| Title | : | Werther Nieland |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 9023462238 |
| ISBN-10 | : | 9789023462231 |
| Language | : | Dutch; Flemish |
| Format Type | : | Hardcover |
| Number of Pages | : | 97 |
| Publication | : | First published January 1, 1949 |
Werther Nieland Reviews
-
thematisch interessant, maar ben niet overtuigd
-
Op zoek naar een leuk boekje om te lezen met havo 4 stuitte ik op dit vroege werkje van Reve. Protagonist is een kind, boekje is dun en niet moeilijk om te lezen. Toch ben ik niet overtuigd van een vlekkeloze ontvangst in h4.
Hoofpersoon Elmer (de ik-verteller) is een complexe anti-held. Uit lamlendigheid leeft hij zijn agressie uit op bloempjes, visjes en insecten. Zijn leefomgeving (Amsterdam Nieuw-Oost) is fris, maar saai. Als zoveel jongens fantaseert hij spannende en bedreigende situaties. Hij richt een club op, waarvan hij leden aanneemt en dan weer (bijvoorbeeld wegens spionage) royeert. Over zijn vriendjes Werther en Maarten probeert hij invloed uit te oefenen, maar echt contact maken met de jongens lukt hem niet. Over Elmers ouders horen we niet zo veel. Hij is erg uithuizig. De moeder van Wether is nogal infantiel en zinnelijk van aard. Elmer is voor haar op zijn hoede. En met Werthers tante gaan ze naar een scabreus toneelstuk. Verder gebeurt er niet veel in dit verhaal. Verveling, verpakte agressie, angsten.
Delpher.nl leerde me dat de ontvangst van dit boekje in 1949 niet bijster enthousiast was. "Ongezonde" letterkunde schreef de Volkskrant. De tijd van de wederopbouw was een tijd van tucht en ascese. De jeugd werd gevormd in verenigingen als het AJC of het kerkelijk jeugdwerk. Reve zet met Werther Nieland een kind neer dat niet in sociaal opzicht wordt geboetseerd naar het beeld van volwassenen, maar naar het beeld van de authentieke kinderfantasie. In een wereld van watermonsters, spionnen, kinderen die je club binnensluipen en dan kapotmaken, dode vogels, smerige beestjes die dood moeten en plantjes die straf verdienen. Het geeft een blik op de donkere zijde van de kinderziel, wat-zeker in die tijd- best ontluisterend geweest zal zijn. -
Though this entire novella appears in full in
The Dedalus Book of Dutch Fantasy, its first and only time in English translation, it's actually essentially realist in events. The fantasy here lies in all the eerie rites and portents that of an eleven-year-old's daily life: the full arcana of boyhood with its secret societies, canal monsters, initiations and missions. Also, the narcissism and barbarity and arbitrariness, the faint menace of impending adolescence, here all caught in relief against an adult world that may also be coming apart. The children will grow up, one hopes, but where can a parent gripped by similar whims and arbitrariness be headed? A refreshingly clear-eyed and unsentimental vision of childhood. -
Puberteitsverhaal: omgang van de 12-jarige Elmer met vriendjes, geheim- en grootdoenerij. Onwezenlijke, droge stijl.
Bijgaand verhaal: "de familie Boslowitsj" ademt dezelfde sfeer, maar is nog droger en registreert op ijskoude wijze de holocaust. Reve heeft veel beter materiaal geschreven. -
Frits van Egters, maar dan tien jaar jonger. Angstige, eenzame pestkop met heerszuchtige neigingen. Knap hoe Reve zichzelf afstandelijk beschrijft in relatie met anderen, waardoor hij irriteert en tegelijkertijd medelijden opwekt.
-
Written in the same style as 'De avonden', Reve again managed to write a futureless, forlorn and a very depressingly book. Furthermore, it is very cruel. Chances are that this book has the most vicious pre-teenage main character in the history of literature - I believe he is eleven years old. Fortunately, 'Werther Nieland' is a lot shorter than 'De avonden'.
It may sound strange, but, despite all this dismal appearing characteristics, it is still a very good book. It is well written, very sober, almost without feeling, which has as a result that the book feels very real; even more shockingly, and more revolutionary, because it was published in 1949.
If you find any language mistakes, please tell me. My English is as depressingly as this book. -
Werther Nieland zweeft een beetje tussen het verstikkende naoorlogse realisme van De Avonden (die ik briljant vind) en het homo-erotische sadisme van Reves latere werk (dat ik nogal saai vind). De manier waarop de verontrustend jonge hoofdpersoon geweld gebruikt om een soort van orde te scheppen in de chaos van de grotenmensenwereld vind ik thematisch nog wel interessant, en voor zijn tijd zeker gedurfd, maar uiteindelijk vond ik dit te kort en fragmentarisch om hier echt door onder de indruk te zijn. Toch jammer dat hij uiteindelijk nog meer de kant van het sadisme is opgegaan. Met wat meer verfijning had hij nog echt wel iets moois kunnen halen uit de lite-variant van dit boek.
-
weer erg gelachen
een van de beste van reve’s personages
update: ik maak hier 5 sterren van want ik vind dit een meesterwerk -
Na 'De Avonden', een meesterwerk natuurlijk, nog een boek schrijven, geen eenvoudige opgave. Met dit magisch realistische verslag uit 1949 van een gespannen vroege jeugd heeft Reve wel een vrij goede poging gedaan in de schaduw van zijn eersteling te mogen staan. Voor wie zich wel eens onbeholpen losgezongen van de ingewikkelde en tegelijk toverachtige realiteit heeft geweten, als kind, is hier de kans de belevenissen van een gelijkgestemde geest te vinden.
