حين تقطعت الأوصال by Amparo Dávila


حين تقطعت الأوصال
Title : حين تقطعت الأوصال
Author :
Rating :
ISBN : -
ISBN-10 : 9789774202874
Language : Arabic
Format Type : Paperback
Number of Pages : 164
Publication : First published January 1, 1959

عذابات امرأة وحيدة تحاصرها هلاوسها حول احتلال الفئران لبيتها حتى تجن تماما فتحتضن فراءها السمور وهي تعتقد أنها قابضة على هذه الفئران ذات العيون الحمراء اللامعة... كتل داكنة من طينة البشر تتحرك في حالة من الكرب... أشباح لا شكل لها محبوسة في مرآة يظل الإنسان يقاسي منها حتى فقدان الأمل تمامًا ويلح عليه هاجس من أن شيئا سيخرج عليه فجأة ولن يستطيع احتماله.

"حين تقطعت الأوصال" مجموعة تضم بين دفتيها اثنتي عشرة قصة بالغة التنوع تسعى بجسارة لاكتشاف العالم الداخلي الصاخب والمخيف والغامض الذي تحياه الشخصيات بعذابات لا حد لها على مستويين: الخيالي والواقعي مما يمكنها من اكتشاف لغز مأسوية الوجود في قلب أوصال تقطعت.


حين تقطعت الأوصال Reviews


  • Sawsan

    قصص ترسم العوالم الداخلية للشخصيات بما فيها من مخاوف وهواجس وخيالات
    سرد غرائبي بين الواقع والمُتخيل مصحوب بالغموض والترقب

  • Ahmed

    رائعة جدا ، لم أكن أعرف أن هناك من سبق دستويفسكي في القدرة على الغوص داخل الأعماق الانسانية ، مرعبة نوعا ما ، مربكة أحيانا .... لكنها أبدا لم تفقد إمتاعها...،

  • جابر طاحون

    لازم أعترف ان أدب أمريكا اللاتينية له تأثير خاص عليّ ، و إن كل كاتب أقرأ له ، يضيف الكثير ، أدب أمريكا اللاتينية له مزاج خاص .

  • خالد العزيز

    ما كل هذا الجمال
    امبارو دابيلا تحلق بعيدا وتخلق عالما بديعا من الحكى .
    استمتعت جدا وادعوكم لقرأتها .

  • Menna Alashker

    Some of the stories were fantastic (and haunting).
    Some sucked. I'm not sure if it was the translation or if it was the actual stories, since I felt very distant from the text and the characters while reading at times.. I just couldn't fully immerse myself in some stories.


  • Nada Helmy

    "هناك أمور تأتي عكس ما نحب، و ليس مجديًا أن نقاوم، فنحن يمكننا أن نقوم بألف جولة ونصل دائمًا إلى النقطة التي بدأنا منها"
    مجموعة من قصص لا ترتبط إلا في حزن أرواحهم

  • Carla Galvan

    Pues no me gusto :( o sea hay cosas que me gustan, como que en casi todos los cuentos el horror se desarrolla en el hogar, lo doméstico y el lenguaje súper armonioso y poético. Entiendo que mucho del horror de estos cuentos es psicológico pero no lo sé, después de un rato te queda claro que Dávila se siente muy cómoda localizando aquello que da pavor en criaturas amorfas y que pues ahí queda. Tmb es que me parece que cuando ha logrado construir una atmósfera, termina el cuento así sin más, en plan: la criatura se apoderó del personaje y ya está. No sé, me pareció muy apresurado y un poco repetitivo.

    Igual a ver si luego termino sus cuentos completos :)) y al cuento de El Huésped, que viene en esta compilación le tengo cariñito.

  • Donia Darwish


    خد عندك شوية خوف إنما ايه هيعجبوك متنوعين ومختلفين ومشكلين 😄🤌🏻
    يعنى لموا كل اللى عنده خوف من حاجة وحطوهم فى
    المجموعة ديه
    1️⃣2️⃣ قصة من التوتر 😄

    وكل قصة انت فاكر انك هتفهمها كده طبيعى
    نووووو jamais
    الكاتب تقريبا بيختبر ذكائنا و متخيل اننا هنخمن ايه نوع الخوف
    خوف من البوح بالمكنون 🤫
    ولا الخوف من العمر 👵🏽
    ولا يمكن الخوف من الفقر 😔
    ولا ممكن الخوف من الناس فى المطلق 🙄

