| Title | : | The Main |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 1400098238 |
| ISBN-10 | : | 9781400098231 |
| Language | : | English |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 352 |
| Publication | : | First published January 1, 1976 |
| Awards | : | Edgar Award Best Novel (1977), このミステリーがすごい！ Best Translated Mystery Novel of the Year in Japan (1988), Japan Adventure Fiction Association Prize 日本冒険小説協会大賞特別賞 Best Translated Novel (1988) |
Look for these other Trevanian classics from Three Rivers Press: The Eiger Sanction, The Loo Sanction, Shibumi, and The Summer of Katya.
The Main Reviews
-
Ένα βραδυφλεγές, χαμηλής έντασης, φιλοσοφημένο νουάρ, με τον παλμό, τους ψιθύρους και τους περαστικούς ανθρώπους της Λεωφόρου να δημιουργούν ένα γκρίζο & γοητευτικό φόντο...ο trevanian όπως o Izzo χρησιμοποιεί τo λιμάνι της Μασσαλίας σαν ένα σταυροδρόμι λαών & πολιτισμών έτσι και εδώ στη Λεωφόρο, συναντιούνται Εβραίοι, Έλληνες, Ιταλοί, μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή δημιουργώντας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό. Ο πρωταγωνιστής, όχι στερεοτυπικά, αναγκάζεται να παλέψει με του προσωπικούς του δαίμονες, να αντιμετωπίσει την μοναξιά & το προσωρινός της ύπαρξης...
"Το πένθος είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως ο θεός δεν μας παίζει απλώς σκληρά παιχνίδια, μας έδωσε την ικανότητα να πενθούμε και να ξεχνάμε. Όταν είναι κανείς πληγωμένος η λήθη καυτηριάζει και κλείνει την πληγή από πάνω, κάτω όμως από την ουλή υπάρχουν παγιδευμένα το άχτι, το μίσος, η πικρία. Το πένθος είναι ο τρόπος να στραγγίξεις την πληγή να μην σε δηλητηριάσει". -
Ένα νουάρ που φλερτάρει με την ηθογραφία. Ένα φόνος στο Μόντρεαλ του Καναδά είναι η αφορμή να περπατήσουμε με τον υπαστυνόμο Λαπουάντ τη γειτονιά του, τη Λεωφόρο, ένα πολιτισμικό χωνευτήρι όπου συναντούνται η ελπίδα και το έγκλημα. Μέσα από την αναζήτηση του ενόχου γνωρίζουμε τους ανθρώπινους τύπους της γειτονιάς και τις ιστορίες τους. Η υπόθεση χωρίς να περνά σε δεύτερο πλάνο, γρήγορα φαίνεται πως δεν είναι η κινητήρια δύναμη του βιβλίου αν και δεν χάνει από το ενδιαφέρον της. Το τέλος ανθρώπινο και ωραίο.
Το βιβλίο αποπνέει μια νοσταλγία αλλά κυρίως δίνει την αίσθηση του τέλους εποχής, καθώς το παλιό δίνει τη θέση του στο καινούριο τόσο σε φυσικό όσο και σε επίπεδο αντιλήψεων. Συνολικά μια πολύ αξιόλογη δουλειά. -
Tην κατηγορία νουάρ μυθιστόρημα δεν την είχα ποτέ στις αγαπημένες μου. Ο Trevanian όμως με τη γραφή του με ελκύει ιδιαίτερα, ουσιαστικά είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία μόνος του.
-
Σκοτεινό,ανθρώπινο και σκληρά συγκινητικό.Ένα νουάρ με τα όλα του!5⭐
-
Δύσκολα μπορώ να περιγράψω το βιβλίο. Η υπόθεση φαίνεται σχετικά απλή, αν και ανατρεπτική, όμως το δυνατό χαρτί του Trevanian είναι η περιγραφή του δρόμου, ο εσωτερισμός των ηρώων και η βαθύτητα της φιλοσοφίας του. Η κοινωνική ματιά είναι απαισιόδοξη, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε αν αξίζει να συνεχίζουμε το αγώνα μας για το καλύτερο και να παρατείνουμε την αγωνία μας για το χειρότερο.
