The Necklace and Other Stories: Maupassant for Modern Times by Guy de Maupassant

The Necklace and Other Stories: Maupassant for Modern Times Reviews

• 
  Adina

  After I read The Necklace with The Short Sory Book Club I decided that Maupassant diserves more of my time. I find an audiobook which contained 7 of his short stories and plunged in. Extra points for being narrated by the wonderful George Guidall. Maupassant writes about life in that period, about things he experienced or could have happened during his time. Many of the stories have a moral, he seems to tax brutality and abuse of power and mistreatment of lower class, especially prostitutes. He also denounces hypocrisy, avarice and vanity. I enjoyed his use of irony and realism.
  
  The Necklace ****
  A short story with a few powerful messages. One concerns vanity of women of the era and a second important one has to do with speaking the truth when you get the chance.
  
  Boule de Suif *****
  Boule de Suif is more of a novella than a short story. After the Prusian invaded a certain village, some of the rich people decide to flee to Rouen. They board a carriage together with their wives, two nuns and a prostitute called Boule de Suif. Caught in a snowstorm, their journey takes longer than expected. The only person who brought food in the carriage was Boule de Suif who agrees to share her provision with the rest. If in the beginning, they acted badly towards her, hunger made the principles lower and change their opinion. When the party reached a shelter for the night, they meet a Prussian officer who proposes the prostitute to share the bed with him. She refuses on principle and then her companions are halted and not allowed to continue the journey until the woman relents. Supportive at first, the companions become less patient and try to convince Boule de Suif to change her mind. The novella was a very well written study of the hypocrisy of the upper class.
  
  The Piece of String ***
  A farmers’ fair. One man bends after a piece of string. Some money disappear from another farmer. The man’s rival says he saw him picking up the money. The man fights for his innocence and is not believed even after the money is found. A short story about how reputation can be destroyed with a rumour.
  
  Beside Schopenhauer’s Corpse **
  A strange happening while a person stands vigil beside Schopenhauer’s Corpse
  
  Mademoiselle Fifi ****
  Again we have Prussian soldiers and a couple of French prostitutes. What was supposed to be a party turns into something worse. From what I read, Maupassant was fascinated with prostitutes and frequented them often. Not surprisingly, he died of syphilis.
  
  Miss Harriet ****
  On a boat, a man shares his memories about a very sad affair. I felt sorry for Miss Harriet
  
  The legend of Mont St. Michel **
  Something about how the St. Michel banished the devil. The twist of the story: The devil is the good guy here.
  
• 
  David Jones

  
  
  
  Interesting story that shows humanity's dark side.
• 
  Ahmad Sharabiani

  The Necklace and Other Short Stories, Guy de Maupassant
  
  The French author Guy de Maupassant (1850-1893) was a master of the short story, creating detailed character studies and brief but moving dramas well suited to the genre.
  
  The nine stories in this collection provide a vivid portrait gallery of his typical subjects — from simple peasants and prostitutes to soldiers, government clerks, and provincial bourgeois.
  
  Brilliantly naturalistic, these short works also reveal Maupassant's ability to observe the innumerable details of everyday life and reproduce them artfully and accurately, often with a caustic sense of humor.
  
  His literary talents are amply displayed in this volume, which includes these memorable tales: "Ball-of-Fat," regarded by many as technically one of the finest short stories ever written, "The Necklace," "A Piece of String," "Mme. Tellier's Establishment," "Mademoiselle Fifi," "Miss Harriet," "A Way to Wealth," "My Uncle Jules," and "The Horla."
  
  تاریخ نخستین خوانش: روز چهاردهم ماه آوریل سال 1997 میلادی
  
  عنوان: گردنبند و داستانهای دیگر؛ نویسنده: گی دو موپاسان؛
  
  کتاب: «بهترین قصه ها و داستانهای کوتاه»، اثر «گی دو موپاسان»، که جناب آقای «اصغر فرمانفرمائی قاجار»، آنرا در سال 1346هجری خورشیدی، در کتابخانه «ابن سینا»، و در 362ص به نشر سپرده اند؛ این کتاب نیز، شامل داستان «گردنبند» هست، ولی برای این نسخه ترجمه ای نیافتم؛
  نشر مرکز نیز کتابی با عنوان «اولین برف و داستان های دیگر»؛ در سال 1390هجری خورشیدی، با ترجمه ی جناب آقای «مهدی سحابی»، منتشر کرده اند، که در آن مجموعه هم، داستان «گردنبد» خودنمایی میکند
  