    ولا ولا ‼️‼️
    بس ده مش متوفر فهمه ببساطة على مدار الرواية كده 💁🏼‍♀️
    لا انت تستشف من الكلمات والايحاءات واللمزاتى والهمساتى والصمت الرهيب 😄

    حبيت البعض منهم يمكن علشان فهمتهم مش اكتر 😅
    والبعض مروا مرور الكرام مجرد كلمات مرصوصة كعبارات علشان خلقى ضاق من الاعادة على أمل الإفادة 😄

    مؤثرين طيب ⁉️
    آه بصراحة اللى فهمتهم آثروا فيا 😁
    قصص فلسفية ينصح بها لأصحاب الدماغ العالية اللى بتفهم ما وراء السطور والغموض
    لاينصح بها لاصحاب الخلق الضيق زيى 😀

  • Leyre

    La verdad que no me gustó mucho :( el plan era leerme todos sus cuentos, de momento creo que paro con esta colección. Es como que tiene una inspiración (que no sé si ni siquiera llega a idea) y luego no termina de desarrollarla bien. No sé, el de "El Espejo", pues podría haber sido una cosa muy chula pero no me parece chulo ni el principio ni el medio ni el final. Un poco triste, a mí me gusta que me gusten todos los libros. (Quizá otras colecciones de cuentos son mejores, creo que esta es la primera que escribió).

  • Lucas Ezequiel

    Chido

  • مريم نصر

    في البداية يجب أن أشير أنه برغم أن اشتريت الكتاب المطبوع في سلسلة الجوائز إلا أن حظي أوقعني في نسخة تنقصها صفحات كثيرة في أربع قصص قصص في المنتصف ، سأحاول أن يكون تقييمي عادلًا .

    سأستعرض القصص سريعًا بتعقيب صغير جدًا على كل واحدة
    أيام منزوعة من مفكرة إمرأة - رائعة ومبهرة
    الضيف- سخيفة
    تذكرة سفر إلي أي مكان- بها نقص لم أحدده
    بيت ريفي بمشربيات-طولها أضاع معناها
    الزنزانة -بها صفحة ممتازة وغير ذلك حشو*
    نهاية صراع -أظنها جيدة*
    الطبق المفضل للسادة - أظنها صارخة ورمزية*
    موت في الغابة - أظنها جيدة جدًا*
    الأنسة خوليا - سخيفة
    حين تقطعت الأوصال- غير مترابطة وإن كانت جيدة
    المرآة- سخيفة
    موسى وجاسبار - لا بأس بها

    هناك ثلاثة قصص سخيفة من ضمن 12 قصة وبقية القصص لم تكن رائعة بل كانت في الأغلب مقبولة
    ولا بد أن نلقي النظر على أكبر عيوب الكاتبة التي تمتلك لغة سلسلة اتضح إنها يمكنها أن تضفى عليها البساطة والتعقيد بسهولة ، فأين المشكلة ؟
    المشكلة
    1- لا أعرف من أقنع الكاتبة إن عدم تصريحها بشيء رغم تضمنيها لكل ما يتعلق به يجعله شيئًا غامضًا ورمزيًا !
    فهي وقعت في هذا الفخ في معظم إن لم يكن معظم قصصها وقصصها السخيفة الثلاث كانت قائمة على هذا الأمر كفكرة ! وهذا الفخ جعلها تفشل في جعل القصص غامضة وبالتالي تقدم جديدًا أو حدثًا أو أي شيء وجعلها تفشل في الرمز
    والقصص التي فلتت من هذا الفخ أفلتها أن الرمز أو الحدث أو الصياغة أعادا التوازان للقصة وجعلنا نتقبلها
    2- النهايات ، الكتابة كاتبة نهايات سيئة جدًا فنهايتها باردة ومتوقعة وسخيفة في أغلب القصص
    ولم أجد نهايات ترضيني إلا في قصتان كانتا من ضمن القصص الغير مكتملة عندي وهما (موت في الغابة - النهاية التي قرأتها رائعة) و(الزنزانة -عندي النهاية غير موجودة غير إن النهاية التي قرأتها فيما قبل الحذف كانت جيدةومتناسبة مع اقتصاصي للرغي كثير لتكون القصة الحقيقية هي صفحة واحدة فقط من ضمن 10 صفحات ! )
    3- تعتقد الكاتبة إن انتقالها بين الأحداث بلا مبرر وبلا منهج وبلا رابط للقصة سيخلق جوًا وهو لم يخلق جوًا بل شعرت بأنها تقول أي شيء والسلام ! وهكذا كانت تأت الصفحات الأخيرة للقصة كقصة والصفحات الأولى والوسطى لا شيء في الواقع ولم ينج من هذه الوضع غير قصة واحدة وهي (موت في الغابة) وإن كانت ناقصة عندي ولكني أظن أنها هكذا