Σε κάθε περίπτωση, ρίξτε του πέντε ματιές και θα ξεχάσετε εκείνες τις βλακείες περί παραλογοτεχνίας. -
LaPointe is one hell of a character, έγραψε ένας φίλος εδώ μέσα και δεν έχω να πω κάτι άλλο!
-
Πολυ δυνατο βιβλιο-μελαγχολια-χιουμορ και στο περιθωριο η αστυνομικη ερευνα-ωραια δομημενοι χαρακτηρες και τοιχογραφια μιας οχι πολυ ξενης σε μας κοινωνιας-10/10
-
Ένα εξαιρετικό νουάρ μυθιστόρημα με δύο πρωταγωνιστές, τον Κλώντ Λαπουάντ και την Λεωφόρο. Ο Τρεβανιάν χτίζει και τους δύο τους υπέροχα, βήμα το βήμα. Ο Λαπουάντ είναι ένας μπάτσος παλιάς κοπής που ενώ φαίνεται για τον φιλικό φασίστα της γειτονιάς, αυτός αισθάνεται στοργή και τρυφερότητα για την πιάτσα του και τους ανθρώπους που την κατοικούν. Τον λάτρεψα από την αρχή μέχρι και το τέλος και του άξιζε με το παραπάνω. Από δω και πέρα όλοι οι καφέδες, θα πίνονται στην υγεία του!
-
Je ne dirais pas que ce soit un thriller, pour moi le roman "The Main" est un policier, à l’ancienne, un peu noir où un “vieux” flic droit, mais ayant ses propres lois arpente les rues du quartier de la Main (le Boulevard Saint-Laurent), il connaît tout et tout le monde. Le jour où un Italien est retrouvé poignardé dans son quartier, et même si ce n’est pas à lui d’enquêter, on le laisse enquêter.
Une question reste en suspend tout le long du récit : qu'est ce que l'on peut qualifier de crime, qu'est ce que le bien, le mal ?
L’écriture est dense, sans vouloir dire pompeuse, non, mais l’auteur prend le temps de parler de chaque chose, chaque scène, on ne passe pas d’une chose à une autre à la va-vite, au contraire, on nous explique, les protagonistes discutent, on apprend à les connaître. Sur le même rythme et de la même manière d’une balade dans Montréal, en prenant notre temps, le quartier prend vie devant nous : ses rues, ses maisons, ses gens, tous paumés à leur façon.
Le lieutenant LaPointe est touchant, sensible sous sa carapace et tellement humain. On se prend d’affection pour lui et ceux qui croisent son chemin.
Ce premier roman lu de cet auteur me donne bien envie d’en lire d’autre. Encore une fois, c’est une belle lecture de la maison d’édition Gallmeister.
retrouvez mes chroniques sur
http://pause-the.blogspot.com/ -
Για το
Smassing Culture.
Όταν νουάρ και κοινωνία συναντώνται
Μια μυστηριώδης φιγούρα τις περισσότερες φορές αρκεί για να τραβήξει το ενδιαφέρον προς το μέρος της. Μία τέτοια σκιώδης φιγούρα υπήρξε ο Trevanian, ο οποίος φρόντισε για πολλά χρόνια να αφήσει ένα μυστήριο να πλανιέται γύρω από το άτομό του. Το όνομα Trevanian αποτέλεσε ένα από τα πολλά φιλολογικά ψευδώνυμα του Rodney William Whitaker (1931 – 2005), ενός συγγραφέα που πολλά από τα βιβλία του έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και μόλις το 1998 αποκάλυψε το όνομά του. Όπως είναι κατανοητό, για χρόνια έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας δημιουργώντας μία cult αύρα γύρω από το πρόσωπό του.
Αν και ασχολήθηκε με πολλά είδη, εκείνο στο οποίο αφοσιώθηκε περισσότερο δεν είναι άλλο από την noir λογοτεχνία. Ένα είδος το οποίο υπηρέτησε πολλές φορές προσπαθώντας να πειραματιστεί με τις πολλές δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει ένα είδος σαν και αυτό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κυκλοφόρησε το 1979 το τρίτο του βιβλίο με τίτλο Η Λεωφόρος το οποίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις το φθινόπωρο του 2018.