  متن داستان گردنبند
  او یکی از آن دخترهای زیبا و دلربایی بود که گه گاه از روی اشتباه سرنوشت، در خانوادة کارمندی به دنیا می‌آیند. نه جهیزی داشت، نه امید رسیدن به ارثیه‌ای و نه وسیله‌ای كه برای آن مردی ثروتمند با او آشنا شود، به تفاهم رسد، شیفتة او شود و با او ازدواج کند؛ از این رو تن به ازدواج کارمندی جزء وزارت آموزش و پرورش داد. لباس ساده می‌پوشید چون پول خرید لباس های گران قیمت را نداشت، اما مثل کسیکه موقعیت واقعی خود را نداشت، اما مثل کسی که موقعیت واقعی خود را از دست داده باشد دل گرفته بود، چون پیش خود فکر می‌کرد که زیبایی، ظرافت و دلربایی، در میان زن‌ها، حکم شأن و مقام را دارد و جای خانواده و اصل و نسب را می‌گیرد و ظرافت طبیعی، میل به چیزهای زیبا و ملایمت طبع تنها سلسله مراتبی است که زنهای معمولی را در ردیف زنهای اسم و رسمدار جا می‌دهد. پیوسته رنج می‌برد، چون احساس می‌کرد که برای این آفریده شده که از همة نعمتها و چیزهای تجملی بهره مند شود.از فقر خانة خود، از ظاهر زشتی پرده‌ها در ��نج بود. و کلافه‌اش می‌کرد.وقتی چشمش به قیافة آن دهاتی سلتی حقیری می‌افتاد که کارهای سادة خانه‌اش را انجام می‌داد، دچار پشیمانی و نومیدی می‌شد و افکار پریشانی به ذهنش راه پیدا می‌کرد.در خیال، به پیش – اتاق های آرام با پرده های نقش دار شرقی فکر می‌کرد که از نور چلچراغ های برنزی بلند روشن می‌شوند و در آن دو نوکر تنومند با شلوار کوتاه روی مبل های بزرگ لم می‌دهند و، به انتظار صدور فرمان، در گرمای سنگین بخاری داغ چرت می‌زنند. به سالن‌های بزرگی که با پرده های ابریشمی قدیمی آراسته شده فکر می‌کرد، به مبل و اثاثی که جواهرات قیمتی آن‌ها را تزئین کرده و به اتاق‌های خلوت پر زرق و برق و معطری که خانم خانه در ساعت پنج خلوت بعدازظهر، در آنها، کنار دوستان صمیمی و مردهای مشهور و ایده آل لم می‌دهد و گپ می‌زند، مردهایی که همة زنها حسرت شان را می‌خورند و جلب نظرشان آرزوی آن‌هاست
  وقتی روبروی شوهرش، پشت میز گردی می‌نشست که رومیزیش چند روزی بود عوض نشده بود و شوهرش در سوپخوری را برمی‌داشت و با چهره ای بشاش می‌گفت: به، سوپ گوشت عالی! در دنیا چیزی به این خوبی سراغ ندارم، ناهارهای باشکوه را مجسم می‌کرد، نقره آلات براق را و پرده های نقش داری را که در آنها شخصیتهای قدیم و پرندگان عجیبی دیده می‌شوند که در دل جنگلی خیالی پرواز می‌کنند. غذاهای لذیذ را در بشقابهای اشرافی مجسم می‌کرد و نجواهای عاشقانه را که معشوق با لبخندی چون لبخند اسفنکس گوش می‌دهد و در همان حال گوشت ارغوانی رنگ ماهی قزل‌آلا یا پای بلدرچینی را گاز می‌زند. نه لباس زیبایی داشت نه جواهر آلاتی، و جز این‌ها به چیزی دلبستگی نداشت، در حالیکه احساس می‌کرد برای همین‌ها به دنیا آمده.دلش می‌خواست غرق درخوشی بود، مایة رشک زنها بود، دل از مردها می‌ربود و در رؤیاهای آن‌ها جاداشت. دوست داشت، زن ثروتمندی که از هم‌کلاسان سابق او بود اما دلش دچار رنج دیگر به دیدن او برود چون وقتی برمی‌گشت دچار رنج جانگزایی می‌شد. یکشب شوهرش با لبخندی پیروزمندانه به خانه آمد، پاکت بزرگی در دستش بود. گفت بگیر این مال توست. زن حریصانه در پاکت را گشود و کارت چاپ شده ای را از آن بیرون کشید که رویش نوشته شده بود. وزیر آموزش و پرورش و بانو افتخار دارند از آقا و خانم لويزل دعوت کنند که در شب دوشنبه، هجدهم ژانویه، در کاخ وزارتخانه حضور به هم رسانند. زن، به خلاف انتظار شوهرش که می‌خواست او را ذوق زده ببیند، دعوت‌نامه را با تحقیر روی میز پرتاب کرد و زیر لب گفت: به چه درد من میخورد؟ اما، عزیزم، خیال می‌کردم خوشحال می‌شوی.توکه هیچ وقت جایی نمی روی. این فرصت خوبی است.برای به دست آوردنش خون دل‌ها خوردم. همه دل‌شان می‌خواهد بروند. این دعوتنامه را دست هر کارمندی نمی‌دهند، انتخاب می‌کنند.مقامات رسمی همه آنها جمع می‌شوند. زن با نگاهی حاکی از خشم، بی‌صبرانه گفت: بفرمایید چه لباسی بپوشم؟ مرد فکر آن را نکرده بود مِن مِن کنان گفت خوب، آن لباسی که موقع رفتن به تئاتر تن می‌کنی. به نظر من که ظاهر خوبی دارد. آنوقت حیرتزده درنگ کرد. زنش گریه می‌کرد. دو قطرة درشت اشک از گوشه های چشم زن آهسته به سوی گوشه های دهان روان بود. مرد با لکنت گفت چی شده؟ چی شده؟ زن با تلاش زیادی اندوهش را فرو نشاند و هم‌چنان که گونه های مرطوبش را پاک می‌کرد به آرامی گفت هیچ چیز، فقط من لباسی ندارم، بنابراین نمی‌توانم به مجلس رقص بیایم. دعوتنامه‌ات را به یکی از همکارانی بده که سرولباس زنش از من بهتر است
