De taal der liefde by Gerard Reve

De taal der liefde Reviews

• 
  Ward L

  Boeiende schrijver en unieke verhalen, maar dit boek hangt met haken en ogen aan elkaar. Vond het mijn tijd waard, maar valt niets over aan te bevelen. De brieven vind je elders ook terug.
• 
  Vin

  And maybe I would’ve enjoyed this more if Gerard hadn’t put me in an epistolary hell for 109 pages, just after lots of pedophilia.
  
  Engaging homoeroticism, though 💯 maybe 2.5 stars
• 
  Olaf Koopmans

  Misschien heb ik iets gemist, maar in mijn optiek is dit geen boek. In ieder geval niet in de zin van een samenhangend geheel dat iets te vertellen heeft.
  Het is wat mij een een samen geraapte hoeveelheid sexuele bespiegelingen zonder kop en start, waarbij de verhaaltjes zelf ook nog eens regelmatig op een vreemde manier afdwalen naar zaken waar ik het verband niet van begrijp. Enige grappige daarbij is wel dat hij dat zelf, of door Woelrat ook laat aangeven, maar daar wordt het voor mij niet beter van.
  Maar daarnaast worden deze verhaaltjes dan ook nog eens onderbroken door een eindeloze briefwisseling met een Kunstbroeder, waarvan we alleen van het Reve z’n deel lezen en er een heleboel dingen besproken worden die wij als buitenstaanders niet (meer) kennen. De link van deze briefwisseling met de rest van het boek is mij volkomen onduidelijk, waardoor de toch niet al te voor de hand liggende structuur nog onduidelijker wordt.
  Ik zekere zin is dit boek een bevestiging van het beeld dat ik van het Reve heb gekregen door het lezen van Nop Maas biografie. Daarin komt van het Reve naar voren als een schrijver die tijdens meerdere periodes van zijn leven boeken uitgaf in de wetenschap dat hij geld nodig had, zijn uitgever hem niet echt corrigeerde of redigeerde en dat zijn trouwe (huisvrouwen) publiek hem toch wel zou kopen.
  Ik heb gelukkig ooit al eens De Avonden gelezen, wat ik één van de allerbeste (Nederlandse) boeken vind die ik ooit gelezen heb. Dus geen reden om te twijfelen aan de schrijvers kwaliteiten van het Reve. Ik hoop alleen dat er mensen mij kunnen aanraden welke boeken van hem wel de moeite van het lezen waard zijn. Want Taal der Liefde is dat voor mij niet. Maar zoals ik al zei: Misschien heb ik iets gemist...
• 
  Bram De longhi

  Schandelijk! Godsdienstschennis, majesteitschennis en een rascist. Maar wat kan die vent een zinnen bouwen!
  27. Bedoelde jongeman zou straks weer naar Zürich afreizen en in zijn automobiel weer rond zou trekken en voor zijn baas lelijke kleren in lelijke winkels voor lelijke mensen verkopen, om 's avonds, na gedane arbeid, in de vele kafees van Zürich die 'speciaal geschikt voor ons ' waren, zoals hij het uitdrukte, voor nieuwe hoereringen rond te hangen, tot eens zijn lichaam een skelet en zijn hoofd een kleine doodskop zou zijn geworden, en de eeuwige Vergetelheid hem zou bedekken.
  34. Nadat de voortplanting had plaatsgevonden zag ik, hoe op de zandige, met bijna mikroskopies kleine stukjes tak en blad bezaaide bodem een grote mier als een razende heen en weer liep voor wat ik geplengd had en nu als een bleek, zachtplestik kussentje op de aardkorst rustte: kennelijk boezemde de ongewone neerslag het dier verbazing en mogelijk zelfs vrees in, wat niet zo gek was, want hoeveel jaren zou het geleden zijn dat ooit eerder enig mensenkind op deze één of anderhalve vierkante centimeter zijn vloeibare plestik kussentje had neergevleid?
  71. Ik ben er erg voor, dat die prachtvolken zo gauw mogelijk geheel onafhankelijk worden, en ons niks meer kosten, zodat we ze allemaal met een zak vol spiegeltjes en kraaltjes op de tjoeki tjoeki stoomboot kunnen zetten, enkele reis Takki Takki oerwoud, meneer!
  81. Ik stelde de invoering voor van het woordje den, in de funksie van het Engelse it. Jan bracht de hond naar Piet en gaf hem een schop wordt dan den een schop.
  207. Je eerste witte offer is voor Haar witheid.
  227. "... als slaan ze U dood, Majesteit, met permissie, dan snapt U nog niet waar het over gaat!..."
• 
  Anne Bergsma

  Een warm mensenboek. Desondanks niet Van het Reve's sterkste werk. De passage met Woelrat zijn nauwelijks om door te komen, ondanks de sprekend opgevoerde Koningin Juliana. De brieven aan Carmiggelt vormen de hoogtepunten van boek, mede dankzij de openhartige, en nochtans broeierige politieke passages, waarin vrijmoedig over de toenmalige rijksgenoten wordt gesproken. Je vraagt je af welke hedendaagse uitgever de moed zou hebben thans een werk als dit te doen verschijnen.
• 
  Rowian

  Em sento molt culpable que m'hagi agradat aquest llibre. No sé com sentir-me. No està bé
• 
  Daniel

  Moeilijk te raten
• 
  Bookguide

  Sinds ik in Nederland woon, lees ik steeds goede recensies over de boeken van Reve, weliswaar in de tijdschrift van de ECI boekenclub, maar toch. Ik vind dat Eckleburg's beschrijving (in een review op BookCrossing) van "inhoudelijk gewoon niks aan" geniaal, want het drukt mijn gevoel precies uit, zonder iets los te laten over het waarom van dat gevoel. Ik ben niet zo spitsvondig, dus zeg ik het gewoon zoals het is: het boek vond ik eerst leuk om te lezen, en het is niet erg op zich dat het over homo-liefde gaat (waarover trouwens niets op de kaft staat!). Maar toen ik na 50 pagina's eventjes verder bladerde, en zag dat het alleen maar verder ging met beschrijvingen van seks, dan wist ik dat ik niet verder wou lezen. La rêve est passé, oftewel, de droom is voorbij.
  
  BookCrossing review:
  http://www.bookcrossing.com/journal/6...
• 
  Johannes Vriend

  Toen ik dit boek voor het eerst gelezen had, gaf ik het twee sterren. Ik denk dat ik er met mijn tere zieltje 'nog niet klaar voor was'. Er zitten behoorlijk ruige gedeelten in De Taal Der Liefde.
  
  Zoals immer is de stijl van Reve weergaloos. (Ik durf te beweren dat de Nederlandse taal in Reve haar hoogtepunten gevonden heeft.) De waarde van het meerendeel van zijn boeken ligt in de specifieke verwoordingen.
  Als iemand daarentegen mij vraagt 'waar dit boek nu eigenlijk over gaat', moet ik een antwoord schuldig blijven.
  
  De opgenomen brieven aan Carmiggelt bevatten mooie passages, maar deze indeling geeft het boek iets rommeligs.
• 
  Andor Mostert

  Het stuk met de brieven aan Simon Carmiggelt is ronduit fantastisch; de rest is 'gewoon' goed. Vier sterren.
• 
  Nathalie

  Niet uitgelezen (tot +-100 blz). De brieven (waaruit het boek bestaat) omvatten geen verhaal wat duidelijk ergens toe leidt. Momenteel niet iets waar ik zin in heb om te lezen.
• 
  Maud Van

  Moest erg wennen in het begin, maar schrijfstijl is brilliant!