    (القصة المبهرة التي قرأتها كاملة هي (أيام منزوعة من مفكرة إمرأة
    وكانت إبهارها متمثلًا في اللغة في الأساس ، يليه أنها كانت مقاطع وكل مقطع كان قصة قصيرة وحده

    كنت سأعطيها نجمة واحدة
    لكن من أجل (موت في الغابة) و(أيام منزوعة من مفكرة إمرأة)
    سأعطيها على مضض النجمة الثانية

    اقتباسان من (أيام منزوعة من مفكرة إمرأة)
    "فالكلمات تنمو وترتد ضد الشخص نفسه"
    "الحيلة قربان مرفوض،والإلهام الرباني هو الأساس،شعور الإنسان بأنه مدعو لفعل ما هو الأساس"

    * القصص الغير مكتملة

  • Asmaa

    ,المجموعة القصصية دي, لو حبيت اوصفها في جملة, هستعير جملة قريتها من فترة
    "Be kind; every one you meet is fighting a hard battle."
    يعني حقيقي الناس من برا كلهم يبانوا متماسكين, لكن لو دخلت جواهم, هتكتشف اد ايه هما ضعاف, وارواحهم هشه, في ناس الحزن معشش جوا قلوبها, كل واحد الصبح لمابيصحى, بيفكر الف مرة ليه يقوم اصلا؟! كل واحد جواه معارك, وبيخوض حروب ماحدش عارف عنها حاجة ولا ممكن يتخيلها.خليك لطيف واشفق على الناس ماحدش عارف ظروف حد.

    "تذكرة سفر الى اي مكان" تحفة ,"رجل طويل نحيف بالغ الصرامة يلبس بدلة غامقة, هو وحده القادر على نقل خبر سيئ".

    "الطبق المفضل للسادة", غريبة بالنسبة لي, والصراحه لحد دلوقتي مش فاهمة ايه هو الطبق دا؟!

    "موت في الغابة" احلاهم على الاطلاق, انا طول عمري بعاني من الكراكيب وفكرة سيطرتهم على حياتنا. عجبني امنية الرجل بانه يكون شجرة, وحسيتها اكتر فكرة مجنونة ولطيفة, بس بعد شوية خفت زيه ههههه وضحكت, الحمد لله ان مش كل امانينا بتتحقق.

    "الآنسة خوليا" الفكرة مرعبة, كان نفسي في النص اوقف شويه واحاول اشرح لكل اللي حواليها عن ازمتها.

    "حين تقطعت الأوصال" غريبة؟!

    "المرآة" التعاطف مع الخوف.

    "موسى وجاسبار" مؤلمة.

    في المجمل مجموعة حزينة, صعب عليا كل الأبطال بكل صراعاتهم الداخلية, احنا كبشر ضعاف اوي اوي.

    الترجمة رائ��ة.

  • Karly Salguero

    Te quiero mucho Amparo Dávila<333

    Ya había leído algunos cuentos de este libro por separado y me gustaron muchoo, perooo daaamn el librazo que es cuando los lees todos juntos. Amparo sabe hacer súper bien un terror de monstruos y criaturas que no se ven y no se revelan, me parece de verdad increíble como los cuentos dan miedo pero jamás sabes que está pasando en realidad jaja; esa curiosidad por saber que es pero que nunca te dice, es lo que te hace seguir leyendo y leyendo. Además me encanta como se combinan las palabras de un cuento a otro en cuanto a los títulos, y como todos las narraciones giran en torno al sufrimiento psicólogico de los personajes que están conviviendo con algo terrorífico. Me encantó también que sin darte cuenta empiezas a cuestionarte en varios cuentos si el personaje realmente está pasando por eso que cuenta o si es solo su imaginación. 10/10 sin duda, aunque a algunos cuentos me dejaron más dudas que respuestas, pero estoy dispuesta a investigar las teorías conspirativas sobre eso jsjs

  • بسام عبد العزيز

    حين تقطعت أوصالي من السخافة!
    مجموعة قصصية عادية للغاية..
    لم أجد أي قصة أشعرتني أنها تناقش قضية..
    لم اجد قصة أشعرتني أنها تقرأ النفس الإنسانية و تحللها..
    لم أجد قصة تحوي هدفا معينا..