  مرد ناامید شد اما گفت این حرفها را بگذار کنار. ببینم، ماتیلد، یک لباس مناسب که به درد جاهای دیگر هم بخورد، یک لباس خیلی ساده، چقدر تمام می‌شود؟ زن چند دقیقه فکر کرد، پیش خود حساب می‌کرد و در عین حال می‌ترسید نکند مبلغی بگوید که فریاد وحشت این کارمند صرفه جو بلند شود و یا مخالفت کند. زن سرانجام با دودلی گفت درست نمی‌دانم، اما فکر می‌کنم با چهارصد فرانک بتوانم سروته‌اش را هم بیاورم. مرد رنگش را اندکی باخت، چون تازه این مبلغ را کنار گذاشته بود تا به خودش برسد، تفنگی بخرد و تابستان آینده، گه‌گاه روزهای یکشنبه، در دشت نانتر، همراه دوستانی که آنجا چکاوک شکار می‌کنند، چند تیری بیندازد
  اما گفت خیلی خوب، چهارصد فرانک به‌ات می‌دهم. اما سعی کن پیراهن قشنگی بخری. روز رقص نزدیک می‌شد و خانم لويزل ظاهراً غمگین و بی‌قرار و نگران بود. اما پیراهنش آماده بود شوهرش یک شب به او گفت چی شده؟ اخمهایت را بازکن، این دو سه روز توی خودت هستی
  و زن پاسخ داد وقتی فکرش را می‌کنم که حتی یک دانه جواهر ندارم، یک تکه طلا ندارم و به خودم بزنم از خودم بیزار می‌شوم. توی آن مهمانی حتماً دق می‌کنم. اصلاً بهتر است نروم
  مرد گفت گل طبیعی بزن. در اینوقت سال مرسوم است. ده فرانک که بدهی می‌توانی دو سه رز عالی بخری
  زن راضی نمی‌شد
  نه هیچ چیز تحقیرآمیزتر از این نیست که آدم، میان عده ای زن ثروتمند، بیچیز باشد
  اما شوهرش بلند گفت
  عجب آدم بیفکری هستی! برو پیش خانم فورسیته و چند تکه جواهر از او بگیر. این قدرها و به او نزدیک هستی
  زن فریاد از شادی سرداد
  راست می‌گویی. به یاد او نبودم
  روز بعد پیش دوستش رفت و ناراحتی خود را برای او شرح داد
  خانم فورسیته به طرف کمد لباس آینه داری رفت، یک جعبة جواهر بزرگ بیرون کشید، آن را پیش دوستش آورد، در آن را گشود و به خانم لوازل گفت: هرکدام را می‌خواهی بردار، عزیزم
  رن ابتدا چشمش به چند دست بند افتاد، سپس به یک گردن بند مروارید، بعد به یک صلیب و نیزی که سنگ‌های گران بهایش را با مهارتی تح��ین انگیز تراش داده بودند. آن ها را جلو آینه امتحان کرد، دو دل بود، دلش نمی‌آمد آنها را از خود جدا کند و پس بدهد. چند بار پرسید: جواهر دیگری نداری؟
  چرا، دارم. نگاه کن. الماس نشانی را درون جعبة ساتن سیا��ی دید و قلبش با اشتیاقی بی‌حد شروع به تپیدن کرد. وقتی آن را بر می‌داشت بست، روی پیراهنش که گردن را می‌پوشاند افکند و از دیدن خود غرق در شعف شد. آنوقت با تردید و دلی مالامال از اندوه پرسید: این را به امانت میدهی، فقط همین را؟
  بله، بله، البته
  زن دستهایش را دور گردن دوستش حلقه کرد و او را مشتاقانه بوسید، سپس دوان دوان با جواهر دور شد
  روز مهمانی رسید.خانم لويزل در آنجا درخشید از همه زیباتر بود، دلربا، باوقار، لبخند بر لب و غرق در شادی مردها همه به او چشم می‌دوختند، نامش را می‌پرسیدند، سعی می‌کردند به او معرفی شوند.وابستگان کابینه همه می‌خواستند با او برقصند. حتی توجه شخص وزیر را به خود جلب کرد
  با غرور می‌رقصید، با شور و شوق، مست از لذت، بی‌خبر از دیگران، کامیاب از جذبة زیبایی، سرخوش از پیروزی، در ابری از خوشبختی که آن کرنشها، آن تحسین‌ها، آن آرزوهای بیدار گشته به ارمغان آورده بود و آن احساس پیروزی که قلب هر زنی را از شیرینی می‌آکند
