| Title | : | De vierde man |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 9001549217 |
| ISBN-10 | : | 9789001549213 |
| Language | : | Dutch; Flemish |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 108 |
| Publication | : | First published January 1, 1981 |
De vierde man Reviews
-
***The fourth man***A very well described book with a great character as the main character. From the first moment you open the book, you get into the soul of the main character and you think along with him. The story recounts mysteriously. Plot was a bit of a let down and could have been better. Still, I give this book a 5/5. I really enjoyed the whole tour.
-
Spannend, leest vlug, toch gevat en soms ietwat onuitstaanbaar geil-reviaans. Lekker boekie.
-
Vermakelijk boek van Gerard van het Reve. Het speelt in Vlissingen, waar de auteur te gast is bij een plaatselijk evenement rond de boekenweek.
-
De Vierde Man werd in 1981 afgewezen als boekenweekgeschenk. Om soort van begrijpbare redenen vond de organisatie dat een boek dat bijna volledig bestaat uit overexpliciete seksscènes (toegegeven, verrassend leuk geschreven overexpliciete seksscènes) niet geheel acceptabel voor het grote publiek. Het plot, voor zover dat er is, is eigenlijk alleen maar aanwezig om van de ene naar de andere seksscène te leiden. In het laatste hoofdstuk voegt Reve nog een zwakke thrillerachtige verhaallijn toe over een vrouw die haar mannen (misschien) vermoord, voordat hij het boek zonder enige climax – of überhaupt een logische structuur – laat eindigen.
-
Het voelt illegaal omdat het Reve is, maar ik moest me er toe zetten het uit te lezen. Ik werd onpasselijk van de hoofdpersoon, meer specifiek hoe hij zijn sexuele fantasieën beschrijft. Daarnaast vond ik het plot prima maar het einde was een anticlimax.. De vierde man: mwha
-
Ik was al nooit een fan van het werk van Reve, en dit boek helpt ook niet om dat tij te keren. Het is een vrij dun boekje, en er gebeurt eigenlijk niet veel, en dat is meteen het grootste manco van dit boek; het heeft eigenlijk geen enkel plot. Wat dan overblijft is 124 bladzijden Reviaanse ironie die vrijwel nergens over gaat. Voor de amusante schrijfstijl geef ik nog wel 2 sterren, maar verder raad ik dit boek sterk af... Het is wel interessant dat dit boek ook nog eens verfilmd is, ik vermoed dat de filmmaker dan behoorlijk wat toevoegingen heeft moeten doen om het geheel verteerbaar te maken....
-
I read this book for Dutch class and I did not like it. It is very sexist, which made me as reader feel rather uncomfortable, as it made the protagonist come across as an ominous man.
Also the story did not contain a climax. Most of the book feels like being an intro. Then at some point the author begins building up to the climax and then at the exact piont of the climax, it goes straight down. HUGE abticlimax near the end of the book. j did finish it in 2 days though -
Ja dit is Reve in een notendopje. Het is komisch, maar verder in Reves werken geen uitsteker. Het is simplistisch, toch heeft het elementen van Reves uniek schrijftstijltje. Met dramatische woordaanpassingen zoals “eksakt” en “konsentraatsie” heb je meteen door dat dit Reve is.
Ondanks het boek allereerst als een Boekenweekgeschenk was gemaakt is dit afgewezen vanwege de bezwaren tegen de grove taal en de expliciete “herenliefde”. Persoonlijk vond ik dit een humoristisch element, wat zonder wel een erg traag boek was geweest.
Hoewel hij op geen lange na evenveel motieven gebruikt als in eerdere werken (omdat hij dit boek in eerste instantie had gemaakt voor nieuwe lezers van zijn werk, en het niet “te ingewikkeld” wou maken) waren deze toch wel geestig genoeg om te benoemen. De terugkerende dromen over de sleutel, de droom over het verlies van een oog en de titel van het boek, komen vermakelijk samen wanneer hij het kistje vindt. En de film-/ heks- / telepathiemotieven.
Ja een leuk werk is t zeker maar niks bijzonders. Reve is een intrigerende man met dit soort “baanbrekende” grafische verhalen. Dat hij het nog met onzekerheid en ironie eindigt door het “hol” en “ontbrekend” te noemen is (persoonlijk) erg karakteriserend voor hem als schrijver.
Te bedenken dat die arme Christine echt heeft bestaan en nu als heks wordt beschouwd is toch wel een part akelig te bedenken dat ze al die 4 man ook daadwerkelijk kwijt is geraakt, #justiceforChristine -
3,5 ster. Mooi geschreven, slap plot.
