| Title | : | De ondergang van de familie Boslowits / Werther Nieland |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | - |
| Language | : | Dutch; Flemish |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 144 |
| Publication | : | First published January 1, 1949 |
DE ONDERGANG VAN DE FAMILIE BOSLOWITS - een weergaloos verhaal over de vernietiging van een joods gezin, verteld vanuit het perspectief van een kind - verscheen een jaar later, als afzonderlijke boekuitgave bij De Bezige Bij.
Twee vroege juweeltjes uit het omvangrijke oeuvre van de volksschrijver.
De ondergang van de familie Boslowits / Werther Nieland Reviews
-
27/7/20
NL: Ik vond De ondergang op zich wel een goed verhaal, maar ik kwam echt niet door Werther heen. Ik vond het ontzettend raar en saai en dat in combinatie met de dierenmishandeling werd me te veel -- jammer. :/
EN: 'De ondergang' was quite an alright story, but I just couldn't get through Werther. I thought it was incredibly boring and odd, and the animal abuse really pushed me over the edge -- really unfortunate :/
23/5/20
NL: Ik heb deze al een aantal jaartjes thuisliggen, dus ik dacht dat het nu wel tijd werd om hem te lezen.
EN: I have had this one for a few years, so I thought it's about time that I'd give it a go.
Je kunt me vinden op/You can find me on
Youtube |
Instagram |
Twitter |
Tumblr |
Website -
The magic and cruelty of childhood can be a potent combination in the hands of a masterful author.
I am not saying that Gerard Reve is not masterful. What I am saying is that for whatever reason, the execution of this formula did not work for me. What I expected was to be immersed in novellas of psychological suspense. The first novella was described as a subtle game of fascination and persecution between a sadistic boy and a weak outsider. The second focused on the rapidly escalating and intense persecution of a Jewish Amsterdam family after the Nazi takeover, as seen through the eyes of a young boy.
The subdued prose is largely understated and muted. Although Gerard Reve creates suspense through strong images (some of the action is within the spaces of things not said as opposed to things acted out), I did not feel immersed in the narrative. I wanted more of an emotional connection – certainly not a manipulative one or one in which all the I’s are dotted and the t’s are crossed – but more of a reason to become immersed.
Sometimes, I describe novellas as “warm” or “cool”. These novellas are definitely the latter. For the right reader, they may indeed offer rewards. -
"'We kunnen beter iets anders doen', zei ik. 'Er moet trouwens een club opgericht worden: dat weet jij misschien ook wel. Dat is heel belangrijk. Dan blijven we hier en dan richten we hem meteen op.'
Ik zei de zinnen zacht , maar gejaagd, waarbij ik Maarten voorzichtig aankeek. 'De voorzitter moet iemand zijn die al eerder clubs gemaakt heeft', zei ik: 'die benoemt meteen een maker. Dat is iemand die goed dingen kan bouwen. Die maakt voor het bestuur en de voorzitter allerlei dingen, die ze mogen houden. Hij moet ook een lamp maken die niet uit kan gaan.' (Ik hield het voor mogelijk dat zoiets bestond.)" -
3 voor Werther 4 voor Boslowits
-
I very much admired the only other novel I’ve read by Gerard Reve, ‘The Evenings’, so was intrigued to receive these two earlier works, originally published in the years after the end of WWII. I can’t say I enjoyed either of them very much but the author’s writing held my interest - the understated, seemingly simple style of story-telling from a child’s perspective is very effective.
In the first story, we feel how scary childhood can be. It’s the loneliness Elmer endures, being left too much to his own devices and developing alarmingly cruel tendencies as he tries to exert some control over his own life, and also Werther’s experience of his mother’s barely articulated mental illness. All very depressing.
Even more depressing, though, are the events of the second story as a younger child witnesses but cannot understand how a Jewish family, including two vulnerable people, suffer the Nazi invasion of Amsterdam. Reve’s message comes across more poignantly through the eyes of a child, I think, and leaves a lasting impression.
I’m grateful to Pushkin Press via NetGalley for the opportunity to read these novellas and am pleased that they are being republished for a 21st century readership. -
De ondergang van de familie Boslowits vond ik werkelijk waar prachtig. Er wordt in ontzettende korte tijd (nog geen vijftig bladzijden) een hoog kwalitatief, hard en pijnlijk beeld van de oorlog neergezet. Als ze deze novelle verplichte literatuur op de middelbare school zouden maken, zou ik dat aanmoedigen. Ik zou iedereen aansporen dit te lezen.