Η Λεωφόρος είναι ένας κεντρικός δρόμος στο Μόντρεαλ του Καναδά, και με το όνομα αυτό ορίζεται και ολόκληρη η τριγύρω γειτονιά. Στην περιοχή εκείνη δρα ο ένας εκ των δύο κύριων πρωταγωνιστών του μυθιστορήματος, ο αστυνόμος ΛαΠουάντ. Ο ΛαΠουάντ ζει και δρα στην Λεωφόρο για πολλά χρόνια θεωρώντας τον εαυτό του προστάτη της, προσπαθώντας τις περισσότερες φορές να εφαρμόσει με τις δικές του μεθόδους το δίκαιο παρά τον νόμο. Αποτελεί έναν αντι-ήρωα, έναν αστυνομικό παλιάς κοπής -ξεφεύγοντας από τα σύγχρονα στερεότυπα στην αστυνομική λογοτεχνία-, ο οποίος βιώνει το προσωπικό του δράμα από όταν έχασε την γυναίκα του σε νεαρή ηλικία, ζώντας μόνος έχοντας ως κίνητρο την προστασία της περιοχής του και των ανθρώπων της.
Η Λεωφόρος αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό από μόνη της, με τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή να απλώνονται σε ένα ευρύ πολιτισμικό φάσμα. Στο γαλλόφωνο ως επί το πλείστον Μόντρεαλ, βρίσκεται πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στις σχέσεις μεταξύ των αγγλόφωνων και γαλλόφωνων Καναδών, αλλά και στη διαφορά κουλτούρας τους. Η ιδιαιτερότητα της Λεωφόρου όμως εντοπίζεται σε όλες τις υπόλοιπες πολιτισμικές ομάδες. Στην περιοχή αυτή ζουν και επιβιώνουν Έλληνες, Ιταλοί, Εβραίοι και κάθε λογής νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες με την αλληλεπίδρασή τους να δείχνει πόσες διαφορές μπορεί να έχουν μεταξύ τους, αλλά και πόσο σημαντικό κομμάτι είναι όλοι για τον οργανισμό της Λεωφόρου. Ταυτόχρονα στην ίδια περιοχή, όπως είναι αναμενόμενο, έχουν την έδρα τους πάρα πολλοί μαστροποί και έμποροι ναρκωτικών, καθώς και πολλές αυτόνομες πόρνες, για τις οποίες ο ΛαΠουάντ είναι εκεί όποτε τον χρειαστούν.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως ο δεύτερος πρωταγωνιστής του βιβλίου δεν είναι άλλος από την ίδια τη Λεωφόρο. Ο Τρεβανιάν χρησιμοποιεί την σχετικά απλή, αν και ενδιαφέρουσα, αστυνομική πλοκή διάσπαρτα μέσα στο βιβλίο, και καταπιάνεται από αυτή για να βοηθηθεί στην περιγραφή της Λεωφόρου και την ψυχοσύνθεση όσο χαρακτήρων κάνουν την εμφάνισή τους. Όπως έκανε αρκετά χρόνια αργότερα ο William Boyle χρησιμοποιώντας την περιοχή Gravesend της Νέας Υόρκης ως σημείο αναφοράς στο ομώνυμο βιβλίο του, έτσι και εδώ ο Τρεβανιάν χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη περιοχή ώστε μέσα από τη ζωή της και τους ανθρώπους της, δημιουργεί ένα πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό παράλληλα με τη γκρίζα και μαύρη (noir) αισθητική του όλου έργου, το οποίο λειτουργεί ως μία άκρως ωμή και ζοφερή απεικόνιση της σύγχρονης κοινωνίας.
Εν κατακλείδι, η Λεωφόρος του Τρεβανιάν είναι ένα χαμηλής έντασης noir έργο, στο οποίο οι περιγραφές και οι φιλοσοφίες γύρω από τη ζωή σε μία περιοχή όπως η Λεωφόρος του Μόντρεαλ, κερδίζουν την παράσταση και καταφέρνουν να κερδίσουν όποιον διαβάσει αυτό το βιβλίο. Και ακόμα και αν έχουν περάσει 40 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία, το βιβλίο αυτό, κρατά σφιχτά των χαρακτήρα του και αποδεικνύει ότι η noir λογοτεχνία κάθε άλλο παρά παραλογοτεχνία είναι, αν βέβαια υπάρχουν ακόμα άτομα που τη θεωρούν έτσι. -
This Trevanian novel dealt with characters as much as with story line. The relationship between the older, more experienced, police officer and his young trainee is at the center of this murder mystery. The Main is an area in Montreal that is populated by derelicts, prostitutes, small businesspeople trying to eke out a living, and police officers trying to keep it all together. Trevanian puts the reader at the center of this place of hard-knocks. The actual murder is not solved till the last few pages and the author does not hint at all as to who the murderer is. It is a complete surprise and, for that reason, the suspense of this novel is relentlessly threaded throughout the entire story. I enjoyed this book and look forward to reading more of Trevanian.
