| Title | : | A Country Doctors Notebook |
| Author | : | |
| Rating | : | |
| ISBN | : | 1860461654 |
| ISBN-10 | : | 9781860461651 |
| Language | : | English |
| Format Type | : | Paperback |
| Number of Pages | : | 158 |
| Publication | : | First published January 1, 1925 |
With the ink still wet on his diploma, the twenty-five-year-old Dr. Mikhail Bulgakov was flung into the depths of freezing rural Russia which, in 1916-17, was still largely unaffected by such novelties as the motor car, the telephone or electric light. How his alter-ego copes (or fails to cope) with the new and often appalling responsibilities of a lone doctor in a vast country practice — on the eve of Revolution — is described in Bulgakov's delightful blend of candid realism and imaginative exuberance.
A Country Doctors Notebook Reviews
-
The title of A Country Doctor’s Notebook tells everything about the subject of the book…
How does it feel when a young doctor – an absolute greenhorn – just after the university in the capital city finds himself in the sticks where everything depends on him?Where has the world disappeared to today, my birthday? Where, oh where are the electric lights of Moscow? Where are the people, where is the sky? I look out of my windows at nothing but darkness…
We are cut off; the nearest kerosene lanterns are seven miles away at the railway station, and even their flickering light has probably been blown out by the snowstorm. The midnight express to Moscow rushes moaning past and does not even stop; it has no need of this forlorn little halt, buried in snow – except perhaps when the line is blocked by drifts.
The nearest street lamps are thirty-two miles away in the district town. Life there is sweet: it has a cinema, shops. While the snow is whirling and howling out here in the open country, there on the screen, no doubt, the cane-brake is bending to the breeze and palm trees sway as a tropical island comes into view…
Meanwhile we are alone.
‘Black as Egypt’s night,’ observed Demyan Lukich, as he raised the blind.
His remarks are somewhat solemn but apt. Egyptian is the word for it.
In spite of his inexperience, the doctor boldly faces ailments and traumas and his will helps him to surmount the obstacles and to become more professional and skillfu… And he even manages to fight the endemic ignorance of the locals.And now a whole year has passed. While it lasted it seemed endlessly varied, multifarious, complex and terrible, although I now realise that it has flown by like a hurricane. I stare into the mirror and see the traces that it has left on my face. There is more severity and anxiety in my eyes, the mouth is more confident and manly, while the vertical wrinkle between my eyebrows will remain for a lifetime – as long, in fact, as my memories. I can see them as I look in the mirror, chasing each other in headlong succession.
And Morphine is a story about a young life ruined by drug addiction.
A man of a strong willpower hardships make stronger and a man of a weak willpower they destroy. -
Записки юного врача = Zapiski yonogo vracha = A Country Doctor's Notebook = A Young Doctor's Notebook, Mikhail Bulgakov
A Young Doctor's Notebook "A Young Doctor's Notes", also known as A Country Doctor's Notebook, is a short story collection by the Russian writer Mikhail Bulgakov. The stories were written in the 1920s and inspired by Bulgakov's experiences as a newly graduated young doctor in 1916-18, practicing in a small village hospital in Smolensk Governorate in revolutionary Russia.
Stories:
The Embroidered Towel
The Steel Windpipe
Black as Egypt's Night
Baptism by Rotation
The Speckled Rash
The Blizzard
The Vanishing Eye
Morphine
The Murderer
The Hugh Aplin translation also includes the short story "Morphine" but does not include "The Murderer".
تاریخ نخستین خوانش: روز هشتم ماه آوریل سال2012میلادی
عنوان: یادداشتهای یک پزشک جوان؛ نویسنده: میخاییل بولگاگوف؛ مترجم: آبتین گلکار؛ تهران، ماهی، سال1391؛ در209ص و4ص؛ شابک9789642091126؛ چاپ دوم سال1392؛ چاپ سوم سال1393؛ چاپهای چهارم و پنجم سال1395، چاپ ششم سال1396؛ چاپهای هفتم و هشتم سال1397؛ موضوع داستانهای کوتاه از نویسندگان روسیه - سده20م
داستانها: «حوله دوزی شده»، «توربین فولادی»، «سیاه به عنوان شب مصر»، «تعمید با چرخش»، «راش پوستی»، «بلیزاد»، «چشم نابینا»، «مورفین»، «قاتل»؛
این کتاب «میخاییل بولگاکوف» نیز، خالی از لطف نیست؛ این پزشک، آثاری همچون «دل سگ (قلب سگی)» و «مرشد و مارگاریتا» را، در کارنامه ی خویاش دارند، ایشان مجموعه داستانهای «یادداشتهای یک پزشک جوان» را بر بنیاد یادمانهای دوران خدمت خود در روستای دورافتاده ی «نیکولسکویه»، در ایالت «اسمولنسک» بنگاشته است؛ رخدادهای داستان در دوروبر سالهای انقلاب روسیه (در سال1917میلادی) رخ میدهند؛ با اینحال همچنانکه از یک روستای دورافتاده میتوان چشم داشت، آشوبهای انقلابی در این کتاب هیچ نشان و نمودی ندارند؛
تاریخ بهنگام رسانی 30/11/1399هجری خورشیدی؛ 12/10/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی -
‘As one year has passed, so will another, and it will be just as rich in surprises as the first one… And so I have to go on dutifully learning.’
While we are all watching the world attempt to navigate public health, I decided to pick up this little book about a young doctor plunged into a rural district full of locals distrustful of medicine or doctors in general with a small staff battling against an overflow of patients. This might sound...uncomfortably familiar to *gestures wildly at everything right now* but here is A Young Doctor’s Notebook by the great Mikhail Bulgakov. Author of one of my all-time favorite works,
The Master and Margarita, Mikhail Bulgakov based this book on his own life as a young doctor, told here as Dr. Bomgard. Having graduated from medical school in Moscow, Dr. Bomgard and his fresh, eager face are sent to a provincial hospital for a year of baptism by fire. As one would expect with Bulgakov, A Young Doctor’s Notebook is darkly comic and rife with social criticisms as we follow the young doctor, cut-from the world besides a small staff, as he learns that knowledge often cannot take the place of experience. Frustrated by locals who won’t trust him and frantically learning on the fly, this collection of stories becomes a truly uplifting and encouraging book about setting aside imposter syndrome, diving in and saving lives.
