Het stenen bruidsbed by Harry Mulisch

Het stenen bruidsbed Reviews

• 
  Ayla

  This review will be in Dutch.
  
  Ik vond dit een mooi boek, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik het boek meestal een beetje saai en langdradig vond. De lange zinnen in het boek maakten het soms lastig om het verhaal te volgen en maakten daarmee het lezen ook minder leuk. De vele metaforen in het boek maakten het boek mooi en ook de verwijzingen naar de Klassieke Oudheid zorgden voor een extra interessant element.
  
  Het boek is zeker geloofwaardig, aangezien het boek gebaseerd is op veel historische feiten. Ik ben wel benieuwd hoe Hella weet dat Schneiderhahn een spion is geweest in de Tweede Wereldoorlog. Dit komt dan ook ineens naar boven, zonder al te veel onderzoek, en dit maakt het verhaal weer iets minder geloofwaardig.
  
  Ik vond het fijn dat het boek chronologisch geschreven is. Dit houdt alles overzichtelijk en makkelijker om te volgen. Het boek voert je naar het hoogtepunt waarin Corinth Schneiderhahn bestormt. Dit zorgt voor extra spanning en een logische opbouw.
  
  De boodschap in het boek zal vermoedelijk zitten in het gedeelte verwoesting met als gevolg een schuldgevoel. Ik denk dat de schrijver heeft proberen duidelijk te maken dat het belangrijk is om te leren van je fouten en deze niet opnieuw te begaan (zoals Corinth wel bij Hella deed). Dit vind ik een mooie boodschap en zeker ook een hele belangrijke.
  
  De stijl waarin het boek geschreven is, is over het algemeen makkelijk te volgen. De manier waarop Mulisch met metaforen en verwijzingen omgaat maken het verhaal extra interessant en een reden voor extra reflectie na het boek uitgelezen te hebben. Zo zullen er ongetwijfeld nog vele onontdekte verwijzingen in het boek zitten. Ik vind het mooi hoe Mulisch niet alleen woorden toepast om gevoelens te omschrijven, maar ook zinsopbouw. Zo is op momenten van paniek duidelijk sprake van langere, minder goed gestructureerde, zinnen.
  
  Al met al vond ik het boek mooi geschreven, maar niet erg vermakelijk. Nu zal dat ook niet het voornaamste doel geweest zijn van het boek, maar ik vind het persoonlijk belangrijk dat een boek je alert en geïnteresseerd houdt. Dit was helaas niet altijd het geval en voornamelijk de momenten waarop Corinth erg veel nadacht maakten soms dat ik even ‘verdwaald’ was binnen de verhaallijn. Dat vond ik erg jammer en had misschien beter aangepakt worden. Desondanks vond ik dat de boodschap en vele verwijzingen en metaforen positief bijdroegen aan het verhaal.
  
  2 stars
• 
  jakob

  Soms ellendig, soms aangenaam, maar steeds op ontzettend prachtige wijze verteld, en dat via wel duizend-en-één fenomenaal mooie zinnen. Mulisch schildert met woorden zoals het maar weinigen gegeven is. Wat een meesterlijke schrijver.
• 
  Soraya

  "Voelde ik me maar slecht - dan voelde ik mij"
• 
  Warner van der Louw

  Ik kan hier geen sterren aan toekennen, daarvoor heb ik het niet goed genoeg begrepen. Ik zal het later, als ik bijvoorbeeld meer weet over de Griekse mythologie, nog eens moeten lezen.
• 
  Marc

  This still is one of the most known novels by the Dutch writer Harry Mulisch (1927-2010). It's famous for his evocation of the dramatic bombardment of the German city of Dresden, in 1945. That clearly makes it into an anti-war novel. But Mulisch offers more. The book has a very wrought composition, in which action is interwoven with memories, thoughts, bits of fantasy and the like. The whole book has a rather strong cinematic style, with a kind of film noir timbre. The bombing of Dresden is commemorated in the form of a homeric song and a comic strip conversation. In my opinion this unusual style wasn't a complete success. (rating 2.5 stars)
• 
  Marjet

  Het lijkt wel of Mulisch in dit boek alle registers opentrekt, registers die hij later in zijn boeken minder toepast. 'De Aanslag', 'De Ontdekking van de Hemel', Siegfried, 'Twee vrouwen' a.e. zijn toegankelijker geschreven, maar in het Stenen Bruidsbed weet hij met sterke metaforen en veel mooie zinnen een aangrijpend verhaal neer te zetten, met veel verwijzingen, die ik er lang niet allemaal heb uitgehaald, maar juist omdat niet alles te bevatten is, voel je wel een sterke sfeer die je tijdens en na lezing soms even sprakeloos doet napeinzen.
• 
  Lieselot

  “Het was of hij verwacht had haar ongedeerd terug te zien: dat de aanval geen werkelijkheid was geweest, maar een akkoordje, een knipoog tussen hem en haar, zonder verplichtingen, zonder gevolgen.” (164)
  
  Ik zou het eigenlijk nog eens moeten lezen, want ik heb er belachelijk weinig van begrepen.
• 
  Elisa Goudriaan