Dat Gerard Reve Werther Nieland "misschien wel mijn beste werk" noemt, vind ik onbegrijpelijk. Het verhaal staat me niet tegen, maar van het bescheiden aantal werken dat ik tot tot nog toe van zijn hand gelezen heb, is het wat mij betreft het minste sterke werk. Het weemoedige einde maakt veel goed, maar waar Reve in mijn ogen vaak iets universeels weet te benoemen door het bijzondere te beschrijven, gebeurt dat in dit werk niet. -
Aha, thought so. Turns out read Reve before, didn’t like him, forgot the name. Didn’t forget the slow plodding nothingness of the book, though. And this one was much the same. Actually someone commented on my other review of Reve, saying it’s meant to be that unexciting, it’s a deliberate choice to accurately represent the zeitgeist of the era. But seriously, no, I don’t buy that. This is still literature and as such it is meant to excite the mind, engage, entertain. Not just drone on stylistically subdued and monotone. In all fairness this book is superior to Evenings, this one at least attempts to draw the reader in, however tepidly. It isn’t the writing’s fault, the writing’s quite good, but there’s just nothing or next to nothing going on. No conventional plot, not arcs, no character development…these are like very very plain slices of life, meant to represent the magic of childhood that shines under any circumstances including wartime. Actually the second story set directly during wartime is the best of the two, because well, because it has more of a story to tell. But other than that this collection of two novellas is flat, muted, turbid. If it were a color, it would be a very washed out gray. Maybe that is what Scandinavian fiction of the time was. Funny that, seeing how now it’s all the rage for all the thrills and excitement of their suspense thrillers. Time change. Lovely cover, one mildly redeeming story. This book might have its readership and it was quick enough to get through, but for me it was pretty much a waste of time. Thanks Netgalley.
-
2.5. The first novella is a dry and episodic tale of childhood cruelty - somewhat reminiscent of the early chapters of Alberto Moravia's 'The Conformist' - that appears to go nowhere and offers no resolution. The second novella is a child's-eye view of the invasion of the Netherlands by Germany in World War 2. It is well written but feels like an idea that was never fully developed.
-
**1/2
-
De ondergang van de familie Boslowits
Alleraardigst verhaaltje hoe een familie ten onder gaat in de tweede wereldoorlog. Dit is beschreven vanuit het perspectief van een kind die vaak bij de familie op bezoek gaat. Deze familiebezoekjes zijn weinig spannend waardoor de hoofdpersoon reikhalzend uitkijkt naar de oorlog met een obsessie voor geweld, eindelijk actie. Hierdoor ziet hij niet in dat de familie Bolsowits langzaam maar zeker een voor een sneuvelt door de oorlog wegens hun Joodse afkomst. De droge schrijfstijl van Reve zorgt voor een deprimerend sfeer en sluit goed aan bij de desinteresse van de hoofdpersoon betreffende de familie. Het verhaaltje is echter vrij kort (40 bladzijdes) om de familie echt uit te diepen waardoor een emotionele band met de karakters mist en het verhaal mij als lezer weinig raakte. 3 sterren
Werther Nieland
Verhaal over een wat melancholisch jongetje genaamd Elmer die leeft in een fantasiewereld. Elmer is wat eenzaam, heeft een sombere kijk op het leven en molesteert uit verveling dieren. In het verhaal trekt hij met wat verschillende kinderen in de buurt op waarbij Elmer elke keer een club wil oprichten. Bij deze club verzint hij dan een heel stel aan regels en vergaderingen waar hij andere kinderen bij poogt te betrekken. Elmer zelf wil uiteraard elke keer de voorzitter zijn van de club. De andere kinderen gaan helemaal niet mee in zijn fantasie en zien er weinig in dat Elmer de baas over hen speelt. Hierdoor bestempeld Elmer ze als spionnen en verkoopt hij ze een pak rammel om ze vervolgens uit de club te bonjouren.
Ook hier zorgt de droge schrijfstijl van Reve ervoor dat er een sfeer van verveling heerst waaruit de vreemde fantasieën van Elmer ontstaan. Het weergeeft perfecte de grootse ideeën en plannen die als onbezorgd kind door je hoofd heen dwalen en al spelende ten uitvoering komen. Daarnaast ontschoot mij regelmatig een lach tijdens het lezen dankzij de gortdroge opmerkingen en observaties.
" Nu bestaat de club, zei ik, nadat ik onze namen langzaam had voorgelezen. Hij heet de Club voor de Grafkelders, de C.V.D.G. Iedereen die lid is, in die zijn tuin kunnen we een grafkelder maken. Dat is heel belangrijk. Je begrijpt wel, vervolgde ik, dat er iemand de baas moet zijn, die het bijvoorbeeld zegt als er een vergadering is. Dat kan het beste iemand zijn bij wie de club is opgericht. Werther knikte, maar ik geloofde niet, dat hij aandachtig luisterde. Ik stond op en ging tegen de muur leunen.