  ماتیلد نزدیکی‌های ساعت چهار صبح از مهمانی بیرون آمد. شوهرش، همراه با سه مرد دیگر که زن های‌شان خوش می‌گذراندند، از ساعت دوازده، در پیش اتاق خلوتی خوابیده بودند. مرد شنلی را که با خود آورده بود روی دوش زن انداخت، شنل هر روزه را که کهنگی آن با زرق و برق لباس رقص توی چشم می‌زد. زن این موضوع را احساس کرد و خواست بگریزد تا از چشم زن‌های دیگر دور بماند. زن‌هایی که خود را در خزهای گرانبها پوشانده بودند
  مرد جلو او را گرفت
  کمی صبرکن. بیرون سرما می‌خوری.من می‌روم درشکه صدا کنم
  زن به او گوش نداد و به سرعت از پله ها پائین می‌رفت
  به خیابان که رسیدند از درشکه خبری نبود. به دنبال درشکه گشتند و درشکه ران‌ها را که از دور می‌گذشتند صدا زدند
  نومیدانه به سوی رود سِن راه افتادند، از سرما می‌لرزدیدند. سرانجام کنار بارانداز، یکی از کالسکه های قدیمی شبگرد را پیدا کردند که گویی شرم داشتند در روز روشن فلاکت خود را نشان دهند و تنها در تاریکی شب ها توی پاریس بیرون می‌آمدند
  با درشکه تا جلو درخانه رفتند و بار دیگر، با چهره گرفته راه پلکان خانه را در پیش گرفتند. برای زن همه چیز تمام شده بود. اما مرد اندیشید که در ساعت ده باید در وزارتخانه باشد
  زن، جلو آینه، شنل را که شانه هایش را می‌پوشاند برداشت تا بار دیگر زیبایی خیره کننده خود را ببیند. اما ناگهان فریادی بر زبان آورد.گردن بند دیگر به گردنش نبود!؛
  مرد که لباسش را بیرون می آورد، پرسید
  دیگر چه خبر شده است؟
  زن با حالتی دیوانه وار رو به او کرد
  «ردن بند ....؛ گردن بند خانم فورسیته گم شده
  مرد مبهوت از جا پرید «چی‌می‌گی ... چطور ...؟ غیر ممکن است!؛
  و چین‌های پیراهن، چین‌های شنل، توی جیب‌ها، همه جا را گشتند ، اما اثری از گردن بند نبود.
  مرد پرسید وقتی از مهمانی بیرون آمدی به گردنت بود؟
  آره، توی راهرو کاخ به گردنم بود
  ما اگر توی خیابان افتاده بود صدایش را می‌شنیدم. حتما توی کالسکه افتاده
  آره. ممکن است. شماره‌اش را برداشتی؟
  نه، تو چطور، نگاه کردی؟
  نه
  بهت زده به همدیگر نگاه کردند
  مرد گفت: «تمام راه را پیاده بر می‌گردم ببینم پیدایش می‌کنم یا نه
  و بیرون رفت. زن با لباس رقص روی صندلی به انتظار نشسته بود، بی‌آنکه بتواند به رخت‌خواب نزدیک شود، خسته، از شور حال افتاده بود و بی‌آنکه حوصله فکر کردن داشته باشد. شوهرش نزدیکی‌های ساعت هفت برگشت. چیزی پیدا نکرده بود
  مرد به اداره پلیس سرزد، به دفتر روزنامه‌ها رفت و مژدگانی تعیین کرد، از شرکت های درشکه رانی و هر جا که حدسی می‌زد سراغ گرفت
  زن صبح تا شب را با ترسی دیوانه کننده، زیر بار آن بلای وحشتناک، گذراند
  گفت: باید به دوستت بنویسی سگک گردن بند شکسته و داده‌ای تعمیر کنند. به این ترتیب فرصتی پیدا می‌کنیم دنبالش بگردیم
  زن نامه را نوشت
  با سپری شدن روزهای هفته همه‌ي امیدشان را از دست دادند
  مرد، که پنج سالی پیرتر شده بود، بلند گفت باید ببینيم چه چیزی به جای این جواهر می‌توانیم تهیه کنیم
  روز بعد جعبه گردن بند را برداشتند و به سراغ جواهر فروشی رفتند که نامش درون جعبه حک شده بود. جواهر فروش دفترهایش را ورق زد
  من این جواهر را نفروخته ام، خانم؛ فقط جعبه اش کار من است
  آن ها سپس به تک تک جواهر فروشی‌ها سر زدند و با حسرت و اندوه به دنبال گردن بندی شبیه همان گردن بند گشتند
  در پاله رویال در یک جواهر فروشی گردن بند الماسی پیدا کردند که به نظر آنها درست شبیه گردن بندی بود که به دنبالش بودند.قیمت گردن بند چهار هزار فرانک بود.اما سی و شش هزار فرانک هم مال آنها می‌شد
  زن و شوهر از جواهر فروش خواهش کردند که تا سه روز گردن بند را نفروشد. سپس قرار شد در صورتی که جواهر تا پیش از آخر فوریه پیدا شد جواهر فروش آن را در برابر سی و چهار هزار فرانک پس بگیرد
  لويزل هجده هزار فرانک پول داشت که از پدرش برای او مانده بود.قرار شد بقیه را قرض کند
  همین کار را هم کرد.هزار فرانک از یک نفر گرفت، پانصد فرانک از نفر دیگر؛ پنج لویی اینجا، سه لویی از جای دیگر، سفته داد، تعهد های کمرشکن بر عهده گرفت و با رباخوارها و انبوه وام دهنده ها سر و کار پیدا کرد. زندگی آینده اش را به خطر انداخت، پای هر قولنامه‌ای را امضا کرد بی‌آنکه بداند از عهده آن بر می‌آید یا نه؛ و با آن که فکر رنج های آینده روزگار سیاهی که در انتظارش بود و محرومیت های جسمی و شکنجه هاي روحی که بایدتحمل می‌کرد آزارش می‌داد؛ به مغازه جواهر فروشی رفت، سی و شش هزار فرانک روی پیشخوان گذاشت و گردن بند را خرید
