Nader tot U by Gerard Reve

Nader tot U Reviews

• 
  Guus van der Peet

  Hoe kan zo’n controversieel boek zo ontiegelijk saai zijn? De infameuze ‘Gerard Reve heeft anale seks met een ezel en die ezel is letterlijk God’ passage is ongeveer tien regels lang en vrij irrelevant voor de rest van het boek. Het grootste deel bestaat uit vijf lange brieven aan de lezers van het tijdschrift Tirade. Af en toe stipt Reve een interessant onderwerp aan – zijn homoseksualiteit, religie, de Tweede Wereldoorlog – maar voor het grootste deel zijn het uitgebreide mijmeringen die nergens naartoe gaan of beschrijvingen van de vele mannen die Reve geil (hij houdt nogal van dat woord) vindt. Het laatste, en meest vermakelijke, deel van het boek bestaat uit dertig ‘geestelijke liederen’ waarin hij nogmaals met veel ezelsymboliek beschrijft hoe veel hij van God houdt. Veel inhoud hebben ze niet, maar ze zijn verrassend grappig geschreven en na de ondraaglijke traagheid van de brieven is het wel weer leuk om iets luchtigers te lezen.
• 
  Charlotte

  “Ik moest vechten - met God en mensen zou ik worstelen, en ik zou overwinnen, zag ik nu. Neen, ik mocht nimmer de hoop opgeven dat ik eenmaal datgene zou schrijven wat geschreven moest worden, maar dat nog niemand, ooit, op schrift had gesteld: het boek, alweer, dat alle boeken overbodig zou maken, en na welks voltooiing geen enkele schrijver zich meer zou behoeven af te tobben, omdat gans het mensdom, ja zelfs de gehele, thans nog in haat en angst gekluisterde natuur, verlost zou zijn. Dan zouden de kinderen der mensen een zonsopgang zien als nimmer gezien was, en een muziek zou klinken, ruisend als van verre, die ik nooit gehoord had, maar toch kende. En God Zelf zou bij mij langskomen in de gedaante van een éénjarige, muisgrijze Ezel en voor de deur staan en aanbellen en zeggen: “Gerard, dat boek van je - weet je dat Ik bij sommige stukken gehuild heb?”
• 
  Juli Tsvirbut

  I read it right after Op weg naar het einde (I actually have these two novels in one book, in Russian translation) and if Op weg naar het einde didn't strike me, this one hit hard, melted something inside me. I probably got used to his strangely annoying style and all stories and dialogues became for me more deep, tragic, more personal, more meaningful.
  Death, Love, meaning, God, sex, despair.. I felt it all.
  
  I cried at some moment and two pages later read:
  "I would like this letter to be filled with meekness and tenderness, a rare thrill of silence and Attention, and would be completely harmless in relation to all God's creation; I would like everyone who reads it to be quiet, and some would even start crying - but this is a last resort."
  
  Thank you, I love you, мой пушистенький милый звереныш.
• 
  Marc

  Gerard Reve kan schrijven, dat is duidelijk. Dit boekje bevat spetterend proza: soms trefzekere, soms onnavolgbare zinnen. Reve is op zijn best als hij zijn vermeende belagers kan hekelen, en dat doet hij bijna continu in dit soort dagboek in brievenvorm. Uiteraard komt ook de jacht op jongetjes, "geheime delen" en "geheime openingen" uitgebreid aan bod. Het is me allemaal iets teveel gecultiveerd: Reve heeft het bijna uitsluitend over zichzelf, zij het op een superbe manier. In die zin is de titel wellicht een vette knipoog: religieus aandoend, maar eigenlijk heeft Reve het over zichzelf.
• 
  Belinda Vlasbaard

  3 sterren - Nederlandse hardcover
  
  Niets van begrepen. Ik geloof in God maar ook in een persoonlijke relatie met hem en die kan ik in dit boek niet terug vinden.
• 
  Evan