    المجموعة أشبه بالقصص التي يكتبها المبتدئين تماما... حتى أنني أعتقد أن القصص التي كتبتها أنا أيام الدراسة شبيهة بها للغاية!! يالغبائي! كنت لأصبح كاتبا مشهورا الآن لو داومت على كتابة هذا الهراء!

    أسوأ ما في المجموعات القصصية عموما هو أنني مضطر إلى الانتهاء منها جميعا.. فعلى العكس من الروايات فأنا أستطيع ترك الكتاب من منتصفه.. بعدما يتأكد لي أنه لا يستحق.. لكن في المجموعات القصصية فأنا أمني نفسي بوجود قصة أفضل في صفحة ما قادمة...
    لكن للأسف لم يحدث ابدا!

  • Oswaldo Alonso

    Tiempo destrozado es el primer libro que leo de Amparo Dávila, antes de esto, sólo topaba "El huésped", cuento incluido en este libro junto con otros 11 relatos.
    Ha sido una grata experiencia recorrer la prosa de esta autora mexicana, sus historias se desplazan entre lo extraño, lo fantástico y lo onírico de una forma sutil. La mirada de Amparo Dávila expone la condición femenina desde situaciones que se vuelven asfixiantes. Cuentos de horror, sí, pero manejados desde la cotidianidad.

  • ِAhmed  AboELkheir

    لم أستفد أي شئ نهائياً ..!
    الترجمة لعمنا رحمه الله الأستاذ محمد إبراهيم مبروك راقية ورائعة ولهذا السبب أشتريت الكتاب
    ولكن لم أستفد من القصص أي شئ وأخرج بأي معني منها سوي تلك التي كانت تعد العدة للفأر لاصتياده !

  • Mahmoud

    قصص عن الألم والمعاناة
    وللمفارقة فقد كتبت بلغة جميلة
    وترجمت ترجمة رائعة

  • Mohamed

    " تذكرة سفر الى أي مكان , الغابة " أفضل ما فى المجموعه
    والباقى ما بين متوسط المستوى وضعيف

  • Momen

    مجموعة قصصية ولا أروع.

  • Roberto Navarrete

    Toda la gente se había ido y ya no quedaban libros, se los habían llevado todos.

    Amparo Dávila es quedamente reconocida como una de las maestras de lo oculto y lo secreto; llegué a ella con ese prejuicio y con excelentes referencias. Y cuando llegué, quedé sorprendido de que su nombre no se escriba más recurrentemente entre los protagonistas de la literatura latinoamericana. Se mantiene en los tiempos como un susurro de alguien que ha encontrado un tesoro. Tal vez así lo habría preferido ella.

    Su misterio abarca una infinidad de temas. Desde el primer cuento, Fragmento de un diario, cuando un individuo refugiado eternamente en su soledad se encuentra aterrado de que alguien ose a turbarla. El sufrimiento se ha vuelto costumbre y el cambio, amenaza: temía que dispersara mi dolor con su sola presencia. El amor en su faceta más temible también se demuestra en relatos como El huésped, La celda y Final de una lucha, que, desde sus títulos, reflejan las maneras en las que alguien se puede atormentar en una relación sentimental: reconocer el caos existente en la pareja, verse atrapado en un camino sin salida o resignarse a un permanente segundo sitio, son varias de las formas que puede adquirir el temor.

    Otro tema importante en este cuentario es el anhelo de escapar. De dar media vuelta y no volver a ver los miedos de los que ya se encuentra llena nuestra cotidiana vida. En mi cuento favorito, Un boleto para cualquier parte, se ve a un protagonista abrumado por los pensamientos y suposiciones que pueden ser desencandenados con la más mínima motivación. Sobreanaliza, se desborda a sí mismo. Terminará largándose. En Muerte en el bosque se ve a un hombre deslumbrado por la posibilidad de ser árbol, de tener silencio y soledad para pensar, tal vez para recordar, para detenerse en algún minuto. En la última entrada, Moisés y Gaspar a un amigo condenado a convivir con lo que más le disgustaba de su difunto compañero.

    Poco queda que decir de este libro además de que es uno de los conjuntos de relatos que más he disfrutado en los últimos tiempos. Así como he desarrollado mis impresiones sobre los cuentos mencionados en anteriores párrafos, podría hacerlo con la desesperación de La señorita Julia, los incógnitos bocadillos de Alta cocina o la complicidad culpable en El espejo. Pero haré honor a Amparo y no lo diré todo. Dejaré a sus palabras como materia ineludible.