‘Clever people have long been aware that happiness is like good health: when you have it, you don't notice it. But as the years go by, oh, the memories, the memories of happiness past!’
Written between 1925-1926 about his time as a doctor in 1917, Bulgakov published these stories in various literary journals but had intended to eventually compile them into one volume. Unfortunately this never occurred within his own lifetime and many of his writings were censored or outright banned under Stalin. This edition, translated by
Hugh Aplin, also includes a much longer story, Morphine, a deeply personal and autobiographical story detailing Bulgakov’s own addiction to morphine that was separately published as a novel in 1926, as well as a 30 page biography about the author.
‘Forty-eight days ago I graduated with high distinction, but distinction is one thing and hernia is another.’
Much like Bulgakov being sent to Smolensk province after medical school, A Young Doctor’s Notebook opens with Dr. Bomgard arriving in a small provincial hospital seperated from the nearest train station by several miles of what can barely even be considered a road. It is bleak, remote, and far from anything Bomgard knows having grown up well off in Moscow.‘We are cut off from people. The first kerosene lamps are seven miles away from us at the railway station, and even their flickering light has probably been blown out by the snowstorm. The fast train to Moscow will go howling by at midnight and won’t even stop — it has no need of a forgotten station, buried in a blizzard. Unless the tracks are snowed under.’
Bomgard arrives with a head full of academic knowledge, but no experience and quickly realizes his young features, lack of beard and ‘adolescent gait’ also undermine respect for him amongst the staff and locals. He also is stepping into the shadows of the hospitals previous doctor, the very much revered and heavily bearded Leopold Leopoldovich. Leopoldovich has left behind a considerable library of medical works, which become the bookish Bomgard’s sanctuary and savior in the difficult year to come.
‘Oh dear, if only I could read a bit of
Döderlein now!’ the young doctor often thinks as new situations arise, often running back to his room on the pretense of needing a cigarette in order to rapidly turn through textbooks like cramming for an exam. It makes for a charming and relatable read, with the doctor studying how to perform a surgery moments before doing it, or, when about to deliver a complicated pregnancy, being bombarded by warnings of death or other dangerous consequences should he not perform perfectly. ‘From fragmentary words, unfinished phrases, hints dropped in passing,’ he later admits, ‘I learnt those most essential things that are never in any books.’ As his experience grows, so does his confidence and he learns to believe in himself, in his abilities, and to not overthink the mistakes. Which are many, a particularly comical one involving the overzealous pulling of a soldier’s tooth and his days of anxiety that follow.
Bomgard’s struggles definitely hit home and made me also reflect on my early days of employment with a darkly humorous fondness. My first job directly out of university was to work in a sign making factory in a very conservative district outside Grand Rapids. Having just left years of studying, literature, philosophy and political activism were still my favorite topics of conversation which I quickly learned made me quite the weirdo, asshole or potential communist demon depending on who you asked within the factory. There is a line in Steinbeck’s
In Dubious Battle warning the man sent to organize a union that he should never use a word the men don’t understand or he will lose them and their trust. This was a good lesson to learn and adapt, yet, as Bulgakov shows here, sometimes simply knowing something makes you untrustworthy or unliked. Much of the humor in these stories is the superstitions and other excuses locals give for distrusting medicine or the doctor himself. As
Michael Glenny wrote about Bulgakov, ‘This was the sense of being a lone soldier of reason and enlightenment pitted against the vast, dark, ocean-like mass of peasant ignorance and superstition.’ It can get a bit elitist, mind you, but currently living through a global pandemic where I’m watching my local health dept be protested by armed militia for asking people to wear a mask while a separate protest against vaccines was going on at the hospital...lets just say I was having a sigh and a roll of the eyes along with Bulgakov. The story about trying to stop the spread of syphilis includes a moment when people say they cannot be quarantined because it will impact local businesses. I high-fived Bulgakov and yelled "yea man, I remember that!"
‘In a year I have seen 15,613 patients, I had 200 hospitalized patients, and only six died.’
By the end of the book we see Bomgard having transformed into a confident doctor, which is truly inspiring. Word gets out and he begins having over a hundred patients a day (more than even the late great Leopoldovich). He still makes mistakes but he learns more and more from each moment and each day. In the end, the biggest lesson is to trust in yourself and to always be learning. While this is not the heft and power of
The Master and Margarita (honestly what could be though), this is still a fantastic little book and one of my favorites I’ve read this year.
4.5/5
‘And now a whole year has passed. While it lasted it seemed endlessly varied, multifarious, complex and terrible, although I now realise that it has flown by like a hurricane. I stare into the mirror and see the traces that it has left on my face. There is more severity and anxiety in my eyes, the mouth is more confident and manly, while the vertical wrinkle between my eyebrows will remain for a lifetime – as long, in fact, as my memories. I can see them as I look in the mirror, chasing each other in headlong succession.’ -
"I am a doctor, thrown straight from the university bench into a far away village, in the beginning of the revolution."¹
¹ EXTRA! EXTRA! Now
Mikhail Bulgakov, the amazing Russian writer of The Master and Margarita fame, was a medical doctor by training. Just like the young protagonist of his semi-autobiographical collection of short stories The Notes of a Young Doctor (translated as A Country Doctor's Notebook), he has spent the time of his internship in a country hospital in the middle of nowhere, having to deal with insane patient volume, confusing diagnoses, and plain human stubbornness and stupidity that can make any medical professional's life a living hell. And what amazed me is that so many of these things are still present even in our sophisticated modern-day medicine. Some things never change, do they?
to be translated to a small screen featuring Daniel Radcliffe. And it will be "a new black comedy".
I kid you not. I'm still trying to decide how I feel about it." We are cut off from people. The first gas lights are nine miles away at the railroad station [...] A train to Moscow would rush by with a whistle without stopping - it does not need a God-forsaken station lost in the blizzard [...] We are alone here."