-
Reve doet leven, hoewel…. Wie is nummer vier?
-
Het is moeilijk om heden ten dage nog een boek te waarderen waarin meermaals woorden als "borstjes" en "liefdesgrot" worden genuttigd. Was dat ooit moeilijk omdat zulks taal niet door de beugel kon - De vierde man werd door het CPNB afgewezen als boekenweekgeschenk - nu is het dat voor mij vooral omdat het zo riekt naar een beschrijving van seks die niet is gericht op wat er tussen de twee geliefden gebeurt, die met andere woorden niet is gericht op het zo goed mogelijk beschrijven van iets, maar eerder op het shockeren; het zijn zetten die misschien nodig waren toentertijd maar die de vaderlandse literatuur en film van midden 20e eeuw voor mij vaak tot een klein mijnenveld maken. Schoppen tegen het zere been om het schoppen.
Reve's grotendeels autobiografische hoofdpersoon is overigens een ongelofelijke asshole - en zijn vrouwelijke tegenspeler houdt het midden tussen een ingenue en een femme fatale op een manier die enigmatisch tracht te zijn maar mij uiteindelijk hol overkomt.
Is het eigenlijk wel een verhaal, vraagt Reve zichzelf aan het eind af. Ik schreef laatst nog ergens dat ik bij sommige verhalen van Murakami eerder het idee heb van een man die gaat zitten omdat hij iets moet schrijven dan een man die gaat zitten omdat ie iets te schrijven heeft. Een fundamenteel verschil, en het boekenweekgeschenk is per definitie natuurlijk commissie-werk. Het is te aan dit werkje te merken. -
Om mij onbekende redenen wordt Gerard Reve tot de Groten der Nederlandse Letterkunde gerekend. De Avonden is inderdaad wel een goed boek, maar dan houdt het, wat mij betreft, ook wel op. Wordt Reve ‘n groot schrijver genoemd omdat hij controversieel en openlijk homosexueel is misschien? Ik weet het niet. De archaïsche schrijfstijl en hier en daar aanstellerige spelling (dat heette in de jaren 60-70 modern) is nog wel te hebben, maar wat in deze novelle wordt neergepend is op zijn minst gezegd tenenkrommend. Gerard Reve (cq de hoofdpersoon van het verhaal) vertelt over een avontuurtje dat beleeft met een zekere Christine, terwijl hij eigenlijk op zoek is naar een toy-boy voor nog meer avontuurtjes. Verder gebeurt er niet zoveel. De ik-persoon (niet noodzakelijkerwijs de auteur zelf) maakt op mij ‘n onsympathieke en arrogante indruk en draagt niet echt bij tot het creëren van een positief beeld van homosexualiteit. Twee sterren omwille van de hier en daar droogkomische humor en het feit dat het boekje lekker kort is.
-
Een mysterieus verhaal over een homoseksueel in de ban van een mogelijk gevaarlijke vrouw, dat door het zelfrelativerende taalgebruik grappig wordt. Ik weet dat ik indertijd het gebruiken van initialen voor eigennamen heel mysterieus vond.
De plot: Gerard Rever vertelt aan een vriend een avontuur dat hij zelf zou hebben meegemaakt. Reve leerde immers een vrouw kennen, maar na een paar dagen in haar huis te hebben vertoefd, ontdekt hij dat er toch iets mis is met haar liefdesleven. Ze lijkt wel een Zwarte Weduwe... Dit gekruid met enkele homoseksuele fantasieën levert enkele prachtscènes op. -
Reve is voor mij de minst bekende van de grote drie. Als tweedeklasser vertelde meneer Hageraats (destijds gewoon 'Koos') eens een verhaal over de stress die een kind voelde vanwege het 'reinigen' van kleding, waarbij de toon zo ontzettend geestig was dat ik achteraf denk dat het Reve geweest moet zijn. Vijf jaar terug (of zes, zeven jaar, de tijd gaat zo snel de laatste jaren) las ik De avonden omdat je dat nou eenmaal toch eens een keer gelezen dient te hebben. Maar echt fantastisch vond ik het niet. Al die dromen die erin worden uitgelegd. Ik lees niet graag over dromen. In arren moede 'plaatste ik het maar in zijn tijd' en concludeerde ik dat het een Groot Werk was.
Pas terug moest ik een half uurtje doden wachtend tot de musicalles van mijn dochter voorbij was, en het aanbod van de Dorcas sloot daar fijn bij aan: een dunnetje van Reve voor een eurootje. Een verfilmd dunnetje nog wel! Mij staan beelden van Jeroen Krabbé op het netvlies.