Ik ben de voorzitter, zei ik, dat is al opgeschreven. Jij bent de secretaris, maar de voorzitter doet alles wat er gedaan moet worden: dat is altijd zo. Werther vroeg nu of de club zich alleen met het maken van grafkelders zou bezighouden. De clubleden maken ook molens, zei ik, dat heeft veel met grafkelders te maken, dat begrijp je wel. Want wie een grafkelder kan maken, wie dat het eerste heeft bedacht, die is ook de baas van de molens. Als er iemand is die de club wil verpesten, dan wordt zijn lul afgesneden."
4 sterren voor Werther Nieland. Dan komen wij gemiddeld op drieënhalve ster uit wat ik coulant afrond naar 4 sterren dankzij het proza van Reve wat mij wel bevalt. -
Als hij alles had geschreven zoals hij fam. Boslowits had geschreven dan was ik een overtuigd Revist geweest, maar helaas. Werther Nieland bevestigde maar nog eens waarom ik dat ook alweer niet ben.
-
In the first novella, Werther Nieland, Dirk, Maarten and 12-yr old Elmer are all Dutch childhood neighbors. Elmer is the main character here, and his violent tendencies and will to dominate thwart his attempts at forging friendships. The degree of contrast between the boys posits Werther at one end (he is accommodating and protective of his rather damaged parents), and Elmer wholly void of empathy at another. I don't understand why the title wasn't Elmer's name since he's the one we follow throughout this hazy story which seems full of ominous foreshadowing, but then just ends.
The Fall of the Boslowits Family is about a different sort of boy, 7-yr old Simon is more helpful and engaged than Elmer was, yet still the narrator seems shrouded in a bit of mystery. The setting is 1930's Netherlands, as Britain and France are at war with Germany, and the Boslowits family tolerates physical and mental disability with panache.
Both stories share incidents of violence against fish and animals, and institutionalized mental patients, which leads me to make inferences about Gerard Reve's own childhood. I read the soon to be released Kindle version generously provided by NetGalley. -
I'm not sure if I missed the boat somehow, but I really didn't like this book. As a translated novel from Dutch, I wondered if I missed something of a cultural nature? The novellas are really a wandering tale of a young boy and his neighbor "friends" in their day to day young lives. Their days are filled with cruelty and death to bugs and animals, bullying of those they deem less than them, and molestation by strange adults. It seemed that the author was trying to show "childhood" as seen from the point of view of a child, but it seemed too dark and distracting to hold on to. I didn't care much for any of the characters and was, in fact, disturbed about what the main characters might do as adults--was that the point? If these "children" continue with experiences such as this, it made me wonder if it's trying to explain how exposure to the grime of life can really change the trajectory of a child's life? I don't know. Just not a fun, nor a good read, in my opinion.
-
‘Childhood’ is a collection of two novellas by the great Dutch author Gerard Reve. The two stories, ‘Werther Nieland’ and ‘The Fall of the Boslowits Family’ are stories about the dark side of childhood before and during the Second World War. The main character of both stories is a boy of about 10 years old. Dutch is my native language, and reading the book in translation was an interesting experience for me as I am familiar with Reve’s work in its original language. In translation, the stories have maintained their unmistakenbly Dutch characteristics. For me, however, the fact that the boys in the stories spoke English made it a liitle more difficult to imagine them as the typical boys from Amsterdam that Reve depicts, because of the language they use. The boys both also represent more universal traits of boys of that age which makes that the stories still work very well in translation. Thank you to Pushkin Press for sending me a copy of this book!
-
The first novella is a gem. I wasn't sure if the boy was just your average boy, or normal but slightly weird, or really weird kid that's going to grow up into a psychopath. The way Reve takes his perspective on things is uncanny - the harrowing slow rhythm of the images and event the boy strings together, the bizarre way he reacts to them and even the moments he deems important enough to 'collect' into a story.
If you're looking for a riveting plot or some kind of a profound point spelled out by the conclusion of the story, you'll be disappointed. If you're looking for a strange take on a world from the eyes of a strange boy, go and read it!
The second story I liked a bit less. It was an interesting take on World War II from the eyes of another boy, but I felt it was much less compelling than the first one. -
I had not read any of Gerard Reve's works previously and I know nothing about Dutch literature so Childhood: Two Novellas was a new reading experience for me. Sadly, it's not an experience I wish to repeat. Werther Nieland was a dull, depressing tale of a strange, lonely boy, Elmer and his odd friendships. I found this story a real struggle and only finished it as I had been provided the book by Netgalley. The second story, The Fall of the Boslowits Famiy, dealt with the German invasion of the Netherlands. I would not say I enjoyed this story but it was an easier read. Although I did not enjoy this book, it was well written. It's just not for me.
-
Two disturbing novellas about childhood in Holland before and during WWII. In the first story Reve re-creates the mind of a pre-adolescent boy with its cruelties, isolation, magical thinking, and self-absorption in a way that will make you squirm. The second story is a chilling child's view of the Nazi takeover of Amsterdam as family friends begin disappearing and anyone who is "different" is lead off to their deaths. Both short stories are well worth reading!