A Country Doctor's Notebook describes the 'highlights' of the internship time of a brand-new young medical graduate Dr. Bomgard, sent straight from the medical university in Russia in the winter of 1917 to be the only doctor in a provincial hospital (the staff there consisting of a couple of nurses and a pharmacist) without any supervision or backup - save for quite a few medical textbooks and brand-new medical knowledge that he brought with him. This gives quite a new meaning to the whole 'thrown in at the deep end' phrase, doesn't it?"Well, and what if they bring in a woman in a complicated labor? Or, let's say, a patient with a strangulated hernia? What am I supposed to do then? Please, kindly tell me. Forty-eight days ago I graduated with high distinction, but distinction is one thing and hernia is another. Once I saw my professor operate on the strangulated hernia. He was doing it, and I was sitting in the audience, watching him. And that's it. I felt cold sweat running along my spinal column when I thought about hernias. Every night I sat in the same pose, having drank tea: on my left side, I had all the manuals on operative gynecology, with Dodelein's atlas on top. And on my right - ten different illustrated surgical manuals."
Some of the situations seem almost surreal in their severity and grave danger. Picture a young doctor having to perform a maneuver to turn a malpositioned fetus in the mother's womb to save two lives - and never having done this procedure before, flipping through the pages of the textbook minutes before the surgery to figure out what the hell he is supposed to do. Imagine him performing a tracheostomy (surgically opening a throat to enable breathing) on a small dying child with diphtheria while her frantic mother is waiting outside. Think about discovering that your seemingly intelligent patient has taken his entire course of medications all at once (to speed up the healing process, apparently) and now is almost dying in front of your eyes.
Imagine the entire villages infected with syphilis without having any idea about the disease or its severity, and abandoning life-saving treatment halfway through at the earliest signs of improvement. Think about realizing that your colleague has fallen prey to the deadly morphine addiction, painstakingly documenting the horrific mental and physical destruction (by the way, probably one of the earliest realistic portrayals of narcotic addiction in fiction, and based on personal experience with the drug, no less)."I felt defeated, broken, flattened by the cruel fate. Fate threw me into this wilderness and made me fight my battles alone, without any support or instruction. What unbelievable difficulties I have to suffer through. They can bring in any strange or difficult case, most often a surgical case, and I have to face it, with my unshaven face, and win. And if you don't win, then you have to suffer and torture yourself - like now, riding along a bumpy country road, leaving behind an infant's little corpse and his mother."
The young doctor's patients are poor peasants - illiterate, superstitious, ignorant of their diseases, frustratingly suspicious of surgeries and other "out there" treatments. After building up a favorable reputation after a miraculous life-saving amputation on day one, the doctor ends up seeing over a hundred patients daily (that's in addition to the hospitalized patients), often having almost no time to sleep, and often still having to make a house call to a woman dying in labor or a patient too sick to be transported to the hospital, often riding miles in miles in the middle of Russian winter blizzard."After that, I started seeing about a hundred peasants a day. I stopped eating dinners. Mathematics is a cruel science. Let's imagine that I was spending only five minutes - five! - with every one of my hundred patients. Five hundred minutes - eight hours and twenty minutes. All in a row, please note that. And besides that I had a hospital ward for thirty patients. And in addition to that, I was still performing surgeries."
The young doctor/ Bulgakov's alter ego laments the ignorance of his patients that endangers their lives and the lives of their loved ones, facilitates the spread of diseases, and causes harm and grief. And yet, so unlike the doctor stereotype of that long-gone era he exhibits astounding patience and perseverance, fighting the uphill battle and actually succeeding with every life saved, every disaster averted. These stories are often sad but at the same time life-affirming. And I happily give this book about my colleague almost a hundred years ago, facing similar problems that we encounter even in modern medicine, five well-earned stars."In a bout of inspiration, I opened a clinic patient roster and began counting. I counted for an hour. In a year I have seen 15,613 patients, I had 200 hospitalized patients, and only six died."
-
Bu Bulgakov ile ilk tanışmam. Günlerdir, bu kitaptaki öyküleriyle yatıp kalkıyorum.
Devrim Rusyasında geçen güzel öyküler. Hem dönemin çıkmazlarına hem de okulu yeni bitirmiş doktorun ücra bir yerde tüm imkansızlıklarla görevini yapmaya çalışmasına şahit oluyoruz. Soğuk, yalnızlık, vicdan, korku ve daha bir çok zorluğa rağmen, genç doktorun acemiliğini günden güne nasıl da geride bıraktığını görüyoruz.
Çok kolaylıkla takip edilen, akıp giden bir anlatımı var ama bundan sığ olduğu çıkarılmasın. Anlatım "dipdiri". Zifiri karanlık, at arabasıyla başka bir köye hasta görmek için giderken tipiye yakalanan doktorla aynı kabinde seyahat ediyorsunuz sanki. Kar taneleri yüzünüze vurup ince keskin çiziklerle canınızı yakıyor, elleriniz çatlıyor soğuktan. Arabacı yolu kaybedecek ve oracıkta çakallara yem olacaksınız korkusuyla yüreğiniz pırpır.
Hem edebiyat hem kurgu yönünden oldukça doyurucuydu Genç Bir Doktorun Anıları. Sıra Bulgakov’un başka kitaplarında. Tanıştığımıza çok memnunum. -
- مجموعة قصص قصيرة تنقل لنا تجارب طبيب شاب (بولغاكوف ذاته) بعد تخرجه من الجامعة وابتدائه بمزاولة الطب في الريف.
- اهم ما يميّز هذه المذكرات هو الصدق، فالطبيب الذي تخرج بعلامات عالية جداً كان خائفا وضائعاً ومشتتاً في تجاربه الاولى وهو لم يخجل بنقل ذلك الينا، وتعلم من تجاربه وبقي يتعلم. وهذا ما لا نراه كثيرا حالياً حيث يتخرج الكثيرون (بشتى المجالات) من دون اي خبرة عملية ويبدأون بالتنظير يميناً وشمالاً.
