Tibetaanse perziken by Carolijn Visser

Tibetaanse perziken Reviews

• 
  Tech Nossomy

  Bijna 300 pagina's aan reisverslag met wat summiere anekdotes van de ervaringen van de eveneens Zeeuwse Samuel van der Putte verhullen niet de nodeloosheid van de details. Of ze in een taxi of een jeep op reis gaat, of ze in een tent of hotel overnacht, met wie ze spreekt en waarover vullen de meeste pagina's. Met enige moeite wordt de grotere context geschetst:
  "Alles wat de tibetanen bouwden in het landschap was mooi, zodra de Chinezen een stempel ergens op drukten werd het troosteloos."
  Het boek is ingedeeld in 6 delen met daarin steeds korte hoofdstukken, waarschijnlijk om de weergave van de vele indrukken die de schrijfster heeft opgedaan beter te kanaliseren tijdens het schrijven. Het is nauwelijks een literair werk en ik had liever gezien dat de overeenkomsten en verschillen tussen beide tijdsperiodes beter werd behandeld.
  
• 
  Kees van Duyn

  Enkele papiersnippers, waaronder één met een getekende kaart van een deel van Tibet, uit de overlevering van de achttiende-eeuwse Zeeuwse ontdekkingsreiziger Samuel van der Putte waren voor Carolijn Visser de drijfveer om diens onderneming naar dat gebied te herbeleven. Hierdoor hoopte ze meer informatie te kunnen achterhalen over het doel van die reis, maar ook over de man zelf, die vlak voor zijn overlijden opdracht gaf alle documentatie die hij tijdens zijn vele tochten had opgeschreven en verzameld te vernietigen. In haar in 2003 verschenen boek Tibetaanse perziken doet de auteur verslag van de drie reizen die ze voor dit doel naar Tibet, India en China maakte.
  
  Op een vlotte, levendige en – voor een reisverslag kenmerkende – beeldende schrijfwijze vertelt Visser onder andere over het doel van haar naspeuringen naar de expedities die haar voormalige provinciegenoot eeuwen geleden heeft gemaakt. Natuurlijk ontkomt ze, als ze in Tibet is, niet aan de politieke situatie van dit Himalayaland, dat velen tot de verbeelding spreekt en eveneens een grote hoeveelheid sympathie oproept. Zo nu en dan valt tussen de regels door wel op te maken wat haar eigen opvattingen hierover zijn, maar een concreet en helder standpunt neemt ze echter niet in. Misschien is dit ook wel het verstandigst.
  
  Vanzelfsprekend ontkomt de auteur er niet aan om veel aandacht aan het boeddhisme te besteden, dit is immers de religie die het grootste deel van de Tibetaanse bevolking belijdt. Interessant zijn de gesprekken die ze met een aantal Tibetanen, maar ook met een Chinese boeddhistische vrouw heeft, en met sommigen raakt ze min of meer bevriend. Een van de meest opmerkelijke ontmoetingen is die met de uit Nederland afkomstige en tot boeddhist bekeerde monnik Eugène. Ze trekt een tijdje met hem op en door wat Visser hierover opgeschreven heeft, krijgt de lezer de indruk dat deze man zijn religie intenser beleeft dan de meeste monniken; hij lijkt – in spreekwoordelijke zin – roomser te zijn dan de paus.
  
  De buitenwereld, maar ook veel Tibetanen zelf, zijn vaak de mening toegedaan dat de Chinese overheersing het land ten nadele heeft veranderd. Tijdens haar reizen heeft Visser dit diverse keren gehoord, maar, zo blijkt uit het verslag, er zijn voldoende inwoners die er anders over denken of die er hun voordeel mee hebben gedaan. En ook zonder de inval had modernisering plaatsgevonden of zou zich prostitutie hebben voorgedaan. De auteur schroomt niet dit te vermelden, wat ook goed is, want alles heeft immers twee kanten en beide zijden horen belicht te worden.
  
  Hoewel de naam van Van der Putte een aantal keren genoemd wordt, en hierbij zijn reis dus ook, heeft de lezer niet continu de indruk dat Visser zich in zijn voetsporen begeeft. Het lijkt vooral een reis van en voor haarzelf, maar desalniettemin wel over het traject dat haar voorganger volgde. Het is namelijk de vraag of de ontdekkingsreiziger toentertijd met veel lokale bewoners gesproken heeft. Dit neemt echter niet weg dat de onderneming van de auteur niet uitdagend is geweest. Integendeel, en daarom is Tibetaanse perziken een boeiend en interessant relaas dat ervoor zorgt dat de lezer als het ware met haar meereist.
• 
  Mich

  Ik heb iets met reisverslagen, en ik heb iets met Tibet.... In veel reisverslagen over Tibet zijn de Tibetanen per definitie de "goeden" en de Chinezen per definitie de "Slechten". Alhoewel Carolijn Visser duidelijk een grote sympathie heeft voor de Tibetanen, en zelf te lijden heeft onder de "repressieve regeltjes" van het Chinese bestuur, nuanceert ze ... en kijkt ze soms ook naar de positieve zaken die door de Chinezen werden ingevoerd. Bedankt Carolijn .... ik heb genoten van je reisverslag. Wat ik me nog afvraag is "Heb je een Nederlandse man gevonden voor Dolma ?" :-)
• 
  Yvonne

  Interessant om te lezen hoe het leven er daar er aan toe gaat, onvoorstelbaar, een totaal andere wereld.
  Bij mij kwam wel de gedachte op dat ze beter eens echt aan het werk konden gaan in plaats van steeds maar zo vaak mogelijk zinloos in kringetjes rond een stupa lopen en 'godsdienst bestuderen'.
  Misschien dat die derdewereldlanden dan eindelijk eens een stapje verder zouden ontwikkelen...
• 
  Katleen

  Ideale voorbereiding voor mijn reis naar Tibet.
  
  Geeft een eerlijk, soms schokkend beeld van het huidige Tibet. Deeltje mysterie wordt weggeruimd en maakt plaats voor het beeld van een soms niet zo mooie Chinese realiteit en overheersering.
  
  Boek is mooi verteld en leest als een trein. Rode draad is een reiskaart die opnieuw gebruikt wordt door de kleindochter om reis van haar grootvader te hermaken.
  
  Aan te bevelen als je houdt van de Tibetaanse cultuur/ Chinese overheersing of als je graag een beter beeld krijgt over de realiteit daar.
  
  Of het nu echt ook zo is, is binnenkort dus" to find out"