  Een nogal enigmatisch boek dat ik ging lezen, omdat ik in mijn reisgids las dat het over Dresden ging. (Bedankt, Eric Strijbos en Bonnie Posner!) Het gaat over een congres in de jaren '50 waar enkele mensen rondlopen die fysieke en psychische littekens van de Tweede Wereldoorlog hebben, maar toch zo goed en zo kwaad als het gaat verder leven. Natuurlijk komt allerlei leed toch naar boven, met name omdat de mensen verschillende nationaliteiten hebben en van elkaar proberen te ontdekken aan welke kant ze eigenlijk stonden. Het was bijzonder om een beeld te krijgen van Dresden in de jaren '50, nog totaal verwoest. Het boek eindigt met een hilarische scene en ik heb ervan genoten.
• 
  Pieter

  Absurdistisch, gestileerd, mythisch maar ook aangrijpend, donker en zwaar.
  Vol met symboliek en verwijzingen die ik als lezer maar gedeeltelijk meekrijg.
  De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars.
  
  Soms met bijtende humor:
  
  "‘U moet het begrijpen. Alleen duitsers kunnen tranen van genot in hun ogen krijgen bij het zien van ruïnes. Het is een verdachte eigenschap. In de achttiende eeuw lieten de vorsten hier kunstmatige ruïnes in hun parken aanleggen. Dat is tegenwoordig niet meer zo nodig, en je zou zeggen, dat die ruïneromantiek na de oorlog een beetje ouderwets is geworden.’"
  
  Toch kan ik begrijpen dat er hele generaties scholieren een hekel heeft gekregen aan lezen tijdens hun middelbareschooltijd. Op de verplichte leestlijst voor Nederlands moest, vooral vroeger, toch wel één of meerdere boeken van de "grote vier" prijken.
  Ik was op mijn 16e echt niet toe aan dit soort boeken, en niet zozeer vanuit intellectueel oogpunt maar ook vanuit een zekere rijpheid.
  Ik zou het oeverloos gezwets en interessantdoenerij hebben gevonden. Vorm boven inhoud. Het gepush van vele leraren Nederlands om dit goed te moeten vinden heeft voor veel scholieren het leesplezier vergalt. Je kan het de schrijver echter niet aanrekenen.
  
  4 sterren
• 
  Marjanneke

  Niet mijn boek... ik kon het verhaal niet goed volgen en de stijl sprak me dit keer ook niet zo aan.
• 
  Maarten

  Vullisch
  
• 
  Belinda Vlasbaard

  3 sterren - Nederlandse paperback
  Ik kan hier heel kort over zijn. Dit lag ver, ver, ver buiten mijn comfort zone. Dit is Nederlandse literatuur die niet echt aan mij besteed is. Ik geniet wel heel erg van de prachtige proza. En Harry Mulisch was zeker een markant persoon.
  Heb de documentaire over hem met belangstelling gekeken.
• 
  Megan Vermeulen

  Oke dieptestructuur, ma ge kunt ook een beetje te ver gaan ze.. plus Griekse tragedie? Nie m'n ding. Toch drie sterren voor de mooie - door mezelf volledig uit de context gerukte - zinnen.
• 
  Els Lens

  Het boek leest erg vlot weg, ... tenminste als je niets gaat opzoeken van de talloze verwijzingen.
  Het eigenlijke verhaal lijkt goed te volgen, maar toch heb ik er blijkbaar weinig van gesnapt.
  Mijn vraag ( achter een spoiler-muur) : waarom wordt Schneiderhahn op het einde ineengeslagen door Corinth? WAAROM?
• 
  Inge

  Norman Corinth keert na dertien jaar terug naar Dresden. Hij wordt geconfronteerd met de verwoesting van het bombardement in februari 1945 waaraan hij zelf deelgenomen heeft. Is hij eigenlijk een oorlogsmisdadiger? Of waren de geallieerden dat per defnitie niet?
  De compositie van deze roman is gebaseerd op de Griekse tragedie, compleet met Homerische gezangen (waarin Corinth en de rest van de bemanning als helden fungeren). Mulisch betrekt graag mythen in de moderne geschiedenis. Hij laat de synchronie zien tussen de Trojaanse oorlog en de Tweede Wereldoorlog. Ook speelt Mulisch met de tijd: de hoofdpersoon raakt in de ban van Hella (Helena!), die met terugwerkende kracht de verwoesting uitlokt. Liefde en oorlog liggen dicht bij elkaar.
  Ondanks dat de vorm en niet de inhoud voor Mulisch van het grootste belang is, en iedere zin een diepere betekenis heeft, is dit boek goed leesbaar. Het markeert tevens de eerste periode van Mulisch’ schrijverschap.
• 
  nshowsherbooks

  Ik vond het een interessant verhaal. Ik had alleen heel erg het gevoel dat het thema: oorlog, niet tot zijn recht kwam in dit boek. Het ging voor het grootste deel voor mijn gevoel alleen over een man die een vrouw in bed wou krijgen. Wat overigens ook nog eens heel erg vies werd beschreven en de man zei dingen als: "weet zij al dat ik haar het bed in ga krijgen?" of iets dergelijks, en dat zorgde er bij mij voor dat hij overkwam als een klootzak.
  