- من الناحية الأدبية لا تحمل هذه المذكرات الشيئ الكثير، فلغتها عادية ومضمونها لابأس به. لكنها تحمل الكثير من العواطف والقيم الإنسانية. -
Written between 1924 and 1927, these short stories are a mile away his most famous novel 'The Master and Margarita', here instead adopting a raw, realistic account of his experiences as a 24 year-old doctor in remote north-west Russia, where he was put in charge of a small hospital and left to get on with it, sometimes in conditions that were dreadful. Isolation is a big thing running through the book, the distance from civilised society weighs heavily on the soul. Alone at night in his study, with only his oil lamp for comfort, he reflects: "The midnight express to Moscow rushes moaning past and does not even stop... The nearest street lamps are 32 miles away in the district town." This is a world of grinding hardship and violent contrasts, induced warmth, the bitterly cold wilderness outside; months of darkness that drags on with just the fragile light of the kerosene lamp for company. The brutal, impersonal force of the physical world not only endangers his patients, but threatens to extinguish the metaphorical light of reason, knowledge and social progress. At first, Bulgakov's "university-trained" mind is his sole weapon against the ignorance, cunning and superstition of the peasants, but as the months pass, he grows increasingly cunning himself, learns to outwit their objections with displays of confidence he does not feel and knowledge he does not always possess. Bulgakov casts a wry, self-deprecating humour. What shines through in Bulgakov’s hero is that this worry, although at times exhausting for the doctor, has a flip side. It’s what makes him so good at his job. It is what helps him to learn, bestows him with compassion for his patients, brings him satisfaction when the sick recover. For Bulgakov, the anxiety experienced by this doctor is not necessarily something to be “cured” as much as managed and even, at times, celebrated. His compassion for human folly is unfailing, and he nails his own foibles as unflinchingly as everyone else's. A country doctors's Notebook stands testament both to human resilience and a remarkable literary talent. Along with 'The White Guard', this is Bulgakov getting deep down in real life situations of his time. He definitely belongs up there with the great 20th century writers.
-
به جرات شاید بتوان گفت که تک تک کلمات کتاب یادداشت های یک پزشک جوان نوشته میخاییل بولگاکف سرشار از عشق به بشریت ، امید و اراده و نبوغ و صداقت نویسنده ی دانای کتاب است ، آقای بولگاکف در این کتاب از خاطرات خود پس از اتمام تحصیلاتش و عازم شدن به بیمارستان روستایی دور در ایالت نیکولسکویه می گوید .
او در اوج جوانی و بی تجربگی و بی ثباتی روسیه انقلاب زده مسئول و همه کاره بیمارستانی در روستایی عقب مانده می شود و در این کار از خود پشتکار ، اراده و حس مسئولیت ونبوغ نشان می دهد و آماری شگفت انگیز مانند ویزیت 15هزار بیمار در یک سال از خود به جا می گذارد .
بولگاکف برای ویزیت یک بیمار در شب سیاه و برف و بوران با یک کالسکه از شهری به شهر دیگر می رود ، از چنگ گرگ ها فرار می کند ، جان خود را برای نجات بیماران به خطر می اندازد . او گاهی وقتها از دیدن کارنامه خود مغرور می شود اما بلافاصله اشتباه پزشکی مانند کندن آرواره بیمار بدبخت هنگام کشیدن دندان ! به او یاد آوری می کند که هنوز جوان است و بسیار بی تجربه .
بخشی از کتاب یادداشتی از دکتر دیگری ایست که از بولگاکف قبلا کمک خواسته ، این دکتر نتوانسته در برابر سختی و مشقت و مسئولیت این کار جان فرسا مقاومت کرده و به مورفین معتاد شده است، روند معتاد شدن او بسیار بسیار خواندنی و دردناک شرح داده شده ، این که اعتیاد چگونه او را مانند هیولایی بلعیده .
بولگاکف به مبارزه ای بی امان با بیماری بسیار خطرناک و کشنده سفلیس پرداخته بود ، بیماری که با علائم ظاهری ناچیز و بیشتر خاموش آغاز می شده ، او در همان حال با جهل بسیار عمیق و ریشه دار روستاییان روسیه هم می جنگیده که بیماری خود را جدی نمی گرفتند و باعث آلوده شدن بیشتر ملت به این بیماری کُشنده می شدند .
حس مسئولیت بولگاکف واقعا ستودنی ایست ، اراده قوی او به همراه صداقت فوق العاده اش و البته روش منحصر به فرد نوشتن او این کتاب را اثری برجسته کرده است .
خواندن این کتاب مصادف شد با شیوع ویروس کرونا در جهان و سپس در ایران و احساس عدم صداقتی از نوع صداقت پزشک جوان عالی جناب میخاییل بولگاکف . -
این ریویو را نخست با نقد مترجم آغاز می‌کنم
آقای آبتین گلکار چرا موخره‌ها را در پیش‌گفتارها ریختید؟
در پیش‌گفتار بولگاکوف را معرفی کردید، خیلی کار پسندیده‌ای کردید چون همه‌ی خواننده‌ها ممکن است او را نشناسند و نخستین کتابی باشد که از او می‌خوانند اما وقتی فصل آخر(مرفین) هیجان‌انگیز‌ترین فصل کتاب است چرا در مورد این بخش در پیش‌گفتار صحبت می‌کنید؟ کافی بود این بخش را در قالب یک موخره کار کنید.
از این نقد که بگذرم شایسته است تاکید کنم که من ترجمه‌های آقای گلکار را می‌پسندم و این کتاب نیز از ترجمه‌ی روانی برخوردار بود اما نمی‌توانستم نقدم را بازگو نکنم.
نکته‌ی مهم:
به دوستانم که نیت به خواندن این کتاب را دارند، پیشنهاد می‌کنم فکر کنند روز مطالعه چهارشنبه‌سوری است و پیش‌گفتار مترجم هم آتش و از روی آن با همان شادابی بپرند و به اصل داستان برسند و پس از پایان کتاب به سراغ پیش‌گفتار بروند.
بگذریم،
این کتاب از هفت فصل + یک ابرفصل(مرفین) تشکیل شده و بولگاکوفِ دوست داشتنی در هر فصل خاطرات خود از دوران ابتدایی پزشکی خود یعنی وقتی که ۲۳ سال داشت و تازه فارغ‌التحصیل شده بود نقل میکند و پرواضح است که داستانها و وقایع واقعی‌ست.
من به عنوان کسی که بولگاکوف را دوست دارم و یکی از نویسنده‌های محبوبم است با سطح انتظار تعدیل شده به سراغ این کتاب آمدم اما نهایتا از خواندن هر فصل آن لذت بردم و از خواندن آن به هیچ‌وجه خسته نشدم.