-
One of the most complete books I've ever read. Filled with soul, sorrow, laughter, growth, life, and death.
-
Not exactly a mystery like advertised, but a fantastic character exploration and a love letter to the most complicated street in Montreal. Sure, The Main sometimes feel a little dated but Trevanian’s masterful storytelling skills and nuanced moral argument make the book and unputdownable. A little self-indulgent at times, but otherwise a blast.
-
J'ai beaucoup aimé ! Bon polar qui se se lit aisément, avec de beaux personnages suffisamment développés et une fin inattendue. Une belle plongée dans un des bas quartiers de Montréal auprès d'un flic "à l'ancienne".
-
Montréal, 1970. L’Inspecteur Claude LaPointe vit et enquête, dans son quartier, sur le boulevard Saint-Laurent, l’autre nom de la Main.
L’écriture de Trévanian est incisive, élégante et éblouissante, comme d’habitude. Elle vous prend par les tripes et vous invite à vivre une aventure poétique, nostalgique et envoûtante.
The Main est un bijou de la littérature américaine du XXème siècle, sombre, mélancolique, touchant.
A lire absolument. -
4.5/5
-
Literature or thriller? With Trévanian (and some others as Chandler, Ambler...) we can ask ourselves the question. But what it is a thriller? Good question. Thus let us write a thriller. Yes we can write a thriller, but it is necessary to respect rules. We need 50 chapters. There is of more important. Between these you can put trivial things.
We need to find a theme. There is one which work well, the esotericism for example. I am nice. I give you one. Pascal was murdered. He had solved the theorem of Fermat. We can imagine that it gives the solution of the fission of the proton, the firmness of the whites eggs in snow. Even of the existence of God. The secret is in the very first edition of the "Pascal thoughts" ( 1669 ) before his very pious sisters tidy up the texts.
I begin :
CHAPTER 1: The crime. it needs to be very gory. A pure sublimely beautiful young woman (it gives a little of eroticism) is cut in piece of sashimi. The inspecteur in charge of the investigation is cynic, come back from everything without having gone anywhere. He is mysogine, a little bit alcoholic.
CHAPTER 2: The forensic scientist identifies the murder weapon: a scout pocket knife. The investigation turns naturally in the scout middle.
CHAPTER 3: The investigator is associated with a woman to profile. It is a brown magifique woman. She had a great sorrow of love. Spontaneously they hate each other.
CAPITRE 4: Another crime also delicious, the scout track tightens.
CHAPTER 5: The first victim was not also pure. She belonged to an sect. You have the choice: fly fishing, pigeon fancier, admirer of Oprah Winfreh... It is to divert the attention, it is necessary to hold châpitres 50.
CHHAPITRE 7: A boy scout arrested, he commits suicide. He had undoubtful an unavowable secret.
CHAPTER 15: Bizarre : the same book disappeared at 2 victim's!
CHAPTER 19: Another bloody crime.
CHAPTER 25: The woman profiler is a victim of a murder attempt. She has also a secret (everybody has a secret in a thriller). She is saved by the investigator.
CHAPTER 26: They sleep together.
CHAPTER 27: She tells him her secret.
CHAPTER 31: Many arrest in the boy scouts middle.
CHAPTER 41: 3 other murders
CHAPTER 49: It is the conversion of Barthes, the culprits are arrested : frustrated cooks or fundamentalist sect.
HAPTERS 50: 2 solutions. Either the woman profiler is killed during the arrest, the investigator is discouraged. He leaves the police station by horse. He sings "I'm a poor lonesome cow boy" by the time the sun lies down in valley Monument. Either they get married and will have 5 children.