  'Dat boek waarin hij God als ezel wou bezitten in diens geheime opening', dat is wat er sinds mijn studietijd over was gebleven van Nader tot U. Nu ik t herlas wist ik zeker dat ik t destijds nooit op waarde heb kunnen schatten. Zelden heb ik hardop gelachen bij grotemensenliteratuur, maar Reve's geraaskal in volzinnen is her en der hilarisch. De mix van t alledaagse of soms ronduit ordinaire met een zorgvuldige en soms poëtische woordkeus maakt het een genot om te lezen en om t taalgebruik in t dagelijks leven na te bootsen. Dat t inhoudelijk meandert tussen laveloos geijl en schrale homoporno, zij de goede man vergeven. Hij schreef t ten slotte in Friesland.
• 
  Esmée

  Het voelt bijna onmogelijk om Nader tot U los te zien van Op Weg naar Het Einde. Was zijn eerste boek vol reisverhalen nog leuk, grappig en vol 'avontuur', dan is Nader tot U de teleurstellende terugkeer naar de realiteit. Ik voelde heimwee naar de Reve van Op Weg naar het Einde. De Reve die een rare romantiek voor het leven had in plaats van leven volgens de drie-eenheid seks, dood en drank. Maar zonder die eerste collectie brieven zou Nader tot U niet zo hard aankomen.
• 
  Merthe

  'De mens kon plannen maken zoveel hij wilde, maar je kon erop rekenen dat er niks van terecht kwam.'
  
  'Het was, alweer, volledige weemoed wat de klok sloeg.'
  
  'Alles moest zo zijn, maar begrijpen kon men het niet.'
  
  'En opeens zag ik, in gruwelijke helderheid, de tobbing van allen die iets wilden maken dat de moeite waard was, en een paar centen bij elkaar krabben, en die maar voortsnelden over de aardkorst, immer voort, met hun portfolios die ze nog vaak in de tram lieten liggen ook.'
• 
  Niels Kroon

  Dit boek broodnuchter lezen was geen goede keuze. Dit boek beschonken lezen waarschijnlijk ook niet. De waarheid ligt in het midden?
• 
  Floris

  Zeer vermakelijk
• 
  Daan Van Bogaert

  Een mooie verzameling geschriften van Reve met de ‘’Brief In De Nacht Geschreven’’ als hoogtepunt
• 
  Wim van Turnhout

  Deprimerend maar ook erg geestig boek over drankmisbruik, de zoektocht naar God en mannenliefde, je moet er van houden
• 
  José Van Rosmalen

  Bij het herlezen van ‘Nader tot U’ valt me vooral op dat Van het Reve een drankprobleem had en dat hij daarmee worstelde. Het schrijven moest hem hierbij op de been houden. Het boek bevat vijf brieven en dertig gedichten. Van het Reve spreekt van brieven, maar deze brieven zijn niet aan een persoon gericht, zoals hij later in diverse brievenbundels zou doen. ‘Nader tot U’ is een vervolg op ‘Op weg naar het einde’ , dat ik overigens geestiger vind. Ik heb weinig op met de sadomasochistische fantasieën over jongens die gemarteld zouden moeten worden en ben ook niet zo genegen dit alleen maar als een literair spel te beschouwen.
  Van het Reve woonde in de jaren dat hij deze brieven schreef, halverwege de jaren zestig, op het Friese platteland in ‘huize Algra’. Deze naam had hij gekozen omdat de Christelijke senator Hendrik Algra Van het Reve vanwege blasfemie had bekritiseerd en daar de nodige publiciteit aan was gewijd.
  In de ‘brief door tranen uitgewist’ komt de dichter Gerard den Brabander op bezoek in Huize Algra. Den Brabander was toen al oud en krakkemikkig en ernstig aangetast door langdurig bovenmatig alcoholgebruik. Ik krijg niet de indruk dat Van het Reve toen al doorhad dat dit zijn eigen voorland zou kunnen zijn, al suggereert hij wel als negenendertigjarige al met een been in het graf te staan. De beschrijvingen van de oude bard Den Brabander zijn wel hilarisch.
  