این کتاب چیز زیادی نداشت که بخواهم از آن نقل کنم اما خواندنش رو به دوستانم به خصوص دوستانی که به بولگاکوف علاقه دارند پیشنهاد می‌کنم.
بیست و ششم شهریورماه یک‌هزار و چهارصد -
چقد عجیب. من اینو اصن نزدم که خوندمش. بعد قلب سگی خوندم. و عاشقش شدم! نه فقط عاشق این کتاب، عاشق خود بولگاکف! نه حالا عاشق واقعاً. :)) ولی خیلی بهم چسبید. تمام تلخی‌ها و لحظات استرس‌زا و بامزه و حساس، همه عالی بودن. خیلی برام زنده بودن، انگار همون جا بودم. مثلاً یکی از دستیارهاش بودم. چقد عالی بود. بازم می‌خونمش. هایلی ریکامندد. -
خیلی از بچه‌هایی که می‌آیند پزشکی (یا واقعا قبول می‌شند یا با پول یا سهمیه یا هرچی)، تصورشان از دنیای آرمانی پزشکی، همینی هست که بولگاکوف به تصویر می‌کشد (و بخاطر همین هم هر دانشجوی پزشکی این کتاب را خوانده (یا در واقع از معدود کتاب‌هایی است که در عمرش خوانده)). من فقط سینما دوست داشتم و در سالهای اول پزشکی، همچنان از این شغل/رشته دلِ خوشی نداشتم. بنابراین پی طریقی می‌گشتم که درش معنایی پیدا کنم.
معلوم است که تصورِ بولگاکوفی از پزشکی، خیالی بیشتر بنظر نمی‌رسد، وقتی که وضعیت بیمارستان‌ها و جهان‌بینیِ دکترهای فعلی را می‌بینیم. اما معتقدم هنوز میشود این‌طور «بود». فارغ از اینکه جایی در وسط کشور انقلاب سوسیالیستی دارد رخ می‌دهد یا هرچه، تو با رنج واقعی آدم‌ها سر و کار داشته باشی و برایشان تب کنی.
پزشک‌شدنِ این روزها، دیگر آن‌چنان بر پایه‌ی اطلاعات نیست. نه تنها چون کلی رفرنس کوچک و بزرگ و آنلاین و آفلاینِ منیجِ بیماری داریم، نیز چون مبنای سنجش اطلاعاتِ خام، نمره است، کاری که در گرفتنش استادیم، ما نسلِ گاج و قلمچی هستیم. پس چیزی فراتر از دانسته‌ها و دانستن اپروچ‌ها باید داشت. چیزی که بولگاکوف به شمِ پزشکی ازش یاد میکند. پزشک‌بودن به داشتن اعتماد به نفس و جرئت است. نکته‌ی مهمِ آن، پی‌گیریِ سوالات است. ویژگی‌ای که خیلی از کسانی که کتاب‌خوان حرفه‌ای اند و در حوزه‌های مختلف کتاب می‌خوانند تا جواب سوال‌هایشان را بیابند هم دارند.
معنایی که در ابتدای ریویویم از آن گفتم، بالاخص با فیلم «ریش قرمزِ» کوروساوا برای من شروع به پیدایش کرد. فیلمی که مثل این کتاب، نشان می‌دهد که چطور باید تجربه کسب کرد، چطور باید رنج مردم را «فهمید». چطور بقول امیرکبیر، ما مسئول جهل آن‌ها به بیماری‌ها هم هستیم، و صرفِ غر زدن به عدم رعایت بهداشت توسط بیمار، ما را به پزشک باسواد و ماهر تبدیل نمی‌کند.
برای پزشک شدن باید همه‌ی ابعاد بشر را فهمید؛ فیزیولوژی، علوم انسانی، و هنر. -
اولین کتابی که از بولگاکف خوندم مرشد و مارگریتا بود و چقدر به قدرت نویسندگیش اعتقاد پیدا کردم با همون کتاب.
نمیدونستم پزشک بوده و نمیدونستم همچین پزشک حاذق و دلسوزی بوده !! این کتاب خاطرات بولگاکف هست از دوره طرحش در یک روستا و اولین تجربیات پزشکیش. برای منی که هیچ علاقه ای به پزشکی ندارم و حتی کمی ترس و انزجار هم دارم نسبت به هر مورد مرتبط با علم پزشکی، این کتاب میتونست باعث بشه کلا از بولگاکف زده بشم ولی ... انقدر هنرمندانه و زیبا نوشته شدن این خاطرات و به قدری جزییات انسانی ظریفی چاشنی حقایق علمی کرده بولگاکف نازنین که این کتاب شد جزو یکی از بهترینهایی که امسال خوندم❤️
داستان انتهایی کتاب به نام مورفین که شرح تجربیات خود بولگاکف در دوره ای هست که اعتیاد به مورفین داشته قطعا یکی از بهترینهای سبک خودشه و صد البته بسیار تاثیرگذار😥 -
4.5/5
Bulgakov, Moskova’daki tıp fakültesinden mezun olduktan hemen sonra kendini koca bir hiçliğin ortasında bulan genç bir doktoru konu edinmiş öykülerinde. Öyküler öyle gerçekçi ki, bu kitap öyküler toplamı değil de anı derlemesi olarak yayımlansa sanırım kimse yadırgamazdı. Kendisi de doktor olan Bulgakov’un yaşadığı veya tanık olduğu olaylardan/duygulardan beslendiği açık. Anı ile kurmacayı dengeli bir şekilde harmanlamış ve ortaya bu bir çırpıda okunan, duyguların okura hemen geçiverdiği bu sürükleyici öyküler çıkmış.
Teoride her şeye hâkim ama pratikte çok az deneyimi olan genç doktorun bu ücra sağlık birimine adım attığı günden itibaren başına gelen olaylar kadar kendisiyle olan mücadelesine de tanık oluyoruz. Bir olgunlaşma, kendini yaratma süreci de diyebiliriz buna. Kendi adıma en çok tereddütte kaldığı, düşünmemesi/hissetmemesi gereken şeyleri düşündüğü/hissettiği ve kendisini sorguladığı kısımları sevdim.