Here we are, your book is ready. You will sell it by millions. You will go to Hollywood, will marry a top model. Vintage champagne, caviar, Bordeaux grand cru and cocaine. After some times, you will give up everything and you remove in an Indian ashram or an Italian Cistercian monastery.
Otherwise, Trévanian, it is literature. -
Sürükleyici ve heyecanlı bir anlatımı var. Yahudi soykırımını yaşamış kahramanlar barındırıyor. Sevdiklerini çok erken kaybetmiş, bu acılarla yüzleşememiş, onları hayallerinde yaşatarak avunan karakterler var. Şibumi ve İnfazcı kadar olmasa da, yine sonlara doğru hüznün dozu artıyor.
Türkçe çeviri olmasına rağmen pek çok Fransızca, Yiddişçe ve Joual tabirler açıklanmadan ve olduğu gibi kullanılmış. Tırnak işaretleri yer yer unutulmuş (başı var sonu yok, sonu var başı yok). Virgüller bazen öyle yerlerde kullanılmış ki, nasıl okuyacağımı şaşırdım. Özetle, çeviriye rağmen çok severek ve bitirmemek için kendimi tutarak okudum. -
Ah, Trevanian ... when encountering his name, The Main most comes to mind from the basket of his books. Wonder if I would enjoy a re-read? Is being in a brooding building an apt emotional memory response to a book?
Slightly felt mental tug of image from a book ... somewhere in Canada with Trevanian. Medieval sort of sense of place.?
Curious now to read reviews ...
Note: Edgar -
This was an unexpected pleasure, as it was so different than the other Trevanian novels I read. Instead of espionage and trained assassins, this story follows the meandering mind of Lt. LaPointe as he tracks down a killer on "The Main" neighborhood of Montreal. Not so much a mystery as a character study.
-
Çok sevdiğim yazarlardan biri olan Trevanian’ın bu kitabı elimde sündü günlerce. Üç yıldız verdiğim tek kitabı bu oldu. Yakın zamanda yazarın Jonathan Hemlock serisinin ilk kitabını okudum, o çok güzeldi aktı gitti sayfalar. Onunla mı kıyasladım bilmiyorum veya dikkatimi toplayıp düzgün okuma yapamadığım bir dönem mi oldu şu sıra anlayamadım ama üzülerek üç yıldız verdim..
-
A very different book from this author but I thoroughly enjoyed it. No spies or highly trained assassins, but a rather a low key detective story with more emphasis on the characters than the crime. I really liked the LaPointe character.
-
This was a re-read for me. I love Trevanian and read many of his books quite a few years ago. The depth of his characters is remarkable and the way he portrays Montreal in this book is unforgettable. The murder mystery is definitely secondary!
-
Κριτική στο
Smassing Culture
Όταν νουάρ και κοινωνία συναντώνται
Μια μυστηριώδης φιγούρα τις περισσότερες φορές αρκεί για να τραβήξει το ενδιαφέρον προς το μέρος της. Μία τέτοια σκιώδης φιγούρα υπήρξε ο Trevanian, ο οποίος φρόντισε για πολλά χρόνια να αφήσει ένα μυστήριο να πλανιέται γύρω από το άτομό του. Το όνομα Trevanian αποτέλεσε ένα από τα πολλά φιλολογικά ψευδώνυμα του Rodney William Whitaker (1931 – 2005), ενός συγγραφέα που πολλά από τα βιβλία του έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και μόλις το 1998 αποκάλυψε το όνομά του. Όπως είναι κατανοητό, για χρόνια έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας δημιουργώντας μία cult αύρα γύρω από το πρόσωπό του.
Αν και ασχολήθηκε με πολλά είδη, εκείνο στο οποίο αφοσιώθηκε περισσότερο δεν είναι άλλο από την noir λογοτεχνία. Ένα είδος το οποίο υπηρέτησε πολλές φορές προσπαθώντας να πειραματιστεί με τις πολλές δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει ένα είδος σαν και αυτό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κυκλοφόρησε το 1979 το τρίτο του βιβλίο με τίτλο Η Λεωφόρος το οποίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις το φθινόπωρο του 2018.