-
This mini review is primarily for Werther Nieland. While I did read The Fall of the Boslowits Family, I found it rather thin, narratively speaking.
I found 'Werther' a deeply disturbing story: a boy left largely to his own devices whose imagination, you might say, is as vivid as any other child of his age, puts that imagination to work upon themes of secrecy, betrayal, suffering and death. His world is - from our perspective - a dark one. Elmer's imaginative games almost exclusively require the exercise of absolute power (his) over weaker or helpless victims. His compensatory control over people and events outside the home is threatened only by Werther's mentally disturbed mother's physical violations and by his companion Maarten's absorption in mischievous games. Elmer is not offered to us as a sympathetic figure. He inflicts suffering and death on small animals. But Reve is not going to let the reader off so easily. Elmer's sense that Werther's parents act 'imperiously' fills him with trepidation - a vulnerability likely borne from experience in his own home. I felt the call of pathos at the end of the story; how easy it might be for any 'sensitive' child of indifferent or cruel parents to shape a world similar to the one that Elmer inhabits, perhaps inescapably.
From a technical point of view the narrative voice possesses more sophistication and insight than Elmer surely could possess. We are guided, however, by events and their description rather than the consciousness of the first person narrative. It's a necessary compromise, but one we have to consider - if only to admire the skill with which Reve brings Elmer alive to us as a child while simultaneously giving us the perspective needed to more fully appreciate the world the internal world that Elmer inhabits. -
Twee novelles die allebei op een mooie manier de blik van een kind op WO2 en het leven erna weergeven.
In 'De ondergang' kijken we door de ogen van een kind naar - inderdaad - de ondergang van een Joodse familie. De jonge hoofdpersoon - die bij de familie over de vloer komt - heeft totaal geen besef van wat er gebeurt en vindt oorlog eerder spannend dan eng.
Werther Nieland is een schitterend portret van een eenzaam kind dat probeert de baas te spelen over leeftijdgenootjes en ze deel wil laten uitmaken van een vage club. Die andere kinderen zijn daarin totaal niet geïnteresseerd, waarna hoofdpersoon Elmer maar weer vervalt in het molesteren van dieren.
Met name het tweede verhaal bevat al veel van wat in later werk van Reve gemeengoed werd: een merkwaardige gedachtewereld en wreedheid in handelen, al dan niet alleen in gedachten. Het fraaie proza is hier mijns inziens nog in ontwikkeling en niet op topniveau. -
This is a really beautiful design.
Besides the poems I didn't like the evenings in earlier reading. That now has changed.
https://opc-kb.oclc.org/DB=1/XMLPRS=Y... KB geeft 155 p.
Werther Nieland and The Fall of the Boslowits Family
https://pushkinpress.com/books/childh... paperback
978 1 78227 459 9 (2019 1024)
https://www.nadertotreve.nl/index.html author (Dutch) -
Ik geef 2 sterren voor "De Ondergang", want niet heel interessant, maar 5 sterren voor "Werther Nieland".
Ik heb (na een paar decennia) wederom moeten lachen om de hoofdpersoon. Waarom het verhaal Werther Nieland heet en niet is vernoemd naar de hoofdpersoon vind ik bijzonder. Ik herken mezelf van vroeger in de ietwat geflipte hoofdpersoon en om dat als volwassene te zien is gewoon smakelijk. -
‘De ondergang’ vond ik brilliant. Ingetogen en haast naïef geschreven, maar daardoor beweegt het zich haast zinderend naar het einde dat je weet dat komt maar toch beklemt. ‘Werther’ was een hier en daar amusante zoektocht van een licht gemankeerde en verknoopte jonge ziel, maar te veel van de hak op de tak springend, en zonder duidelijke lijn, om echt te boeien
-
Het eerste boek dat ik in Nederlands heb gelezen. Ik vond het taalgebruik echt prachtig, en het was makkelijk om met de tweede verhaal te identificeren. De characters voelden zeer werkelijk, en het POV van een Hollandse (en waarschijnlijk homo) puber controlfreak. Erg leesbaar, en het gaf en doodnormaal inzicht door het leven van een kind uit de na-Oorlogse Nederland.
-
Vijf sterren voor het meesterlijke De ondergang, met Reves afstandelijke en spaarzame stijl daarin; drie sterren voor de angstige fantasiewereld van Elmer in Werther Nieland
-
I can only recommend "de Ondergang". I don't think many people would be so keen on "werther nieland"
-
De ondergang is 4 sterren waard, knap en meeslepend taalgebruik. Intrigerend verhaal.
Werther Nieland had veel potentie, leest prettig maar mist voor mij iets!