De onmacht die zich in onhandige, wreed en ook door de uitvoerder zelf onbegrepen gedrag uit, stijgt van de pagina's op. De jeugd van na de oorlog had misschien ook niet genoeg te doen, en in elk geval niet genoeg te lezen. Dat laatste had ik dan ook.
Dit exemplaar klreg ik uit de nalatenschap van Tijn Kapelle: laat hier gezegd zijn dat dat een bewonderingswaardig lieve en zachte dame was, geestig, slim en veerkrachtig tegelijk. Boek past bij haar. -
Echt alsof je Frits van Egters, maar dan dik 10 jaar eerder, zijn slungelige leventje in Amsterdam ziet leiden. Een deksels mannetje, maar met het hart op de goede plaats (gehoorzaamt ouders, heeft een soort bovengrens van kwaadaardigheid). Lang niet zo goed als "De Avonden", maar een soort prototype waarbij dezelfde briljante toon sporadisch gevonden wordt.
Daarnaast een geweldige schets van een kind. -
De wereld is groot en complex. Probeer het maar eens te begrijpen met al deze gekke mensen rondom en in je.
-
Zoals De Avonden, de eentonigheid en verveling druipen er van af. Sterk!
-
Wat een raar en verwarrend boek
-
Pracht persoonlijkheid, ik streef ernaar om Elmer te zijn
-
Prachtige editie; niet de moeite om te openen.
-
Toen ik dit boek voor het eerst las, wist ik niet goed hoe ik het in het oeuvre van Reve moest plaatsen. Ik kon de verhaallijn ook niet goed duiden. Echter, naarmate ik meer 'om Reve heen' las heb ik voor de thematieken binnen het werk van Reve meer gevoel gekregen. Bij herlezing ontdekte ik dat dit boek helemaal niet zo'n buitenbeetje was als ik dacht: het bevat hetzelfde plechtige, welhaast godsdienstige taalgebruik, dezelfde eenzaamheid en beklemming, als de rest van het oeuvre.
Reve heeft in dit boek enorm de neiging om zinnen, ongeveer rond het midden, af te breken doormiddel van komma's. Dit is, naar mijn nederige oordeel, een niet altijd even prettige schrijftstijl als je even snel voor het slapengaan, als een soort brug van waken naar dromen, wat wil lezen. Je dient je aandacht, wil je het boek willen begrijpen en doorvoelen, er goed bij te houden.
Ik miste tijdens mijn eerste lezing een bepaalde coherentie. Ik miste plot. Maar dat is simpelweg niet het genre van dit boekje, en ook niet van Reve als schrijver. (Misschien dat 'De Vierde Man' als uitzondering kan gelden.) Reve moet het van zijn specifieke waarnemingen en taalvermogen hebben. En ook van zijn vaardigheid de Nederlandse taal te gebruiken. Maar ook tref ik een meditatieve Reve aan. Zijn teksten kunnen, merk ik op na lezen en herlezen, gelezen worden als welhaast meditatieve overdenkingen van steeds dezelfde thema's. En vooral in deze zin ben ik hem gaan waarderen en bewonderen. -
De wereld van het elfjarige jongetje Elmer, hoofdpersoon in het verhaal Werther Nieland, is bepaald geen vrolijke kinderwereld. Eerder is er sprake van somberheid, agressie, wreedheid en een onvermogen om tot echt contact te komen met andere kinderen en volwassenen. Ook 'De ondergang van de familie Boslowits' wordt vanuit een nogal kil kindperspectief verteld, met een obsessief aandoende aandacht voor lichamelijke en geestelijke gebreken bij andere personages. Gelukkig zijn er ook momenten met Reviaanse humor, die de zwartgalligheid doorbreken. Ik moest bij beide verhalen denken aan Thomas Rosenbooms bundel 'De mensen thuis', waarin de twaalfjarige Timon in een vergelijkbaar somber stemmend universum leeft.
-
Dit verhaal is magistraal. Wat zou de volgende stap worden van de kleine sadist Elmer? Is hij eigenlijk wel zo'n sadist of is hij gewoon jong, verveelt hij zich en moet hij gewoon nog leren wat wel en niet kan? Zal zijn volgende idee weer ten koste gaan van de brave Werther? Bij tijd en wijle moest ik hardop lachen om de simpele kinderlogica, grootspraak en rare, hoogst originele fratsen van de hoofdpersoon en zijn wisselende kompanen. De onderdrukte pijn of het ongemak waar Reve altijd wel mee werkt komen in dit verhaal perfect tot uiting.
-
Verveling en eentonigheid. De twee grote thema's van Reve komen ook hier veelvuldig terug. Het leven, de vriendjes, het buitenspelen, zelfs in het weer zit geen leven. Hoe vervolgens een uitweg gezocht wordt in het martelen van dieren, het oprichten van geheime clubs, overal gevaar en verraad in zien... Een vergelijking met fascisme mag in een boek uit '49 natuurlijk niet ontbreken.
-
Werther Nieland gaat over een ik-verteller die opzoek is naar vriendschap. In het verhaal kom je dingen tegen die in je jeugdjaren hebt meegemaakt. Het is niet hoogstaand geschreven en het is niet echt een spannend boek, maar wel goed geschreven.
Samenvattend: Herkenbaar, goed geschreven en leuk! -
one of the dutch BIG three Gerard van het Reve.
-
Absurde stijl. Vergelijkbare depressieve stemming als de avonden, alhoewel de ironie lijkt te ontbreken.
-
Ontroerend.