Η Λεωφόρος είναι ένας κεντρικός δρόμος στο Μόντρεαλ του Καναδά, και με το όνομα αυτό ορίζεται και ολόκληρη η τριγύρω γειτονιά. Στην περιοχή εκείνη δρα ο ένας εκ των δύο κύριων πρωταγωνιστών του μυθιστορήματος, ο αστυνόμος ΛαΠουάντ. Ο ΛαΠουάντ ζει και δρα στην Λεωφόρο για πολλά χρόνια θεωρώντας τον εαυτό του προστάτη της, προσπαθώντας τις περισσότερες φορές να εφαρμόσει με τις δικές του μεθόδους το δίκαιο παρά τον νόμο. Αποτελεί έναν αντι-ήρωα, έναν αστυνομικό παλιάς κοπής -ξεφεύγοντας από τα σύγχρονα στερεότυπα στην αστυνομική λογοτεχνία-, ο οποίος βιώνει το προσωπικό του δράμα από όταν έχασε την γυναίκα του σε νεαρή ηλικία, ζώντας μόνος έχοντας ως κίνητρο την προστασία της περιοχής του και των ανθρώπων της.
Η Λεωφόρος αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό από μόνη της, με τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή να απλώνονται σε ένα ευρύ πολιτισμικό φάσμα. Στο γαλλόφωνο ως επί το πλείστον Μόντρεαλ, βρίσκεται πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στις σχέσεις μεταξύ των αγγλόφωνων και γαλλόφωνων Καναδών, αλλά και στη διαφορά κουλτούρας τους. Η ιδιαιτερότητα της Λεωφόρου όμως εντοπίζεται σε όλες τις υπόλοιπες πολιτισμικές ομάδες. Στην περιοχή αυτή ζουν και επιβιώνουν Έλληνες, Ιταλοί, Εβραίοι και κάθε λογής νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες με την αλληλεπίδρασή τους να δείχνει πόσες διαφορές μπορεί να έχουν μεταξύ τους, αλλά και πόσο σημαντικό κομμάτι είναι όλοι για τον οργανισμό της Λεωφόρου. Ταυτόχρονα στην ίδια περιοχή, όπως είναι αναμενόμενο, έχουν την έδρα τους πάρα πολλοί μαστροποί και έμποροι ναρκωτικών, καθώς και πολλές αυτόνομες πόρνες, για τις οποίες ο ΛαΠουάντ είναι εκεί όποτε τον χρειαστούν.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως ο δεύτερος πρωταγωνιστής του βιβλίου δεν είναι άλλος από την ίδια τη Λεωφόρο. Ο Τρεβανιάν χρησιμοποιεί την σχετικά απλή, αν και ενδιαφέρουσα, αστυνομική πλοκή διάσπαρτα μέσα στο βιβλίο, και καταπιάνεται από αυτή για να βοηθηθεί στην περιγραφή της Λεωφόρου και την ψυχοσύνθεση όσο χαρακτήρων κάνουν την εμφάνισή τους. Όπως έκανε αρκετά χρόνια αργότερα ο William Boyle χρησιμοποιώντας την περιοχή Gravesend της Νέας Υόρκης ως σημείο αναφοράς στο ομώνυμο βιβλίο του, έτσι και εδώ ο Τρεβανιάν χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη περιοχή ώστε μέσα από τη ζωή της και τους ανθρώπους της, δημιουργεί ένα πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό παράλληλα με τη γκρίζα και μαύρη (noir) αισθητική του όλου έργου, το οποίο λειτουργεί ως μία άκρως ωμή και ζοφερή απεικόνιση της σύγχρονης κοινωνίας.
Εν κατακλείδι, η Λεωφόρος του Τρεβανιάν είναι ένα χαμηλής έντασης noir έργο, στο οποίο οι περιγραφές και οι φιλοσοφίες γύρω από τη ζωή σε μία περιοχή όπως η Λεωφόρος του Μόντρεαλ, κερδίζουν την παράσταση και καταφέρνουν να κερδίσουν όποιον διαβάσει αυτό το βιβλίο. Και ακόμα και αν έχουν περάσει 40 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία, το βιβλίο αυτό, κρατά σφιχτά των χαρακτήρα του και αποδεικνύει ότι η noir λογοτεχνία κάθε άλλο παρά παραλογοτεχνία είναι, αν βέβαια υπάρχουν ακόμα άτομα που τη θεωρούν έτσι. -
perpetual clouded over "pig weather" Montreal becomes the setting for an old school beat-walking police officer who 'owns' the Main, the most run-down neighborhood of Montreal unraveling the murder mystery while surrounded by the youngster runaways, Quebecois Joual-speaking street hustlers, and various political appointees harassing the man of the hood.