Çok akıcı, görsel ve duygusal yönü kuvvetli, insanı avucuna alan bir anlatım hâkim öykülere. O küçük sağlık birimini, odalarından eşyalarına, personelinin giyimine kadar zihninizde çok net bir şekilde canlandırabiliyorsunuz.
Kendisi de bir doktor olmasına rağmen mesleği idealize ve romantize etmemiş olması hoşuma gitti. Zira bu sayede öyküler inandırıcı ve samimi hale gelmiş. Doktorun kendi içinde verdiği ama asla dışarı yansıtmadığı iç çatışmalar, güvensizlik veya şüphe anları, duygusal ve mesleki gelgitler, (hep gülümsemeyle okuduğum) kendinden önceki müthiş doktorla kıyaslanma hissi, cehalet veya imkansızlıklarla verilen mücadele, başarı ile başarısızlık arasında yürünen o ince çizgi, hepsi o kadar dürüst ve açıkça belirtilmiş ki, kitabı okuyan her doktor eminim kendinden, özellikle de gençliğinden bir şeyler bulacaktır. Ayrıca mecburi hizmete gidecek her doktorun bu kitabı okuması gerektiğini, bu sayede o zor günlerde kendilerini eksik veya yalnız hissetmeyeceğini düşünmeden edemedim.
Yanlış anlaşılmasını istemem, sadece sağlık çalışanlarının değil, herkesin zevkle, ilgiyle okuyacağını düşündüğüm bir kitap ‘Genç Bir Doktorun Anları’. Özünde, insanı ve olgunlaşmasını ele alıyor çünkü. -
مذكرات طبيب شاب
لو كان الأمر لي لوزعت هذا الكتاب على كل طبيب مستجد، بل على كل شاب يبدأ حياته العملية، حتى يزاوله خوف البدايات، وحيرة الأيام الأولى، التي وصفها بولغاكوف في هذا الكتاب بكل روعة، ودقة.
كتب بولغاكوف كتابه هذا بعد تجربته الشخصية، عندما تخرج طبيباً من جامعة كييف، فعين في سمولنسك في أقصى الشمال، ليعيش التجربة كاملة، وحيداً، بين تلك القرى الثلجية التي لا تعصف بها الرياح المتجمدة فقط، وإنما الجهل والخرافات، متسلحاً بكتبه الطبية، متخوفاً من استدعاء قادم، متخيلاً أسوأ ما يمكن، مستدعياً إلى ذهنه الحالات الصعبة والمعقدة التي درسها، وكأنها ستطل له من بين أولئك المرضى الذي يترددون عليه.
يمكننا اعتبار الكتاب مجموعة قصصية قصيرة، وخفيفة جداً، لحالات متناثرة قد لا تكون كلها واقعية، مر بها بولغاكوف، ولكنه يجيد توصيفها، ومشاركتنا بها. -
بولگاکوف تو این کتاب از تجربه‌های پزشکیش در مدتی که در قصبه‌ی کوچیکی طرحش رو میگذرونده حرف میزنه. همه‌ی روایت‌ها فوق‌العاده جذابن، احساس پزشکی که با تمام وجود قصد کمک به بیماراشو داره و با وجود عدم تجربه و ترسی که خیلی وقتها وجودش رو در برمیگیره از بیشتر درمان‌ها سربلند بیرون میاد.
داستان آخر که درباره‌ی اعتیاد پزشکی به مورفینه (و در حقیقت تجربه‌ی سخت و عجیب خود بولگاکوف در‌مواجهه با این اتفاق دردناکه)، میخکوب کننده بود! نابودی و سقوط تدریجی‌ای که یک انسان میتونه برای زندگیش رقم بزنه بی‌رحمانه توصیف شده و زجر و رنجی که فرد معتاد با تمام وجود باهاش دست و پنجه نرم میکنه تو تک تک جملات حس میشه.
«مورفین» رو خیلی دوست داشتم اما بقیه داستان هم هر‌کدوم در نوع خودشون بی‌نظیر بودند.
توصیفاتی که پزشک از جهالت و خرافات مردم قصبه، و از همه عجیب‌تر تلاششون برای تن ندادن به دور‌ه‌های درمانی میکنه منو یاد نمونه‌هاش تو کشور خودمون مینداخت. البته با تفاوت زمانی صد ساله. اینکه جهل در همه جای دنیا شکل یکسانی داره و تاسف برانگیزه.
فضای بیمارستانی که بولگاکوف در اون کار میکنه و روزهای برفی و طوفانی‌ای که بیمارها به سختی برا معالجه به دفترش مراجعه می کردند، دستیارها و ماماهایی که به مرور زمان در‌کار خودشون متبحر شده بودند و همیشه همراه و کمک کننده بودند و در نهایت تلاش بی‌اندازه‌ی عده‌ای برای کمک به آدم‌های روستایی دور افتاده، همه و همه لذت بخش و دوست داشتنی بود. -
ميخائيل أفانيسيفتس بولغاكوف ( 1891-1940) كاتب ومسرحي وطبيب روسي، منعت أعماله المسرحية خلال حقبة ستالين، ولم يأخذ حقه من الشهرة إلا بعد عقود من وفاته. تخرج من كلية الطب والأسنان بجامعة روسيا عام 1916 بعد ان حصل علي الدرجة النهائية في 15 مادة للمرة الأولي في تاريخ الجامعة. ثم انتقل فور تخرجه للعمل بإحدي مستشفيات ريف الامبراطورية الروسية فيما يشبه سنة التكليف الإجباري للأطباء. يحكي بولغاكوف عبر سبع حكايات قصيرة عن الطبيعة القاسية لممارسة الطب في الريف حيث عاني الوحشة والغربة والخوف من أن يفقد ربأطة جأشه، ومحاربة السحر والغيبيات والجهل إلي جانب الأمراض المتفشية في ريف الإمبراطورية التي انهكتها الحرب العالمية الأولي. عام صعب علي بولفاكوف اختبر فيه معارفة العلمية لأول مرة وحيدا وبعديا عن ممارسة الطب تحت إشراف الأساتذة والاستشاريين في مستشفيات العاصمة. أعتقد أن هناك أزمة ما بالترجمة، أو بتجميع المذكرات نفسها، علي سبيل المثال لم أفهم مشكلة بولاكوف مع حالات الفتاق، عرفت بعدها أنه لم يحضر المحاضرة الخاصة بها حيث عاني من ألم نتيجة تناول بعض الكحك. أنصح من أحبوا الكتاب بمتابعة حلقات المسلسل البريطاني القصير المأخوذ عن هذا العمل. -
یادداشتهای یک پزشک جوان در واقع نوشته‌های بولگاکف هست از خاطرات خودش در زمانی که در جایی دورافتاده به عنوان پزشک مشغول به کار شده. این نوشته‌ها پس از مرگش به صورت کتاب منتشر شده. متن جذابیت لازم رو داره و ترس و دلهره های یک پزشک تازه کار رو زیبا توصیف کرد.ه
-
مذكرات طبيب حديث التخرج يتولى مشفى فى إحدى القرى بالريف الروسي ، يواجه حالات مرضية معقدة وعليه أن يواجه مصيره وحده دون مساندة....