De vierde man is een alleraardigstse novelle. Ik moest lachen om Reves taalgebruik en ervaarde het boek daarnaast als een heuse pageturner. Op het eind blijkt het boek ineens een raamvertelling te zijn, zoals Wuthering Heights, maar dan achteraf.
Het smaakt mij naar meer: die taal, het gebrek aan gene, die verteltoon. Binnenkort eens maar dat boek met die ezel lezen. En Werther Nieland en de Familie Bolsjowitz o.i.d. -
Toch nog maar eens, eigenlijk tegen beter weten in, een boek van Gerard Reve ter hand genomen: "De Vierde Man" (1981). De eerste hoofdstukken daarvan vielen me eigenlijk nog behoorlijk mee, met de kennismaking van de ik-figuur met een lustig 'weeuwtje' in havenstad V. - Vlissingen, dat kan haast niet missen. Daarna manifesteert zich echter steeds sterker het typisch Reviaanse karakter van het boek, zowel qua inhoud (des schrijvers welbekende allesoverheersende interesse, alsook zijn reactionaire opvattingen) als qua gewild humoristische en archaïsche schrijfstijl. Met weemoed dacht ik telkens terug aan een ander verhaal over een jonge Vlissingse weduwvrouw, een verhaal waartegen het onderhavige werk van Reve in kwaliteit wel heel schril afsteekt: 'Innemend gedrag' van de onvergetelijke Bob den Uyl, gepubliceerd in diens bundel "Het land is niet ondankbaar" (1989) en later ook in de bloemlezing "Het reizen vereist sterke zenuwen" (2004).
-
Een boek dat als slechts 100 pagina`s tellende Grote Lijster in de jaren negentig ongetwijfeld menig boekenlijst bevolkte. Het heeft echter weinig om het lijf. “De Vierde Man” is een flinterdun niemendalletje, een anti-boek dat blijkbaar tegelijk dienst moet doen om “de clichés van het medium te bespotten”, zoals de behulpzaam meegeleverde, opvallend positieve reacties in het addendum benadrukken.
In de praktijk voelt het echter vooral als een aanzet tot een boek waar Reve halverwege z’n interesse in verloor, maar (tevergeefs) alsnog als boekenweekgeschenk probeerde te slijten. -
Wat je een vreemde stad noemt. Of een mysterieuze vrouw. Die stad ligt gewoon in het zuiden van het land, bij de zee. Die vrouw is een vrouw en laat dus niet meteen in haar kaarten zien; ze krijgt de ik-persoon, die niemand minder is dan Gerard zelf, in bed. Bij haar.
Ik heb het dunne boekje niet uitgelezen; je krijgt er als lezer duidelijk te zien dat homoseksualiteit een perversie is. Ik hoefde het vervolg van het verhaal niet te lezen. Waarom deze schrijver bij de 'grote drie' gerekend wordt? -
My second book from one of the great three of post war Dutch writers. The first one was "De Avonden". This one has much more the Reviaan style, and was intensely explicit a few times. But not as much sex as some of the other reviews would make you think.
It was quite a shallow story, with a very quick resolution. I do know that I like the movie with the extended scenario from Gerard Soeterman a lot more. -
One of the so called big 3 writers in the Netherlands. Inspired by a podcast picked up a book of Reve. Is it (still) one of the big 3? I couldn't think of many reasons to confirm that question. Still, the book in itself is quite OK, with some explicit that writing might be compared to a book like Luster.
-
Perhaps not his best novel, but certainly one of his most hilarious. If you have watched the movie, don't compare. The characters in the written form are way funnier and better than their cinematic counterparts.
-
Classic Dutch raison d'etre, fiction or non fiction.
-
Misschien dat dit in 1981 een heel controversieel boek was, maar tegenwoordig is het simpelweg wat plat en saai.
-
De gewoonlijke pretentie
-
Dit verhaal stelt natuurlijk geen klap voor als thriller, maar de Revistische scènes en het taalgebruik maken zoals gewoonlijk bij Reve heel veel goed.
-
Nog meer fan van Reve.
-
Wat een pervers boek. De zelfspot maakt voor mij niks goed, die is makkelijk en al te expliciet.
-
Grappig boekje, heb je zo uitgelezen. Leuk door de plottwist aan het einde.
-
Fantastische zinsnedes aangaande moreel verval, man-vrouw verhouding wordt ook schitterend tegen het licht gehouden. Zeer grappig allemaal met een donker randje natuurlijk.
