Ik heb altijd gelijk by Willem Frederik Hermans

Ik heb altijd gelijk Reviews

• 
  Marc

  Vroeg werk van Hermans; destijds aanleiding voor een proces wegens belediging van het katholieke volksdeel van Nederland. De roman is vooral een waterval van verbittering en frustratie van de hoofdfiguur, een uit Indonesië terugkerend soldaat. Stilistisch erg onvolkomen, maar hier en daar komt het vitriool gehalte van Hermans toch al mooi tot uiting. Vooral een tijdsdocument dus.
• 
  Joanne Westeneng

  Dit wat vroegere werk van Hermans zette me aan het denken over de manier waarop de werkelijkheid een eigen bestaan kan gaan lijden in het hoofd van een individu. Ondanks de soms ijzersterke zinnen was het echter veel van hetzelfde en heb ik eerlijk gezegd soms wat bladzijden overgeslagen. Prima boek om gelezen te hebben, maar dan hoofdzakelijk met het oog op oeuvrekennis.
• 
  Jerobeam

  Heeft hij altijd gelijk? Lees het op
  depiependemeerkoet.nl.
• 
  Wijnand Marchal

  Uit de boekenlijst van de Taalstaat, onlangs besproken in dit fijne radioprogramma. Het boek stond in mijn boekenkast en ik werd nieuwsgierig. Een gefrustreerde soldaat komt terug in verzuild en bekrompen Nederland en moet de tragische dood van zijn zus aan het begin van de oorlog nog verwerken. De controversiële opvattingen van hoofdpersonage Stegman over katholieken en uitspraken over communisten vond ik amusant, hoewel de auteur met deze uitspraken nog voor de rechter is gedaagd. Zou je nu niet meer kunnen voorstellen. Ik heb altijd gelijk is met veel energie geschreven, compact en helder zoals we van Hermans gewend zijn. Mooi opgebouwde roman over gelijk hebben en gelijk krijgen.
• 
  Suze Geuke

  het begon als grap (maar liep totaal uit de hand), ooit gekregen, maar dan toch aan begonnen op wandelreis in duitsland om een beetje heimwee te voorkomen. ja. 1951 he! en toch zoveel herkenbaars.
  
  wat een enorme ploert is die gozer (en als ik mama moet geloven, hermans zelf ook), zeker op het gebied van 'leven en laten leven', maar het pakte me enorm, de wankelende doelloosheden en onafweerbare aflopen.
• 
  Julia

  Typisch Hermans. Donker, cynisch, pessimistisch, klagend, boosheid, frustratie.
  Ik heb een soort van onverklaarbare liefde voor de sfeer die WF Hermans zijn boeken geven. Wellicht kan ik mij wel vinden in het eindeloze pessimistische beeld van de wereld, zo nu en dan. Alhoewel dit boek zeker niet kan tippen aan De Donkere Kamer van Damokles, heb ik er toch min of meer van genoten.
  Het gaat niet over het opstarten van een nieuwe partij of de terugkeer vanuit Indonesië. Lodewijk is boos, hij is niets in deze wereld en geeft zijn ouders en oudere zus daarvan de schuld. Een karakter zonder hoop, typisch Hermans.
• 
  Alexandra

  “Maar ik heb stand gehouden,’ mompelde hij, “ik heb het eind van het tempeest gezien, jij alleen maar het begin. Ik wil niet zeggen dat ik er veel aan heb gehad.’ Hij lachte. ‘Het houdt nooit op met stormen (…)”
  
  (238)
• 
  Stijn

  3.75
  Intrigerend, lijkt best wel op De Donkere Kamer.
• 
  whatdoreads

  3,5 sterren
• 
  Petra Hermans

  Juist.
• 
  Sarah Bressers

  Vooruit, een extra ster om de moed die Hermans had om dit in 1951 te schrijven, en goed dat hij dat gedaan heeft. Maar dat betekent niet dat ik het ook uit hoef te lezen.
• 
  Nona

  wasn't really my thing
• 
  Peter Daerden

  Zal zelfs onder Hermans-aficionado's geen heresie zijn om dit een van zijn mindere te noemen.
• 
  David Lieffering