يعيش الطبيب فى حياة ملتفة من البياض ممتزجة بالدماء ، يقفز النوم من عينيه سريعاً كالبرق ، يصاحب الكتب والمراجع الطبية لكي يتوصل للتشخيص الدقيق وكيف يمكن معالجة المريض ، بل وتصاحبه الكتب طيلة حياته لا يمكنه العيش بدونها وكم تبدى لي بأنها هى من لا تحتمل الإبتعاد عنه....
فى بدء الرحلة اى طبيب يبحث عن الكلمات الحانية التي تربت على قلب المريض وينتظر النتائج بتوجس وقلق ..يدعم المريض نفسياً ولا يتوانى عن بذل الجهد من اجل المريض ، لكن مع مضي السنوات يكتسب الخبرة ويكون قد نال شهادة دراسية متخصصة او حتى يظل ممارساً عاماً هنا تأتي لحظة فى حياة الطبيب تمثل تحدياً صعباً حيث الغرور والاحساس بالتعالي وازدراء الآخر ، يقف كل ذلك حائلاً بينه وبين المريض وكل من سواه وهذا النوع من الاطباء أراه جاهلاً مهما بلغ من درجة علمية او تقلد مناصب راقية ، وأما عن العدو الاشد فتكاً ، عندما تتسلل اللامبالاة إزاء معاناة المريض ، هنا إن كان يظن بأنه مازال يحتفظ بمهنته فهو بالتأكيد قد فقد إنسانيته..... -
If you watched A Young Doctor's Notebook with Daniel Radcliffe and decided to read the original stories (like me), and were expecting a rather comical representation of a Russian hospital tucked away deep in the countryside (like me), you're in for a surprise. That is, while the adaption was very enjoyable, Bulgakov's stories are even better (not that hard to believe, though).
They are not particularly funny (which one would expect based on the mini-series), but there is a strong element of tragicomedy which managed to squeeze a laugh out of me at times. The stories can get rather nasty and disgusting (reading about pus and syphilis is no rainbows and butterflies), and the stubbornness and stupidity of people can be baffling (but that hasn't changed now, has it), and the overall picture is not very, ehm, promising, but it's a great read in a thank-god-i-wasnt-there way.
All this symphony ends on a powerful note. Morphine...wow. It puts all the other feeble attempts to describe drug addiction to shame. Impressive and rather disturbing.
I just wish my Russian skills weren't the same as a two-year-old's, so that I could enjoy this in the original. -
"همین چند وقت پیش این ها را خوانده بودم . تازه زیر مطالب مهمش را خط هم می کشیدم و روی هر کلمه دقیق می شدم و همه ی وضعیت های مختلف اعضا و روش های مختلف را در ذهن مجسم می کردم . موقعی که داشتم میخواندم به نظرم میرسید که تمام متن برای همیشه در مغزم حک شده است .
ولی حالا از همه ی انچه خوانده بودم فقط یک عبارت در ذهنم بود : <وضعیت عرضی وضعیت فوق العاده نامطلوبی است.>
حرف حساب جواب ندارد . واقعا نامطلوب است ،هم برای خود زایو و هم برای پزشکی که شش ماه قبل از دانشگاه فارغ التحصیل شده است."
.
دوچرخه سواری بدون" کمکی"برای بچه ای که تا الان سوار سه چرخه میشده ترسناکه ، همونطور هم طبابت و قبول مسیولیت برای فردی که تا چند ماه پیش حداقل یه پزشک باتجربه روی کارش نظارت داشته.
نمیدونم شایدم فقط باید نترسیم و سعی کنیم تو جهت مناسب پدال بزنیم .
این کتاب یه جورایی منو با ترس هام روبرو کرد و کتمان نمیکنم که یه جاهاییش ضربان قلبم رفت رو صد یا دستام شررع کرد به لرزش :))) -
This is an utterly inspiring book. There is something that is so splendid about Russian authors. I don't know whether it is the awful weather, perhaps even the politics and the oppressive society but the works on the whole are excellent.
I'm presuming that this book of nine short stories is autobiographical as Mikhail Bulgakov was actually a doctor but gave up the practice after four years at the age of twenty-nine to embrace a life of literature.
The nine short stories are dark, chilling weather is everywhere, wolves, a lot of peasants who are really not the brightest but despite this there is an innate joy throughout the book.
But what a life Bulgakov had as a doctor. Imagine just after qualifying as a doctor, he had assumed that he would continue working as an intern in one of the hospitals but instead he was sent into the hinterland to the Muryova Hospital, 32 miles from the village of Grachyovka. Upon his arrival he found out that the place had no electricity and he had some rather odd individuals to work for him.
This is a very amusing book but is studded with stupidity or perhaps ignorance on behalf of many of the peasants who come to his surgery. This doctor has inspirations about the prognosis when he sees a patient even though he has hardly been a doctor for a minute. He's right in the majority of cases but most of the operations are done by quickly reading beforehand one of the many medical books that the previous doctor left.
Many a time he thought the patient on the operating table was going to die but they survived. One young girl had a leg amputated and he thought that was definitely the end for her. No, she recovered and gaily came into his surgery on crutches for follow-up a few months later. She smiled all the time and would be sent to Moscow for a prosthesis. (The Embroidered Towel).
