, me semble-t-il, que l'auteur a contracté en 1877 la Syphilis, maladie qui emporta plusieurs artistes connus et qui laisse des séquelles psychologiques ou physiques, tout dépendait des cas. Or, Maupassant dès 1884 est allé voir une clinique pour des troubles nerveux, il faisait de l'insomnie. Cela ira en augmentant expliquant sans doute en 1892 sa tentative de suicide. Dans ce genre de nouvelle mettant en scène un fou, un cas clinique, on note Lui, Lettre d'un fou, Le Horla première version, Le Horla deuxième version et Qui sait?. Ce genre de récit se prête à une lecture psychalaytique, voir à une textanalyse, du moins c'est le cas du Horla qui fut textanalysé par de nombreux critiques littéraires.
  
  Pour ma part, j'ai adoré cette mise en scène du sentiment d'inquiétante étrangeté, théorisé par Freud sous le terme de Unheimlich. Le lecteur reste vraiment perplexe, est-ce réel, ou non? Ces nouvelles sont chargées de petits détails passant d'abord inaperçu pour le lecteur et qui pourtant sont des clés d'analyse non négligeable montrant ainsi un travail ardu de la part de Maupassant.
• 
  ريوف

  في قراءاتي السابقة لأعمال موباسان المترجمة للعربيّة «الحلية المفقودة، صديقان وقصص أخرى، إيفيت وقصص أخرى.» لم أنتبه لأعراض الهلوسة والجنون في أعماله، لكن لا مفر من ملاحظتها في نصوص مجموعة «الهورلا» السّتة.
  ‏بدت لي «الهورلا، والهورلا؛ صيغة أولى، ورسالة من رجل ممسوس» ذات هاجسٍ واحد.
  
  حين فرغت؛ رحت أقرأ عن تضمين الهلاوس والجنون والزّوَر في أعمال موباسان التي تُردّ إلى حالته الصحيّة وتبعات الصداع الصفي ومضاعفات الزّهري. بجانب ممارسات التنويم المغناطيسي التي اهتمّ بها والتحق بمحاضراتها وجلساتها آنذاك، فقد كان مطّلعًا على المستجدات العلميّة في الحقول ذات العلاقة.
  
  خلال البحث وجدت هذه الورقة القصيرة الممتعة «Maupassant and Medicine:
  Th intersection between the works of Guy de Maupassant and the development of psychiatry and neurology in fin-de-siecle France» التي تتطرق لهذه التداخلات وتضعها في سياقها، يوجد في آخرها جدول بالقصص وما تضمّنته من أعراض صحيّة، المنشور منها باسمه أو بالأسماء المستعارة التي كان يستخدمها -لم تُوضّح الأسماء في الجدول-.
  
  المجموعة رائعة، والترجمة رائعة ولا حاجة ربّما لتأكيد مؤكد كهذا، وقد أعجبت بفكرة ترجمة «الهورلا» بنسختيها، مدهشة رؤية الأساليب التي استخدمها موباسان لكتابة ذات القصّة وكيف طوّرها وسبكها في قالبٍ أضاف للفكرة، وبالطبع أحببت القصة التي أخذت قالب اليوميّات.
  
  ‬⁩
• 
  Iris

  A masterpiece of the spooky. A pioneer of the psychological freakout. The story takes the form of a diary, and after each creepy experience, the narrator ponders the nature of known unknowns and unknown unknowns (
  as Donald Rumsfeld put it in 2003). This is a short read, and a short experience for the narrator, as his descent from peace to madness unfolds over only four or five months. I listened to this as a French-language audiobook read by Michael Lonsdale, who is superb and subtle.
• 
  Blue Sai

  من فترة ما قرأت كتاب في جلسة واحدة .
  .
  موباسان ، الكاتب الفرنسي الذي تعرّفت عليه لأول مرة من خلال الكتاب ، كانت معرفة بسيطة لكن كافية لإثارة اهتمامي ، حياته وموته في مصحة عقلية ، محاولة انتحاره وأفكاره التي حاول ترجمتها في كتاباته .
  كل ذلك يجعلني أتوق لقراءته وقراءة ما كُتب عنه .
  .
  الهورلا ، الكتاب يحوي الثلاث النسخ التي نشر فيها الكتاب ، ويجب أن أشيد بالعمل الرائع للمترجم عماد العتيلي.
  .
  "إن للوحدة تأثيراً خطيراً بحقّ على الذكاء المتّقد . لذلك فإنه من الضروري أن يتواجد حولنا أناس يفكرون ويتكلمون .. وإلا فإننا إن بقينا وحدنا مدة طويلة ، ملأنا الفراغ حولنا بالأشباح "
• 
  أشرف فقيه

  لا أدري أهي الترجمة الرفيعة الباذخة، أم اللغة الدقيقة الخارقة التي استعملها دو موباسان قبل 150 عام ليخوض في عوالم الماورائية وخفايا الشعور الإنساني تجاه الكون. لكنها كانت تجربة قرائية ثرية وبديعة جداً.
• 
  Hêlîn et livres

  Absolument grandiose, j’ai pas les mots pour le génie du Horla