  In het gedicht ‘drinklied’ komt de worsteling met de drank aan de orde:
  
  Nu moet ik van de drank af.
  Het moet maar eens uit zijn.
  Het is wel genoeg geweest.
  Troost mij toch, o Geest.
  in de nacht van 20 op 21 juli 1965,
  in diepe ontzetting, en omringd door Duisternis.
  
  Je proeft hier de ontreddering en de zoektocht naar houvast, bij Van het Reve in het katholieke geloof. Als kind was hij opgegroeid in een Amsterdams communistisch milieu en zette hij zich later hier sterk tegen af.
  
  Drie sterren vanwege de stilistische kwaliteit enerzijds en de mij niet altijd aansprekende inhoud anderzijds.
• 
  Joost

  2,5e ster zou ik willen geven. Die laatste halve dan toch vooral voor de laatste brief die heel veel goedmaakte. Het boek bestaat uit meerdere brieven, maar écht verschillen ze niet veel van elkaar in thematiek: de dood, zuipen, God en seks. De eerste 2 à 3 brieven vond ik echt niet leuk om te lezen, mede omdat ik nog niet veel van Reve kende en de schrijfstijl in dit boek nogal lastig te vatten viel (misschien mede te wijten aan het drankgebruik). Desondanks was het de humor, in de stukken die wel goed te volgen waren en ik uit ander werk van Reve kende, die me verder deed lezen. In de laatste paar brieven kon ik me al een stuk meer amuseren en er zaten een aantal zeer geestige gedichten in. Vooral de laatste brief maakte veel van de verwarring van de eerste delen goed. Ik ben bang dat ik misschien met een verkeerde instelling begonnen ben met dit boek door wat ik wel al van Reve gelezen had en dat daardoor dit specifieke boek me nogal zwaar viel. De uitspraak in de ene laatste brief (die mij bovendien erg aan het lachen maakte):
  
  ''Als je het opschrijft, staat het meteen op papier ook.''
  
  is in mijn perceptie inderdaad de filosofie waar dit boek uit voortkwam. Geen aanrader als dit je kennismaking wordt met Reve.
• 
  Huub

  Mwoah... Dan toch veel liever De Avonden.
• 
  Laurens

  I think Reve might just be an acquired taste.
  
  I absolutely loved this book. That is to say, I absolutely loved about ten percent of it. There are certain passages in here that have such flowing prose, such entrancingly raw subject matter and infectious irreverence that it makes me wonder why the rest of the book is just so... boring?
  In this diary in the form of letters, Gerard Reve discusses different meetups with friends, companions and lovers (often the three of them at once) and the memories and discussions that these bring up. But I am not familiar with the aliases, histories and relationships that the characters (or persons, since this seems to be [semi]autobiographical) share. Certain passages have such narrative value or such symbolism that I cannot help thinking they are fictional (I would also add the severity of certain anecdotes to the list of evidence for this being fictional, but this is Gerard Reve. I know better). But since fiction has been added, it could have been better formulated, better laid out. I felt thrown into a group of people that I feel I should know about but don't, without any sort of guide to how these people relate to each other.
  Once again, the prose is excellent. The lengthy sentences and vivid descriptions and metaphors speak to me. And don't even get me started on the poems (if you own this book, at least give those a read). This book's major flaw is that its beauty and its ruggedness is buried in a field of literary weeds, and the only way to get to them is to trudge through the dirt.
• 
  Alexandra

  Reve is altijd heerlijk om te lezen. Toch heb ik van 'Nader tot u' minder genoten dan 'Op weg naar het einde'. Dit heeft als voornaamste reden dat Reve mij in dit boek minder aan het lachen maakt. De humor in 'Op weg naar het einde' is geweldig. 'Nader tot u' is ook gewoon een minder vrolijk boek; het moge duidelijk zijn dat het op het moment van schrijven niet goed ging met Reve.
  