A true delight to read. -
أنا ليه اتخرّجت؟
أنا ليه دخلت الكلية دي من الأساس؟ -
کتابی به شدت خوشخوان، ساده و روان هست
داستان ها به هیچ وجه خسته کننده نیستن و ترجمه هم بسیار عالی ست
بعد از مدت ها داستان کوتاه برایم لذت بخش بود. -
درمورد کتاب فقط میتونم بگم که دوستش داشتم و بعد از یک دوره نسبتا طولانی دوری از کتاب و کتاب خوانی انتخاب خیلی خوبی بود.
پ.ن: اسم سرخ پوستی من "نصفه و نیمه رها کننده کتابهاست".
یادمه یه دوستی بهم میگفت تو درحق کتابا جنایت میکنی:) راست میگفت.
اما گمونم بالاخره تونستم باطل السحر این طلسم رو پیدا کنم.
اونم اینکه کارنتلی ریدینگ تعطیل.
واقعا نمیدونم تحت چه مکانیسم روانی این اتفاق میفته اما اد کردن کتاب ها توی گودریدز همانا و صفر شدن میل و انگیزه ام به ادامه دادنشون همانا،
حتی کتابایی که ازشون خیلی خوشم اومده!
خلاصه که دیگه با خودم قرار گذشتم تا وقتی کتابی تموم نشده توی گودریدز ادش نکنم. -
I can't say that I've ever been a fan of those medical dramas that they show on TV, but if all of them would be like this book I'd go on a bingewatching spree. (Rhyme unintentional)
Bulgakov really put the R into realism with this one. As a huge fan of his fiction (Master & Margarita is my favourite novel) I didn't really know what to expect from this book and was a bit anxious that perhaps it could be slightly dull due to an excess of medical terminology for example.
This couldn't have further from the truth. The stories collected here are immersive, exciting, sometimes tragic, heartwarming or even comical. I also want to stress that through his brilliant writing style, Bulgakov gives an amazing expression to inner mental states such as depression, loneliness or addiction. The story "Morphine" is perhaps the most realistic portrayal of the inner machinations of a drug addict ever written.
Truly an underrated gem of Bulgakov's prose and Russian literature in general! -
این کتاب از ۸ ماجرا تشکیل شده. (داستان کوتاه)...
بولگاکوف (نویسنده‌ی کتاب) بعد از گرفتن مدرک پزشکیش برای طبابت وارد یک روستا میشود و کارش را آغاز میکند. این کتاب، داستانِ ماجراها و یادداشتهای واقعی این نویسنده در غالب شغلش، پزشکی‌ست.
" پرهیجان، زیبا و خوشخوان " -
من کتاب رو دوست داشتم. برام دیدن فکرهای پزشک و رفتارش در ماجراهای مختلف جالب بود ولی در عین حال استرس زیادی هم میگرفتم.
-
یک داستان خواندنی
حقیقتش کمتر پیش میاد دوستانی رو که میگن از خوندن فلان کتاب "لذت" بردم رو درک کرده باشم. ولی در مورد این کتاب، انصافا اینچنین بود! بسی حال بردیم! چه نثر زیبا و شیرینی! چه ترجمه معرکه‌ای! واقعا عالی بود.👌ا
کتاب در واقع اولین تجربیات پزشکی بولگاکف هست که به مدت یک سال در یک روستای دور افتاده مشغول به خدمت میشه. وصف اولین مواجه با بیماران بدحال، زنان در حال زایمان، فتق بیرون زده که از جمله بزرگترین وحشتهای دکتر جوان بوده :)) و البته حماقت‌های مردم امّی و بی‌سواد روستا، لحظات خنده‌دار و خواندنی رو رقم زدن که بولگاکف استادانه تونسته بدور از تکلف و در کمال ساده‌نویسی اونها رو خیلی دقیق و ملموس ثبت کنه. ارزش این نثر زمانی برای خواننده بیشتر روشن خواهد شد که متوجه میشه متن تا حد زیادی به واقعیت وفادار مونده و برای خوشایند مخاطبش دستخوش اغراق نشده.
پ.ن: طبیعیه که دکتر جوان ما بیشتر از موفقیت‌هاش و خوش‌شانسی‌هاش در کتاب نوشته تا خرابکاری‌هاش. با این همه، حتی با در نظر گرفتن این مساله نمی‌تونم بولگاکف رو تحسین نکنم! چنین سطح از مهارتی بعد فارغ التحصیل شدن از دانشگاه واقعا برام جالب توجه بود. واقعا ما زمانی که دانشجو هستیم درست تحصیل نمی‌کنیم. و این بعدا هم برای خودمون هم برای جامعه کاری که درش قرار می‌گیریم خیلی گرون تموم میشه. این رو به عینه در محیط کار دارم می‌بینم. از مشاهدات شخصی خودم میتونم بگم که اون جدیت و مسئولیت‌پذیری در زمان تحصیل، در دانشجوهای ما وجود نداره. فکر می‌کنم بخشی از این مساله برمیگیره به اینکه اون چیزی که در خارج از ایران بچه‌ها در دوره دبیرستان تجربه می‌کنن رو ما تازه در دوران دانشگاه بهش دسترسی پیدا می‌کنیم. خیلی دیر متوجه می‌شیم که چقدر لازمه در کار جدیت بخرج داد.
< قسم به آن لحظه که پ. ن از خود متن بیشتر شود!ا>
😑 -
Tvaju mat gera rinktinė! Labai gerai nušviečia Bulgakovo ankstyvajį periodą, tiek kaip rašytojo, tiek asmenybės. Skaitai apie tas visas kaimo tamsumas, gyvenimą viduryje niekur be elektros, vienatvę, krūvius ir plaukai šiaušiasi. O Morfijus išvis atrodė kaip ankstyva Trainspoting versija, vietomis atrodo pats jauti tirštą beprotybės apglėbimą vis kylant dozės % ir jaučiant kaip lėtai pro pirštus tarsi smėlis byra savastis.
-
As a medical student, I am naturally terrified of what I might have to face out in the real world.
Well, this book -portraying a young Russian doctor's experience of practice in a small village hospital- confirms that my worst nightmares probably will come true and I'll be faced with every gory scene that I can imagine.
Well...we'll just have to see how it goes then