  3,5
  
  Hermans zoals ik Hermans graag mag. Cynisch, pessimistisch en onvoorzichtig. Een mooi tijdsdocument met scherpe observaties en soepele zinnen. Toch is Hermans hier nog zoekend en soms te opzichtig provocerend. In later werk lees ik een oprechter pessimisme.
• 
  Annika

  Het verhaal is oeverloos, eindeloos, nutteloos en toch moest ik iedere paar bladzijden hardlop lachen. Wat een heerlijke stijl schrijft Hermans toch. Vooral de woede-uitbarstingen waren genieten, en ze geven een mooi tijdsbeeld van de vroege jaren '50 in nederland, waar interessant genoeg veel thema's speelden (o.a. laag vertrouwen in de politiek) die nu ook spelen. Grappig ook dat de vergelijking met de sfeer in films van de Coen brothers zich steeds weer opdrong. Ik ga snel in een stoffige tweedehands boekwinkel een nieuwe Hermans halen.
• 
  Marie

  Ik heb dit boek niet uitgelezen maar ben gestopt kort na het tweede deel ("De revolutie in de aanval"), ongeveer aan de helft van het boek.
  
  Lodewijk Stegman komt als gedegradeerd luitenant terug uit Indonesië. Nederland is haar kolonie en haar trots kwijt. Lodewijk ook. Aan boord van het schip van het zevende bataljon ontmoeten we Lodewijk, Kervezee, en Gertie in een wild dronkemansgevecht, ontstoken na een scheldtirade van Lodewijk. Diens oratorisch talent wordt daarbij opgemerkt door een medesoldaat Kervezee, die Lodewijk later contacteert voor de oprichting van een Europese Eenheidspartij waarbij het kleinzielige Nederland zou opgaan en verdwijnen in een groot Europees collectivum.
  
  Tot hier het onderhoudend deel.
  
  Wat volgt zijn Lodewijks omzwervingen in de stad Amsterdam waar hij al zijn geld uitgeeft aan overdadige maaltijden en drank, en immense ruzies veroorzaakt. Hij walst verbitterd door zijn persoonlijk verleden en komt telkens terug uit bij zijn afkeurende en afkerige ouders en de zelfmoord van hun lieveling, zijn zus.
  
  En daar de reden waarom ik ben gestopt verder te lezen.
  
  Die negativiteit, in het bijzonder naar Gertie toe (de vrouw waarmee hij het bed deelt, zij het met een aanhoudende afkeer), ontnemen mij het leesplezier.
  
  De Europese Eenheidspartij lijkt op voorhand een utopie gedoemd te mislukken en ook van een heilzame verzoening met het ouderlijk paar heeft het hoofdfiguur alle hoop bij de lezer reeds ontnomen.
  
  Waarom nog verder lezen?
• 
  Stefan

  Ooit was ik zwaar onder de indruk van dit boek, maar ondertussen vind ik het toch gedateerd. Je hebt de indruk dat hij vooral in het begin een Celinetje wil doen, maar het komt er niet echt uit. Naar het einde toe wordt het iets beter, maar niet dezelfde kwaliteit als 'Nooit meer slapen'.
• 
  Red

  someone asked me to read this book and i did but it left me outside. i remember that i hurried to give back the copy asap. one thing i do remember is that the plot took place in the street i lived at that time. but that wasn't enough to keep me in.
• 
  Kris Demey

  Ik irriteerde me mateloos aan de verteller en ik heb echt moeite moeten doen om dit boek helemaal uit te lezen.
• 
  Romi || Romi Reads

  3.5/5!
• 
  Bram De longhi

  niet wat ik normaal van Hermans verwacht.