  Het was wel heel erg mooi geschreven met alle synoniemen naar Troje. De schrijfstijl zorgde ervoor dat het lang duurde voor ik erdoorheen kwam, maar het was wel van heel lang geleden dus dat is wel logisch.
  
  Toch vond ik het een vreselijk boek omdat de hoofdpersonen me echt niet aanstonden, en het ging eigenlijk alleen maar over sex en amper over de oorlog.
  
  Maar laat dit je niet afwijken van Harry Mulisch want zijn boek de Aanslag die ik ook heb gelezen was wel goed!
• 
  Tycho Van Hauwaert

  Het is natuurlijk een fantastische roman, doch was ik iets teleurgesteld gezien ik er al te veel over gelezen en gehoord had en ik was met andere woorden al lichtjes bevooroordeeld. Het thema vind ik persoonlijk zeer boeiend, maar ik vond dat de apotheose wat uitbleef waardoor het verhaaltje ook maar een verhaaltje was. Desalniettemin erg genoten van dit boek, zowel door de schrijfstijl als door de sterke personagesetting.
• 
  Noah

  Ein ziemlich schwacher Mulisch. Das Themenfeld -Amerikanischer Bomberpilot kommt 1959 nach Dresden und verführt jüdische KZ-Überlebende- ist überladen. Die Geschichte und die Charactere bleiben inkohärent und oberflächlich.
• 
  Marcel Dekker

  Fifties novel with interesting themes relating to the bombing of Dresden as metaphor for the watering down of the line between good and evil. Good discussion of the post/war era. However a very unfinished feel to the story, which stops me from giving 3 stars.
• 
  Sanne

  Did not like this at all! What a huge disappointment. I had such high expectations from Mulisch, but this just isn't my thing I guess.
• 
  Niki 🍒🧿✨

  Een lastig boek maar wel met mooie filosofische teksten
• 
  Anne

  One of the most wonderful and comfusing books I ever read. Made me a Mulisch fan!
• 
  Matya

  not my cup of tea
• 
  Neilepiel

  Ik ging het een 3,5/5 geven tot dat ik bij V aankwam
• 
  Katrijn

  Ik kan niet echt een review schrijven, want ik snap bijna niks van dit boek.
• 
  Liedzeit Liedzeit

  Ein Amerikaner, Norman Corinth, ehemaliger Bomberpilot, kehrt in den 50ern nach Dresden zurück zu einem Zahnarztkongress. Wir haben es zu tun mit einem Kunstroman. Alles sehr, sehr kompliziert, irgendwie hängt das zusammen mit Troja. Leider ist die Geschichte nicht so mitreißend, und die Erinnerungen, Gesänge, als Rückblick in den Krieg, können am allerwenigsten überzeugen.
  
  Aber es bleiben genügend Beobachtungen, Gespräche, Reflexionen, die das dann doch lesenswert machen. Über Kriegsschuld und Geschichtsschreibung. (Apokryphe und kanonische.)
  
  "Aber wenn zum Bespiel in der U-Bahn sich jemand vordrängelt und ich deswegen meinen Zug verpasse, dann hasse ich diesen Kerl mit wirklichem Haß. Ich hasse ihn mehr als Hitler!"
  
  "Die Psychologie sagt über die Natur des Menschen genausoviel aus wie der Name eines Sterns über Sterne."
  
  "Sie sind ein Idealist, Herr Doktor. [...] In einem Jahr werden Sie Pazifist sein, in zwei Jahren Vegetarier, in dreien Abstinenzler, und in vier Jahren spielen Sie nur noch Blockflöte."
• 
  Tom Hendrikx

  Een boek met de eerste druk in mijn geboortejaar, al 44 jaar in mijn boekenkast, meerdere keren met veel interesse gelezen en ook als briljant toneelstuk van het Nationaal Toneel gezien. Dit boek hoort zeker in de top-10 van alle boeken die ik ooit gelezen heb.
  
  En nog actueel ook: wat zich in februari 1945 heeft afgespeeld in Dresden herhaalt zich in zekere zin in Marioepol. En het thema oorlogsmisdaden dat Mulisch in dit boek verkent is ook nu nog actueel.
• 
  Max De Lange

  Soms heel mooi, poëtisch en pynchonesque geschreven. Helaas vaak ook irritant, overstilistisch en een gemaakt. De wil om "literair" te zijn wint het dan duidelijk ipv dat het spannend blijft en de lezer verliest. Het stukje uit het oogpunt van Hella geschreven zou kunnen worden gedoceerd als voorbeeld van hoe slecht sommige mannen vrouwen uitbeelden in boeken. Zo slecht dat het zelfs beledigend is.
  Ondanks dit dus kom af en toe wel de genialiteit van Mulisch naar boven drijven. Gelukkig een kort boekje met een constant opkomende psychose die wel degelijk interessant is, anders was het irritant gaan worden.