  وقتی خانم لويزل گردن بند را بر گرداند، خانم فورسیته با لحنی سرد به او گفت: چرا به این دیری؟
  خانم فورسیته در جعبه را باز نکرد و خانم لويزل نفسی به راحتی کشید. اگر بو می‌برد که جواهر عوض شده، چه فکری می‌کرد، چه حرفی میزد؟ نمی‌گفت که خانم لويزل دست به دزدی زده؟
  خانم لويزل حالا حضور وحشت بار نداری را حس می‌کرد. او ناگهان به صرافت افتاد که باید به جنگ آن برخیزد؛ باید آن قرض دست و پاگیر را ادا کند. با خود گفت، این کار شدنی است
  پیشخدمت خود را بیرون کردند؛ محل سکونت خود را تغییر دادند و اتاق محقری اجاره کردند
  حالا طعم کارهای سخت خانه و بگذار و بردارهای نفرت انگیز آشپزخانه را می چشید . ظرف ها را می‌شست، ناخن‌های میخکی رنگش را به چربی ظروف و ماهي‌تابه ها آغشته می‌شد. رخت های چرک را می شست، پیراهن ها را، و زیر بشقابی ها و روی بند پهن می‌کرد. هر روز صبح آشغال ها را توی کوچه می‌برد، آب بالا می‌آورد و در هر پاگرد پلکان درنگ می‌کرد تا نفس تازه کند. لباس معمولی می‌پوشید زنبیل به دست به مغازه سبزی فروشی، بقالی، قصابی می‌رفت، چانه می‌زد ، بدحرفی می‌کرد و از سکه های بی ارزش خود به دفاع بر می‌خاست
  هر ماه چند سفته را می‌پرداختند، سفته های دیگر را تمدید می‌کردند و به ماه های دیگر می‌انداختند
  شوهر شب ها کار می‌کرد، به حساب های تاجری می‌رسید و اغلب تا دیروقت شب کتاب دست نویسی را پاکنویس می‌کرد
  و این زندگی ده سالی به دراز کشید
  با گذشت ده سال، آن ها همه قرض های خود را پرداخته بودند، همه را، با نرخ ربا، ربای مرکب
  خانم لويزل حالا پیر شده بود . حالت زن‌های خانه‌دار را پیدا کرده بود، قوی، زمخت و خشن شده بود. گیسوانش آشفته، دامن‌هایش از ریخت افتاده و دست هایش قرمز شده بود. روی کف اتاق، شرشر، آب می ریخت و هنگامی که آن را تمیز می‌کرد بلند بلند حرف می‌زد. اما گهگاه وقت هایی که شوهرش در اداره بود، نزدیک پنجره می‌نشست و به آن شب شادی آور سالها پیش می‌اندیشید، به آن مجلس رقصی که قدم گذاشته بود، و آن همه زیبا شده بود، آن همه طرف توجه قرار گرفته بود
  اگر آن گردن بند را گم نکرده بود چه اتفاق ها می‌افتاد؟ کی خبر دارد؟ زندگی چقدرعجیب و متغیر است! چطور یک اتفاق بی‌اهمیت می‌تواند آدم را به خوشبختی برساند یا بدبخت کند!؛
  اما، یک روز تعطیل که برای گردش به خیابان شانزه لیزه رفته بود تا خستگی کار هفتگی را از تن بیرون کند، ناگهان چشمش به زنی افتاد که دست بچه ای را گرفته بود. خانم فورسیته بود، هنوز جوان بود، هنوز زیبا بود و هنوز دلربا
  خانم لويزل یکه خورد، با او صحبت کند یا نه؟ بله، البته، حالا که قرض خود را ادا کرده باید همه چیز را بگوید، چرا نگوید؟
  جلو رفت
  سلام، ژان
  زن دیگر از این که چنین دوستانه طرف خطاب زنی مهربان وساده پوش قرار گرفته بود مبهوت شد و چون او را به جا نیاورده بود، من من کنان گفت
  اما، خانم، شما را به جای، حتما اشتباهی گرفته اید
  خیر، من ماتیلد لويزل‌ام
  دوستش بلند گفت
  ماتیلد بیچاره من! چقدر تغییر کرده‌ای
  آره، از آخرین باری که تو را دیده ام روزهای سختی را پشت سر گذاشته ام همه اش هم به خاطر تو بوده
  به خاطر من! چطور مگر؟ یادت میآید آن گردنبند الماسی که به من امانت دادی تا در شب مهمانی رقص وزیر گردنم کنم؟
  آره. خوب؟
  خوب، من گمش کردم. منظورت چیست؟ تو که پس آوردی؟
  گردنبندی که من آوردم شبیه گردنبند تو بود. بنابراین ده سال طول کشید تا بدهی‌مان را پرداختیم. خودت خبرداری، برای ما که آس و پاسیم کار آسانی نبود. البته دیگر تمام شده و من از این نظر خیلی خوشحالم
  خانم فورستیه خشکش زده بود.منظورت این است که به جای گردنبند من گردنبند الماس خریده ای؟ بله. تو آن وقت متوجه نشدی! آخر، مو نمی‌زد؛ و با حالتی ...؛
  