  De tweede reden dat ik 'Nader tot u' minder vind, is dat Reve te hard lijkt te proberen Reviaanse zinnen te produceren. Ze zijn soms eindeloos, onbegrijpelijk. Misschien dat ik deze woorden bij een tweede (alertere) lezing geheel terugneem.
  
  Wat het boek in ieder geval onvergetelijk maakt: de observaties, fantasieën en/of daadwerkelijke gebeurtenissen met betrekking tot seks en/of jonge mannen, die op het randje of net eroverheen zijn. Het fragment dat aanleiding gaf tot het 'Ezelproces' valt daarbij in het niet. Tot slot is Reves zoektocht naar/poging tot benadering van God interessant.
• 
  Jeroen

  Cynische en pretentieuze vuillakkerij met hier en daar een gniffelmomentje; tomeloos, patetisch huis-tuin- en keukengefilosofeer over de Dood (met hoofdletter want dan lijkt het nog wat) en God; en als klap op de vuurpijl een reeks rijmelarijen van het slag:
  
  De Sint zat eens te denken,
  Wie bedient me op m'n wenken?
  
  Twee sterren voor de reeds eerder genoemde gniffelmomentjes, maar verder een boek om snel te vergeten. Maar ik ben dan ook geen revist.
• 
  Bas

  Bestaat voor het grootste deel uit brieven die in nog altijd zeer soepel aandoende stijl geschreven zijn. Onderwerpkeuze en toon is typisch Reviaans, je moet ervan houden, met veel perversiteiten, overmatig drankgebruik en zelfbeklag.
  Daarna een aantal gedichten, waarvan sommige bijna spreekwoordelijk zijn geworden, o.a. het onvergetelijke Graf te Blauwhuis (‘Dat Koninkrijk van U, weet U wel, wordt dat nog wat?’)
• 
  Anne Bergsma

  Het vervolg op Op Weg Naar het Einde, voor zover je van een vervolg kunt spreken bij deze zg. zendbrieven. Meer dan bij eerdere lectuur zie ik in de laatste brief, die uit Huize Het Gras, de voortekenen van het oeverloze geleuter in de ‘romans’ uit de jaren zeventig, zoals De Taal der Liefde. Die boeken zijn voornamelijk opgetrokken uit vermoeiende bedsprookjes. Zover is het in Nader tot U nog niet, maar de voortekenen bedriegen niet.
• 
  John C. Boer

  Ergens tussen de 1 en 5 sterren, dus dan kom je al gauw op 3 uit. Al doet dat geen recht aan de soms briljante passages en de ronduit onleesbare stukken. Nu is mijn ervaring met Reve dat zijn werk bij herlezing steeds beter wordt, dus stevige kans dat ik mijn oordeel over een paar jaar naar boven bijstel.
• 
  G.J. Wielinga

  Somehow, this book and it's author were the key to gay liberation in the Netherlands in 1966. Something to do with one of the letters in the book talking about how god fucks a donkey in his asshole. It went to trial and the arts won.
• 
  Collin

  Misschien mis ik iets, maar ik vond Nader tot U teleurstellen in vergelijking met Op weg naar het Einde. De ezelpassage was prachtig, en de gedichten vond ik ook erg mooi en krachtig in hun eenvoud, maar de rest van het boek vond ik niet memorabel.
• 
  Sanne

  Heel wisselend. Fantastische hersenspinsels, afgewisseld met oninteressante stukken...
• 
  Twan Vet

  Meesterwerk - minstens vijftien gedichten zijn onsterfelijk en de brieven: pure pracht. Reve is leven, en dat is niet voor niets een staande uitdrukking.
• 
  aaffhkmmmst

  Hans
  
  Niet iedereen las dit boek. Ook gelezen: Werther Neuland en de Avonden