"#3 reviewer in Ireland points out"particularly good at teasing out the ambivalent, shifting, complex and sometimes paradoxical relationships between people and the places they inhabit." #41 reviewer in Israel (the wife of Michael Chabon) shocked the work is
"commercial fiction???...layered and nuanced detail...". two good endorsements from two people who are also writers.
conclusion from this 'review of reviews.' Goodreads is a surprisingly small community. I mean just the two longest reviews of this trevanian "best of the backshelf" reveals two professional writers one whom is married to the biggest name in literary fiction this year.
i stifled the urge to add Chabon's wife to my friends list. if I added her, why not add every writer in new york?. would rather lurk moar.
what is this book about? well the irish guy and the jewish girl more or less nailed it. "teases out the ambivalent, shifting relationships, layered, nuanced" Lieutenant LaPointe is a good cross-shift from Trevanian's holier-than-thou art-historian assassin, and emblematic of a fading world even as he confronts the paradoxes of the new. 1976 bestseller, now a hidden gem! 4/5 -
The Main is principally a character driven novel in two senses. First, it is a detailed exploration of a neighbourhood, its geography, people, dynamics and relationships. Second, it is an in-depth portrait of a man and his lifeworld, outlook and philosophy, and how he relates to those people who populate his life. Trevanian really excels at both using well constructed prose. There is real insight, understanding and perceptive psychological and philosophical observation in his writing. He’s particularly good at teasing out the ambivalent, shifting, complex and sometimes paradoxical relationships between people and the places they inhabit. The murder and the investigation is almost incidental; a foil through which to explore the Main and LaPointe. Which is the one slight weakness of the novel. The mystery wasn’t particularly compelling and the resolution seemed somewhat weak and contrived. But this really isn’t a police procedural in the conventional sense. It is much more than that. If the murder element of the plot had received the same kind of attention that the character portrayal and sense of place then it would have been exceptional. As it was, it’s damn fine piece of writing and well worth a read.
-
Kitabi E yayinlarinin 1993 tarihli ilk baskisindan okumak, ya da okumaya calismak buyuk bir zihin aktivitesi gerektiriyor. 1993 yilinda Google translate var olmus olsaydi, bu cevirinin pekala da Google translate tarafindan yapilmis oldugunu dusunebilirdik. Ancak kitap bir "kisi" tarafindan cevrilmis. Hatta goodreads sayesinde, bu kisinin adina tiklandiginda, bu isim tarafindan cevrilmis onlarca baska kitap daha oldugu goruluyor. Diger kitaplari daha sonra cevirdiyse umarim arada gecen zamanda ingilizce ogrenebilmistir...
Aklimda kalan bazi ornekler:
Kiz, yasli adama "Cocuk, disarda cok soguk bir hava var!" (Sanirim, "oh boy!" cocuk diye cevrilmis
"Kaybedersem annem uzerime işer" ("piss off" olabilir mi? kaybederse annenin kizmasi isemesinden daha mantikli olabilir)
Cok iyi bir kitap ve daha guzel bir ceviriyi hakkediyor -
Kitap polisiye roman olarak dusunuldugunde 4 yildizi hak ediyor ama burada Turkce cevirisini de isin icine katmak gerekir. O zaman da maalesef roman hak ettiginin altinda kaliyor. "E Yayinlari" bu konuda daha titiz olmali eger Trevanian'in eserlerini cevirmeye devam edeceklerse. Iki dil bambaska ve dil kulturuyle birlikte gelir; fakat cevirisinde yabanciligi degil asinaligi hissetmek gerekir. Ornek olarak: Turkce'de "Hey!" unlemi cok kullanilmaz, agzi bozuk biri "olasilikla" diye cumleye hic baslamaz.
Trevanian'a gelince her kitabinda farkli ama benzer usluplari var; romanin gectigi yeri tam olarak elle tutulurcasina tasvir ediyor ve toplumun derin yaralarini bir polisin yaninda gozlemleyebilmemizi sagliyor. Bir Sibumi ya da Katya'nin Yazi degil ama kendi basina ozel bir kitap...