  تاریخ بهنگام رسانی 16/05/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
• 
  Mansuriah Hassan

  This classic book never gets out of date. I read this short story when I was in high school and I really enjoyed it. Now looking back at it in my book shelf, it brings back the memory of mixed feelings I had when I read it last time. I opt to re-read this classic once again. Since this is a short story, I don’t want to go into detail.
  
  The Necklace is a poignant tale about Mathilde Loisel who is a beautiful young woman married to an unimportant clerk. She dreams of the finer things of life and is not content with her secure, middle class lifestyle. She is embarrassed by her lack of wealth.
  
  One day, her husband and she were invited to a ball. She felt she had nothing proper to wear so she manages to get some money from her kind husband to buy a new dress. Then, she borrowed a beautiful diamond necklace from a rich friend. She then lost the necklace and had to work hard many years to pay for the loss. The price she pays for a single evening of elegance turns into years of labor and despair.
  
  As a reader, the only thing I feel sorry is for the poor husband who stood by her side through the thick and thin. He is a humble and caring man who wanted to make his lovely wife happy. Meanwhile, I resent Mathilde’s character who wants more than she could afford. The irony is that she even lost the comfortable life she had previously because she was not content with it. Well, that’s what happens when you are ungrateful and prideful.
  
  This story is an impressive piece because it gives message and moral for everyone. The moral of the story is to be happy with what you have in life. Life isn’t about social status or how rich you are. Be thankful and appreciate what you have.
  
  This is a story that has stood the test of time and is as relevant today as when Maupassant wrote it in the late nineteenth century. Guy de Maupassant is a fantastic author. In just a few short pages he manages to convey so much emotions regarding longing, envy, dissatisfaction, vanity, pride, boastfulness, suffering and pain. The story is brief, yet so full. The jaw dropping ending still gets to me till now (oh yes!).
  
  I have recommended this short story to my 10 years old daughter. And I also strongly recommend this book to everyone to read because it gives a good lesson. A must read for everyone!
  
• 
  Mark André

  My first ever Maupassant. Good story. Cool storytelling. Fun to read. I’d try another by this guy!
• 
  Kalliope

  
  
  
  As we were reading La Parure or The Necklace in the Short Story Group, I picked up this volume which included six other stories. I had read La Parure in high school, and what most impressed me back then was that I learnt a new word for jewelry. So far, I already knew ‘bijou’ and ‘joyeau’. In this second read, the tragic aspect, that a stupid mistake could cave a great cost in one’s life, was upsetting even though it was too predictable. The value of learning a new word then remains as the most memorable aspect of this story.
  
  The other stories had a greater impact. Une aventure Parisienne presents a bittersweet humour. A provincial woman wants to taste what exciting life in Paris is, to be deceived. In spite of her disappointment, this came across as a rather modern episode – a woman searching to enrich her life. À cheval – left a weaker impression, although the more predictable part was balanced by a surprise. Les Bijoux was perhaps my favourite, and it could act as a pendant to La Parure. There is a positive tone and most important, an enigma left unsolved how did Mme Lantin managed to get all that expensive jewelry? . Le Père carries its own karma. La Dot is again a tragic and humorous story and the last one, Le Rendez-Vous, also seemed very modern – a woman with a “liberated” attitude to her love life.
  
  In all of these stories Paris is the great protagonist. In À cheval, the area around the Champs-Élyséés and the Concorde around 1880s appealed my imagination. So did the wonderful Parc Monceau in Le Père. La Chausée d’Antin is included a couple of times, and La Trinité and its small park in front, figures as tall in Le rendez-vou as it does in the city.
  
  Dominant in these stories is the importance and complexity of women. Not always is a woman the protagonist, but Maupassant’s women are more varied and complex than the men. They are curious, licentious, wise, ambitious, serene, prudish… always worth for a story to be build round them.
  
  And possibly the greatest attraction in this collection is the effectiveness that Maupassant achieves with the very economical and impactful use of language. A joy to read.
• 
  Lizzy

  
  Guy de Maupassant is another example of a splendid short-stories writer. If my memory can still be relied on, I learned to love short-stories reading Maupassant!
  The Necklace and Other Short Stories is a great example. Read it and enjoy!
• 
  Nicole

  4.25 stars
• 
  Florencia

  This is the first time I read this writer and I'm a bit confused now. I really liked a couple of short stories but the rest just seemed okay for me. For example, "Boule de Suif", his most famous short story, is simply brilliant (nothing new about that). I loved it and hated it at the same time. I loved the writing, the irony, but I hated the story itself. It made me feel bad and... violent. And that is what makes it good: the ability of creating those mixed emotions in us. It is set in the Franco-Prussian war (it starts a bit slow, in order to explain the whole context; however, drink coffee and keep reading because it's worth it) and a bunch of people decided to leave Rouen, because it was now occupied by the Prussians. Elisabeth (called "Boule de Suif", "Ball-of-fat" and other similar translations for such a charming nickname...), was a prostitute whose patriotism made all those wealthy men look small. For me, it is a contemporary story because I see a person of a lower class ready to sacrifice in a way that other people wouldn't. That woman helped those rich and virtuous bastards that traveled with her and they forgot about that in a couple of hours, making her feel like the most insignificant thing in the entire world. The more I remember the story, the more I hate those hypocrite jerks.
  
  Another short story I loved is "The Necklace". Oh, Mathilde, you asked for it! I feel bad for your husband, though.
  I also liked "Miss Harriet", "The Horla". And the rest of them... They are good, entertaining; yet nothing too extraordinary, honestly.
  However, this Guy deserves four stars (I really liked those stories I mentioned before).
  
  
  Jan 21, 14
  * Also on
  my blog.
• 
  Ahmed Ejaz

  SHE WAS ONE OF THOSE PRETTY AND CHARMING GIRLS BORN, as though fate had blundered over her, into a family of artisans

  
  CHARACTERS
  Mr Loisel
  A clerk in Ministry of Education.
  Mathilde Loisel
  She is beautiful but poor by background. So she marries a poor clerk. But she isn't happy with this because she thinks she deserves to have wealth, good expensive clothes and jewellery.
  Madame Forestier
  She is a school friend of Mathilde and she is rich.
  