  • Ahmed Gamal

    مجموعة قصصية بعض القصص بها جميلة وتحمل رمزيات رائعة، والبعض الآخر لم أستطع التواصل مع شخصياته على الإطلاق.
    نهاية صراع، الآنسة خوليا، موت في الغابة كانوا الأفضل.

  • Karen Fausto

    ¿Qué decir de Amparo Dávila, aparte de la increíble escritora que es/fue? Entre mis cuentos favoritos de esta obra, se encuentra “El huésped", "Alta cocina", "Tiempo destrozado", "La señorita Julia" y "Fragmentos de un diario". En ellos, ronda la locura, el terror hacia otros seres o el mismo ambiente, la fantasía están a la orden del día y, para su época, el estilo de Dávila se destacó por ser una escritora mujer hablando de este tipo de temas poco convencionales. Sus cuentos son de lectura fácil pero con un lenguaje que crea juegos, tanto en la estructura del cuento como del mismo lector; por ejemplo, el que se destaca es el del mismo título. Realmente, invito a leer a esta autora mexicana.

  • Edgar

    Amparo, hizo que la leyera lentamente. Compre en realidad el libro de compendios, pero no puedo o quiero avanzar, solo por avanzar. Así que iré reportando cada una de las publicaciones que son el grupo de cuentos.

    En tiempo destrozado, yo encuentro a una Amparo Dávila totalmente simbólica. El huésped, es sin duda, un cuento aterrador por donde quiera que se le vea. Al final siempre será interesante platicar, ¿para usted quien es el Huésped?

    Me gustó mucho "Un boleto a cualquier parte" porque no sabemos en realidad, qué aqueja al protagonista. Es un cuento que angustia. En general, en este grupo de cuentos. Eso siento, mucha angustia y mucho remordimiento por cómo y qué sucede. El nombre me parece poético, el tiempo no transcurre linealmente, es parte de la narrativa, es una realidad alterna.

  • Heba Salem

    بالرغم من عدم تفضيلي لكتب المجموعة القصصية الا ان كل قصة مدخل لحالة نفسية مختلفة عن الاخري ...

  • Mahmoud Tawheed

    مجموعة مدهشة و الترجمة ممتازة ، تعلمت منها كيف أكتب

  • Haytham Mohamed

    كعادة سلسلة الجوائز, عندما يكون الكتاب سيئا لا تعرف هل لانه فعلا سيء ام الترجمة ظلمته؟!

  • vinier

    Amparo Dávila debe ser el bastión más fuerte de la literatura fantástica en México; en estos primeros cuentos abunda la vaguedad, la no precisión que recuerdan a Kafka, y ver los temas característicos (el doble, la muerte, lo desconocido, el espejo y el hartazgo de este mundo moderno) vistos en el México del siglo XIX ponen a Dávila al lado de Cortázar, Borges, Arreola; aunque ignorada durante mucho tiempo, su literatura abre una nueva visión a la fantasía hispanoamericana: mientras que Borges y Arreola usan la fantasía para universalizar la realidad, o Cortázar se asombra de la extraña unión entre realidad y fantasía, Dávila se asusta, rehúye un destino ineludible, teme estos fragmentos espantosos y trágicos y se vuelve fiel discípula de Poe o Quiroga. Amparo Dávila da para mucho, sus mejores cuentos equiparan a los grandes.

  • Uriel González

    Te amo nueva autora favorita. Todos absolutamente todos los cuentos presentes en esta recopilación me encantaron, tienen ese toque de incomodidad, ese toque de no saber que esta pasando y al mismo tiempo desear no saber que esta pasando.
    La reina del cuento. La reina del terror mexicano. La reina.
    Amparo Dávila es un must para cualquier lector. Léala si le gusta el terror. Léala si le gustan los cuentos. Léala si le gusta la sangre. Léala si es mexicano. Léala si es humano. Léala no se arrepentirá.

  • Antonio Rubio Reyes

    Excelente el primer libro de Amparo Dávila. Su maestría en el ejercicio del horror, creo, radica en el retrato demasiado preciso de los terrores humanos: la soledad, el silencio, la oscuridad y lo desconocido.

    Todo ello reflejado en los problemas de comunicación que provoca el miedo, es decir, lo inexplicable, el famoso "me quedé sin palabras", el nudo en la garganta de quien quiere gritar.

  • Lorena

    No tener control alguno de tu refugio (tu cuerpo, tu casa, tu habitación) y verlo poseído por algo inenarrable. El hombre como salvador que al final nunca salva. Me gustó. Me parece que tiene mucha habilidad para describir sin describir y dejar que cada quién se pierda en su propio horror.