  OVERVIEW
  Mr. Loisel gets an invitation of a big party from the ministry. He tells her wife, Mathilde, thinking that she will be happy. But he is WRONG. She doesn't care about it and says: "I haven't a dress and so I can't go to this party" At this Mr Loisel becomes sad and he buys a dress for his wife by sacrificing his wish of buying a GUN.
  But at this she doesn't satisfy. Then she demands that she doesn't have any JEWELLERY (necklace). But He, definitely, couldn't afford this and tells her to borrow it from her friend. She does as she is told and after then they both go to the party. On the way back to home, she loses the necklace.
  (I don't want to spoil the ending, SORRY. It is just so unexpected)
  
  MESSAGE
  After reading this short story I felt, we should be satisfied with the things we have. Don't envy others!
  
  THINGS I LIKED
  Everything!
  
  THINGS I DIDN'T LIKE
  Nothing!
  
  RECOMMENDATION
  This short story will be perfect for everyone. I suggest you to read The Diamond Necklace not The Necklace. But I read the necklace by mistake. Both are same with different wording. But The Diamond Necklace has more details.
  ^_^
  
  Click below to read it:
  
  https://americanliterature.com/author...
  
  13 November
  
• 
  Gary Inbinder

  An excellent selection of Maupassant's stories, of which "The Necklace" is the most familiar from numerous anthologies. Several of the stories including "The Necklace", are examples of Slice of Life Realism. Many are set in the author's native Normandy, some on the coastline by the Channel, others to the south by the Bay of Biscay. A few have an urban setting, usually in Paris, and one is set in the Alps. The story-lines run the gamut, from comedy (Theodole Sabot's Confession and The Wrong House) to horror (The Wolf and The Inn). Some are written as frame stories, for example a group of people gather together and tell tales on a particular theme; the narrator's story is the one we read, and it's a corker. One story, The Trip of Le Horla, about the author's experience in a balloon journey from Paris to the mouth of the Scheldt, is wonderfully descriptive with a suspenseful ending.
  
  Almost all the stories have an ironic twist, and many play on a theme of loss and regret: lost youth, lost beauty, lost love, and lost innocence.
  
  This is an old translation, probably no longer the best but still serviceable, and you can hardly beat the price: $0.99 for Kindle.
• 
  Jenn(ifer)

  I have a tender place in my heart for cripples, bastards, and broken things.
  
  No, that doesn't ring true for Maupassant. In fact, I don't feel much tenderness at all from his writing. But what he does have in spades is a firm grasp on the reality of his time. He seems to be a man who tells it like it is, and fuck your feelings. You should have seen it coming. Because we're all so damn predictable - would rather live years in torment than fess up. We'll give up all we have to be liked and respected, if only for a moment. It's human nature, after all.
  
  
• 
  Gautam

  Superb collection.
• 
  Hiraeth

  Дали, защото това ми беше най-любимата книга като малко дете (подходящо, знам), в мен остана една склонност да съм съпричастна на всякакви видове меланхолии, не знам. Сигурно.
  Мопасан е брутален магьосник в разкриването на човешката низост. Забележителна черта на доста френски писатели, между другото. Както и да е.
  Брилянтен е.
• 
  Kolumbina

  Excellent short stories, well written and well translated.
  Many years ago, during my high school education Guy de Maupassant was compulsory reading.
  At this stage I found his writing depressing.
• 
  Andrew

  For good reason is this entitled 'The Necklace and Other Stories' because The Necklace is one of the few stories really worth reading. Most people read The Necklace at some point in their education. Maupassant created a delightful fable with important lessons that can be gleaned from it.
  
  Other stories that were interesting, though I don't think they have as much inherent value as The Necklace were Ball-of-Fat, Miss Harriet, and The Horla. Ball-of-Fat follows a group who are fleeing their war-torn area, but are detained en route to their destination and are all faced with a moral dilemma. Miss Harriet is a sweet and sorrowful story of a bond between a young French artist and an elderly English maid. The Horla is either a supernatural thriller about a man attacked by an invisible enemy. These three stories I would have enjoyed a more lengthy book-version.
  
  The other stories - A Piece of String, Mme. Tellier's Establishment, Mademoiselle Fifi, A Way to Wealth, and My Uncle Jules - were decent enough, but had nothing in them that I really found compelling. Worth reading only to say I read the entire set.
  
  
• 
  MissInfo

  i remember when my parents and relatives would give me big heavy leather-bound books as presents. Now we get emails with redemption codes on them for ones and zeros. I'm not trying to be profound, or whiny, I love both. But I'm just in awe of some of the books I read years ago. And how my standards have degraded, lol.
  Anyways....my aunt Kunmimi gave me a copy of this in junior high. Maybe it was for a birthday or to congratulate on a piano recital. Either way, I need to find that book. It was beautiful, red leather, gold leaf page edges, and Maupassant's stories were fantastic. Little bits of French society scandal and karmic retribution. Rich people falling into destitution, poor people lucking up, irony and lots of fashion detail.
  I wish I could watch all of this on the boob tube via Masterpiece Classics marathon.
• 
  Martha☀

  Many, many years ago, I read a collection of Maupassant's stories in French, back when course reading lists dictated my reading goals and when I willingly did what I was told. But to read them again, in English, of my own volition, is an entirely different experience. How I enjoyed his conversational style of writing and his deep understanding of the lower castes of society. It is impossible to choose a favourite story, although I lean towards The Necklace simply because he captures the honesty of the poorer class so remarkably. I also loved Uncle Jules for the compassion which a child shows towards a destitute oyster shucker. Despite the 130 years between his writing and my reading, the themes are constant and have stood the test of time.
• 
  Diane S ☔

  In the necklace a young woman unknowingly changes her life beyond measure, for a fleeting chance of pretending to be something and someone she is not.
• 
  Tasnim Dewan Orin

  Such a treat!
• 
  Greg

  You've probably read "The Necklace" at some point: in grade school, perhaps in a college literature class, or in a collection containing short stories from various authors. It's very good, and its mirror image, "The Jewels" (which I hadn't read previously) is also very good. I appreciate that "Ball of Fat" (Boule de Suif) is translated here as "Butterball", a slightly nicer word for the prostitute who appears within the story. Two "horror" stories here entitled "The Hand" and "The Entity" feel like Poe and were written at about the same time Poe was writing. This collection seems to try to give us 12 varied stories/themes to represent this author, but for me they were uneven in quality: "On the Water", for example, has an inexplicable, out of nowhere, final line that feels tacked on by the author as if he didn't know how to end the story, so he just wrote a final line at random. (Of course, this feeling could have been the way the translator saw the story.) I enjoyed this collection, and will read more of Maupassant's extensive amount of short stories.
• 
  Heather

  I can't help it, but I loved this short story because the protagonist got what was coming to her. That's what happens when you are ungrateful, prideful, and went more than you can afford. Just desserts as the say...
  
  I never used to enjoy short stories, because well, they are short. Once you get into them they're over, but I'm finding great pleasure in reading them. I think it takes great skill to write short stories, because you have to work harder to catch the attention of the reader, because you don't have countless pages to intrigue.
• 
  Shahad takleef

  c'était une belle, tres féminin et tres touchante petite histoire courte. je l'ai lu en deux séances séparées par une longue période. Je vais essayer d'écrire un plus long , plus détaillé commentaire en français dans les prochains jours.
• 
  Jackson Cyril

  Some of the stories here are breathtakingly beautiful, and others unbearably sad. All told in Maupassant's spare, barebones prose.
• 
  Meg

  Merci pour 15 sur 15 au bac✨
• 
  Marie Flower Panda

  J’ai découvert Maupassant au collège dans le cadre des lectures obligatoires de mon cursus dont faisait partie La Parure. A cette époque, la nouvelle m’avait laissé un sentiment plutôt négatif. J’ai donc décidé de la relire pour confirmer ou infirmer mon jugement d’adolescente.
  
  
  Très courte, cette nouvelle met en scène les époux Loisel. Si monsieur est un simple commis du ministère de l’instruction publique, madame, quant à elle, rêve de « toutes les délicatesses » et de « tous les luxes » que sa condition modeste lui refuse. Envieuse et vaniteuse, Mathilde Loisel voit enfin une occasion de briller en société lorsqu’elle est invitée avec son époux à une soirée à l’hôtel du ministère. Mais un tel évènement exige bien entendu une toilette spéciale, pouvant rivaliser avec celles des grandes dames. Or, si son mari consent à lui acheter une robe, elle devra tout de même emprunter des bijoux à une camarade de couvent. Mais que faire lorsque la rivière de diamants choisie par la jeune femme est perdue ?
  
  Finalement, ma première impression s’est en partie confirmée. La Parure est l’oeuvre de Maupassant que j’apprécie le moins même si ma critique est aujourd’hui plus tempérée et nuancée.
  La plume de l’auteur est remarquable. Son écriture est fluide et rythmée. Dans un style imagé mais pourtant simple, il transporte sans difficultés le lecteur dans le quotidien de ce couple de la classe moyenne.
  Mon problème est plus en rapport avec la personnalité des personnages. Mathilde est envieuse et vaniteuse, presque aigrie à rêver d’élégances et de richesses qu’elle ne possèdera jamais. Cela causera sa perte et celle de son mari qui apparait bien terne comparé aux rêves de grandeur de sa femme. Cependant, la perte de la rivière de diamants et le dénouement final dénoncent l’absurdité du comportement de Mathilde, et indirectement de son époux. Finalement, on ne peut s’empêcher de prendre le couple en pitié malgré ses défauts.
  
  Maupassant nous livre ici une critique cruelle de la vanité, de l’envie mais aussi de la dissimulation. J'aurais aimé que la personnalité des personnages soit davantage fouillée et que l'histoire développe mieux les années qui suivent la perte de la rivière et le quotidien des époux. Mais alors, la nouvelle aurait peut-être perdu son ton percutant et la scène finale aurait sans doute était moins spectaculaire et absurde.
  Sauf à l’acheter en version ebook, La Parure est généralement suivie d’autres nouvelles écrites par Maupassant, alors surtout ne boudez pas votre plaisir.
• 
  Phương

  Đọc cho lớp văn học :DD
• 
  Kuzco

  3,5⭐
• 
  Christina DiMinni

  I would use the short story "The Necklace" from this collection. This short story would introduce to students how one's economic status/wealth can define their identity. The main character of the story is very materialistic and misguided by riches, and she faces the consequences of trying to be something she is not. Before reading this short story, I would provide students with an Anticipation Guide focusing on how material items can control one's identity, and can cause one to try to be something he/she is not. After reading the story, they will again complete the Anticipation Guide to see if their views of how wealth can affect/alter identity changed after seeing the theme of deception of appearances in the short story.